Same Love {L.S}

~34~

"Gaan we nu naar het Colosseum?" vraagt Liam en we knikken. Ik zit nog altijd op Louis' rug en hij heeft er duidelijk geen problemen mee. Rustig wandelen we richting het reusachtige bouwwerk en gaan in de rij staan. Ik spring van Louis' rug af en hij maakt een protesterend geluidje. "Je hebt je rug nog wel even nodig hoor Lou" zeg ik en hij haalt zijn schouders op. "Zoveel weeg je niet hoor. En trouwens ik ben SuperLouis!" en hij strekt zijn arm voor zich uit. Ik lach en woel door zijn haar. "Af, Styles!" gilt hij hysterisch terwijl hij mijn hand wegslaat. "Zayn, zeg me alsjeblieft dat je een spiegel bij hebt." Smeekt hij en Zayn haalt een spiegeltje uit zijn broekzak. Louis zucht opgelucht en begint zijn haar fatsoenlijk te leggen. "Waarom heb je een spiegel bij?" vraag ik en Zayn haalt zijn schouders op. "Voor noodgevallen." Antwoord hij. "Zoals dit!" mompelt Louis terwijl geconcentreerd bezig is met zijn haar. Ik draai me om naar Liam en Niall. "Kom jongens, we kennen die idioten niet." Ze lachen en Louis maakt een afkeurend geluidje. "Ik zal het onthouden, Harry." Ik draai me naar hem om en geef hem een luchtkusje. "Love you, Babe." Voor Liam, Niall en Zayn klinkt het misschien grappig, maar ze zouden eens moeten weten hoeveel waarheid er in zat. Louis knipoogt en we zijn ondertussen bijna vooraan in de rij. "Justin Bieber!" roept opeens een meisjesstem. Niall, die op de grond was gaan zitten, springt meteen omhoog. "Wat? Waar?" roept hij terwijl hij om zich heen kijkt. Ik schiet in de lach. "Niall, ze bedoelen Liam." Hij wordt terug rustig en kijkt een beetje beteuterd. "Zeker?" Vraagt hij en ik knik. Zijn mondhoeken schieten terug omhoog en hij draait zich naar Liam. "Justin, zou ik een foto mogen met jou?" vraagt hij heel beleefd. "Natuurlijk." Antwoord Liam terwijl hij probeert zijn lach in te houden. Niall neemt zijn fototoestel en maakt een foto met Liam. Ik sla met mijn hand tegen mijn voorhoofd. "Harry, stop daarmee. Nu weten we waarom je altijd zo 'n hoofdpijn hebt." Zeg Louis, die eindelijk klaar is met zijn haar. Ben ik nu echt de enige normale hier?

We zijn eindelijk aan de beurt en bekijken met open monden het monument. Dit is echt indrukwekkend! Als we alles gezien hebben wandelen we richting het centrum. Ik kijk om me heen maar ik zie Louis nergens. Opeens zie ik een jongen met een rode broek en een streepjes bloes naar ons toe rennen. "Harry, Harry!" roept Louis terwijl hij naar mij komt gelopen . "Kijk wat ik heb!" Ik blijf staan, kijk naar zijn hand en zie dat er een kei op ligt. "Dat is een hele mooie steen." Zeg ik met een stemmetje alsof ik tegen een kleuter praat. Louis zucht en slaat even tegen mijn arm waarna ik er met een pijnlijk gezicht over wrijf. "Dit is niet zomaar een steen! Het is een steen uit de Romeinse tijd! Het lag aan de uitgang van dat ding daar." Verklaart hij trots terwijl er een grote grijns op zijn gezicht staat. "Dat ding daar heet het Colosseum." zeg ik en hij rolt met zijn ogen. Ik bekijk de steen eens goed en grinnik "Lou, er hangt kauwgum aan." Zijn gezicht betrekt en hij gooit de steen achter zich. "Auw!"schreeuwt iemand achter ons en mijn ogen worden groot. "Niet omkijken, gewoon doorwandelen." mompel ik en ik trek Louis mee naar de anderen