Same Love {L.S}

~41~

"Shit. Shit. Shit." Mompel ik terwijl ik door de kamer ijsbeer. "waarom heeft die jongen nooit geleerd om te kloppen." Voeg ik er geërgerd aan toe. Louis zit nog altijd op de bank en volgt mijn bewegingen. "Hoe kan je nu zo rustig blijven?" roep ik naar hem. "Liam heeft er vast helemaal geen probleem mee." Antwoord hij rustig. "Nee, dat zag ik aan zijn reactie." Zeg ik met een stem vol sarcasme. "Hij was verast, hoe zou jij reageren als je twee van je vrienden zag kussen?" vroeg hij. Ik haal mijn schouders op. Ik adem een paar keer diep in en uit en zet me dan langs Louis. De hoofdpijn galmt door mijn hoofd en ik sluit mijn ogen even. Ik leg mijn hoofd op Louis' schoot en hij begint de krullen uit mijn gezicht te wrijven. Voorzichtig glijden zijn vingers over mijn gezicht. Hij volgt de contouren van mijn lippen en ik glimlach. "Nu ben je stukken mooier." Fluistert hij in mijn oor. Opeens vliegt de deur open en staat er een verwarde Liam in de deuropening en ik schiet omhoog. "Ik heb denk ik een uitleg nodig." Zegt hij kalm terwijl hij ons aankijkt. Hij loopt naar de zetel toe en zet zich naast me. Mijn schoenen worden opeens wel ontzettend interessant. "We zijn gewoon verliefd, Liam." Antwoord Louis alsof het de normaalste zaak van de wereld was. "Oh nee." Kreunt Liam en hij neemt zijn hoofd in zijn handen. "Wij vinden het zelf nu ook niet bepaald geweldig maar je kan niet kiezen op wie je verliefd wordt ofwel soms?" snauw ik hem toe en Louis neemt mijn hand om er een klein kneepje in te geven. "Want geloof me als ik zou kiezen zou ik wel voor een iets makkelijkere weg gekozen hebben." Liam kijkt me schuldbewust aan en mijn blik verzacht. "Ik heb er echt niks op tegen, jongens. Echt niet, maar het maakt het allemaal wel heel moeilijk." Zucht Liam terwijl hij ons vol medelijden aankijkt. "No shit?" Antwoord ik terwijl het sarcasme haast van mijn lippen druipt. "Wat gaan we nu doen?" vraagt Louis. "Weten de rest van de jongens het al?" vraagt Liam en ik schudt mijn hoofd. "Dan denk ik dat we ze het zo snel mogelijk moeten vertellen." Ik kijk Liam geschokt aan, "Nu al?" Liam kijkt me verbaasd aan. "Je kan natuurlijk ook wachten tot je getrouwd bent." Voegt hij er sarcastisch aan toe en ik rol met mijn ogen. Mogen homo's eigenlijk wel trouwen? Waarschijnlijk niet, nog een nadeel aan homo zijn dus. "Maar wat als ze me vies vinden?" vraag ik en hij schudt ongelovig zijn hoofd. "Geloof je dat nu echt? Wij zouden jullie nooit vies vinden. Nooit. Jullie blijven dezelfde Harry en Louis, of je nu homo bent of niet." Met tranen in mijn ogen keek ik Liam vertederd aan. "Meen je dat?" vraag ik en hij knikt vol overtuiging. "Misschien kunnen we het best nu aan de lads zeggen voor ze zich uitgesloten voelen." Stelt Liam voor en Louis staat op. Zo traag mogelijk loop ik achter hen aan richting de kamer van Zayn en Niall. Ze zijn een of ander dom spel aan het spelen op de playstation en hebben niet eens door dat wij in de deuropening staan. "Jongens!" roep ik maar ik krijg geen reactie. Opeens fluit Louis langs me hard op zijn vingers. Niall en Zayn schieten omhoog en kijken ons verrast aan. "Hej jongens." Begroet Niall ons vrolijk. "We moeten jullie iets vertellen." Zegt Louis ernstig. Nu kijken ze ons beiden afwachtend aan. "Uhm ik ben homo." Mompelt Louis. "En ik ben homo." Mompel ik erachter aan. "En wij zijn een soort van samen homo."