Same Love {L.S}

~44~

Uitgeput strompel ik de hotelkamer binnen terwijl Louis hyper achter me aankomt. "Hoe kan je nu zo actief zijn?" kreun ik. "Ik heb gewoon veel energie." Lacht hij. "Zeg maar gerust veel te veel." Mompel ik. "Wat zei je?" vraagt hij terwijl hij me achterdochtig aan kijkt. "Niks, niks."
"Ik ben kapot." Kreun ik terwijl ik me op het bed laat vallen. "Hoe kapot?" vraagt Louis met een twinkeling in zijn prachtige ogen. "Heel kapot, Lou"
"Ik kan je wel maken." Antwoord hij met zijn bekende wenkbrauw-wiebel en hij komt op mijn buik zitten. "Dat kan dit prachtige bed ook." Hij trekt zijn schattige pruillipje maar ik schudt mijn hoofd. "Maar ik heb zi-in." Zeurt hij en ik grinnik. "Je hebt nog altijd die prachtige handjes van je. Daar is de badkamer, have fun!" grijns ik. Zijn mond valt even open maar niet veel later verschijnt er een grijns op zijn gezicht. "Oke." Nu worden mijn ogen groot. Meent hij dat nou? Hij staat op en loopt naar de badkamer. "Niet te luidruchtig schat, ik wil nog kunnen slapen." Roep ik hem achterna waarna ik zijn zalige lach door de kamer hoor galmen. Ik ga in bed liggen, neem een paar pijnstillers in en val bijna meteen in een diep donker gat.

De volgende morgen voel ik een warm lichaam tegen me aandrukken en ik glimlach als ik Louis met zijn mond open zie slapen. Ik geef hem een kus op zijn voorhoofd en draai me om zodat ik bij mijn nachtkastje kan voor een pijnstiller te nemen. Ik wil net een pil in mijn mond gooien als Louis mijn hand tegenhoudt. "Weer een pijnstiller Hazz?" vraagt hij bezorgd en ik knik. "Hoofdpijn."
"Nog altijd?"
"De vermoeidheid, Lou. Als de tour afgelopen is zal je zien dat het beter gaat." Hij kijkt me nog even bezorgd aan maar laat dan toch mijn hand los. Ik gooi snel de pil in mijn mond en slik hem door met water. "We moeten vandaag naar Simon bellen." Mompelt Louis en ik knik moeilijk. "Hoe zou hij reageren?" vraag ik en hij haalt zijn schouders op. "Bij Simon weet je nooit."
"Laten we het nu maar doen." Hak ik de knoop door en ik ga naast hem in bed zitten. Ik neem mijn gsm en toets het nummer van Simon in. De beltoon gaat een paar keer over voor we een krakerige "Met Cowell." horen. "Simon, Harry en Louis hier. We moeten je iets vertellen." begint Louis.