Same Love {L.S}

~20~

De volgende morgen word ik wakker in een lege kamer. Er ligt een briefje op het bed van Louis.

Ik ben naar de kamer van Niall en Liam. Zie je daar.

Geen groetjes, geen x-jes ,niks. Ik krijg altijd x-jes van Louis. Ik kleed me aan en slenter naar de kamer van Liam en Niall. Ik open de deur en iedereen kijkt me meteen aan. Mijn ogen worden groot van schrik. Zou hij het verteld hebben? Ik zoek het bekende gezicht en haal opgelucht adem als hij zachtjes met zijn hoofd schud. Ik ga langs Niall zitten en neem een broodje van het bord dat voor hem ligt. Hij kijkt me verontwaardigt aan maar ik ga gewoon door met eten. Niall zucht en legt het bord aan de andere kant van het bed, zodat ik er niet aankan. Tss hebberige jongen. Ik probeer iets op te vangen van het gesprek tussen Zayn en Liam maar het interesseert met niet zo. Opeens staat Liam op en ik kijk hem vragend aan. "Ik zei net dat we een interview hadden." Verklaart hij en ik knik.
Er staat deze keer geen zetel maar vijf hoge krukken. We gaan zitten en ik zet me naast Zayn. Ik ben verbaasd als ik merk dat Louis langs me komt zitten. Er komt een klein glimlachje op mijn gezicht. Misschien verandert er niks na gisteren. Maar als ik zie dat hij zijn stoel een stukje bij mij wegschuift verdwijnt mijn glimlachje al even snel als dat hij gekomen was. Deze keer is het een interviewer en hij kijkt ons glimlachend aan voordat hij begint met zijn eerste vraag.
"Hoe gaat het met jullie?" vraagt hij en we zeggen in koor "goed" hij glimlacht. Nu wendt hij zich tot Louis. "Ik heb gehoord dat er problemen zijn tussen jou en je vriendin. Wil je daar details over geven?" vraagt hij en Louis kijkt hem onbegrijpend aan. "Wat bedoel je?"Nu fronst de interviewer zijn wenkbrauwen. "weet je er nog niets van?"
"Van wat?" vraagt Louis geërgerd, omdat hij er niets van snapte. De interviewer excuseerde zich en loopt naar buiten waarna hij al snel terug binnenkomt. Met een tijdschrift in zijn handen. Oh nee. Hij geeft het tijdschrift aan Louis die er met open mond naar kijkt. "Nee, nee. Dat kan niet. Dat is niet Eleanor. Dit zou ze nooit doen!" De andere jongens kijken hem onbegrijpend aan en hij geeft het tijdschrift door. Zij zijn allemaal even verbaast en kijken Louis medelevend aan. En ik kijk naar de grond. "Wilt u ons even alleen laten?" vraagt Liam beleefd aan de interviewer die knikt en naar buiten gaat. "Lou, misschien is er een verklaring voor." probeert Zayn. "Ja tuurlijk, ze was iets kwijt in zijn mond!"
"Rustig, Louis we zijn hier niet alleen." Probeert Liam hem te sussen. Wat hem een dodelijke blik oplevert. En ik , ik blijf naar de grond kijken. Opeens voel ik de ogen van Louis op mijn rug branden. Ik kijk omhoog en zijn ogen worden groot als de stukjes op zijn plaats vallen. "Jij.... Jij wist het! Die tijdschriften gisteren! Jij wist het godverdommen en was te laf om het mij te zeggen!" schreeuwt hij. Ik voel me kleiner worden bij elke zin. "Ik wou je niet kwetsen." Stamel ik. "Wauw dat heeft ook goed uitgepakt!" snauwt hij en er verschijnen tranen in mijn ogen. "Ik, ik wou alleen helpen..."fluister ik. "Jij hoeft mij niet te helpen, vuile homo!" Mijn mond valt open en hij beseft blijkbaar ook dat hij te ver is gegaan. De drie andere lads kijken van Louis naar mij en omgekeerd.Ik strompel naar achter. Nee dat heeft hij niet gezegd. Dat kan niet. Niet Louis. Hij heeft het zelf gezegd, het is een fase. Ik loop naar de deur en ruk hem open. "Het interview is afgelopen" snauw ik en ik ren zo hard als ik kan naar de kamer. Ik sluit me op in de badkamer en gooi mijn eten er weer uit. Opeens begint alles te draaien en val ik op de grond.