59

16.5K 1.1K 136
                                    

Selamlar...(Bildirim sorunu yüzünden yeniden paylaşıldı)

Finalin ikinci kısmındayız. Ne kadar uzun olursa olsun bir sonraki Bölüm son final olacak. Bir önceki bölümün yorum sayısı biraz beni üzse de sondayız yapabilecek bir şey yok. Bu hikayenin finalinin ardından Güzel Delikanlı finalini yazacağım. Sonra bir süre dinlenmeye çekileceğim. Ardından da Ç.T Adaletkoridoru.com ve Kaptan-ı Derya ile devam edeceğim. İkisi birbirinden çok farklı hikayeler... İsteyenler onları da kütüphanesine ekleyebilir. İkisi için de garanti verebilirim hatta...

Multimedya; Keremcem- Son Bir Kez

İyi okumalar

İyi okumalar

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

59. Bölüm(Final Part 2)

Leyla aldığı haberin şaşkınlığını ve mutluluğunu yaşayamadan Mihriban'a baktı. Bunda ağlayacak ne vardı ki? Güzel bir haber değil miydi?

"Tebrik ederim kardeşim." dedi Kerem Rıdvan'a sarılırken ardından çekilip Mihriban'a döndü. "Seni de tebrik ederim Bit Göz ama neden ağladığını henüz anlayamadım. Hamilelik hormonu falan diyeceğim de?"

Leyla hala ne yapacağını bilemeyen bir tavırla Mihriban'a bakıyordu. "Bebeğim ağlama." diyecek oldu ki Mihriban yeniden hıçkırıp "Bana bebek deme..." diyerek ağlamasına devam etti.

Mihriban ağlarken diğerleri birbirlerine çaresizce bakıyorlardı.

"İstemiyordu." dedi Rıdvan. Çok üzülüyordu, hatta çok da kızıyordu ancak bir şey diyemiyordu. Mihriban bu haldeyken bir şey diyecek olsa çok daha kötü olabilirdi.

Leyla kaş göz işareti yaptı Kerem'e. Kerem de kızını ve Rıdvan'ı alarak mutfaktaki balkona geçti.

Onlar gidince Leyla Mihriban'a iyice döndü.

"Mihri lütfen ağlama. İstemiyorsan doğurmak zorunda değilsin." dedi ancak asla ama asla o bebeğin öldürülmesini istemiyordu. Söyledikleri tamamen anı kurtarmak içindi.

Mihriban'ın bakışları sertleşti. "Elbette doğurmak zorundayım Leyla. Ben katil değilim. Evlat katili hiç değilim."

Leyla bunu duyduğunda rahatlayarak derin bir nefes bıraktı. "O halde ağlama artık. Gördüğün üzere ağlayarak kendine ve bebeğine zarar vermekten başka bir şey yapmıyorsun."

Mihriban bu sözün üzerine kendini durdurmaya çalıştı ancak ağlaması bir süre daha devam etti. Bu sırada elleri Leyla'nın ellerindeydi. Tam anlamıyla olmasa da daha iyi olduğunda Leyla saçını okşayıp kulağının arkasına itti arkadaşının...

"Hadi anlat bana. Ne oldu? Bebek istemediğini biliyordum ama buna bu kadar üzüleceğini bilmiyordum." Mihriban yeniden ağlayacak gibi olunca bir süre daha susup başını iki yana salladı.

ZİNCİR SOKAĞI SAKİNLERİ(TAMAMLANDI)Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin