Same Love {L.S}

~33~

Als ik de volgende ochtend wakker wordt heb ik knallende hoofdpijn. Ik zucht en strompel naar de badkamer waar ik de laatste antibiotica in neem en een aspirine. Ik zucht en wil terug in bed gaan liggen als ik zie dat Louis' ogen open zijn. "Goedemorgen." Fluistert hij met een hese stem. Wat is zijn ochtendstem sexy! Daar heb ik voordien nooit op gelet. "Goedemorgen." Fluister ik terug en ik geef hem een klein kusje op zijn perfecte lippen. "Kom, uit bed jij. We gaan Rome verkennen." Grijns ik en ik kleed me om. "Voor mij hoef je echt geen kleren aan te doen hoor." Grijnst Louis achter me en ik draai me om met opgetrokken wenkbrauwen. "Nee, tuurlijk. Ik ga naakt door Rome wandelen." Louis knikt uitbundig en ik lach. "Kleed jij je maar om. Over 10 minuten staan er 3 apen aan je bed." Hij kijkt me aan met opgetrokken wenkbrauwen. "3?" vraagt hij. Ik knik overtuigend. "Ik ben jouw tarzan." En ik sla met mijn vuisten op mijn borstkast. Louis schiet in de lach. "Dan ben ik jouw Jane." Hij springt uit bed maakt een rare beweging met zijn heupen en knippert heel snel. Ik val op de grond van het lachen en hou mijn buik vast. "Je-Je leek juist Susan-Susan Boyle." Hik ik en hij kijkt me nep boos aan. "Ik zie er wel veel beter uit dan Susan Boyle." Zegt hij arrogant en ik rol met mijn ogen. "Vind je niet?" vraagt hij nu met een pruillipje. "Tuurlijk wel Lou. Je ziet er veel beter uit dan Susan Boyle."Er verschijnt een grote glimlach op zijn gezicht. "Lou, ik zou me aankleden of jij bent degene die naakt door Rome gaat lopen." Lach ik. "Niet dat ik of de fans dat erg zouden vinden..." Hij kiest er toch maar voor om zich aan te kleden en we haasten ons naar beneden waar we de rest al aan een tafel zien zitten voor het ontbijt. "Niall, zou je alsjeblieft nog iets voor ons willen overlaten." Vraag ik als ik Niall een hele berg eten zie binnen proppen. "Maar ik ben juist begonnen." Zeurt hij en ik grinnik. Hoe kun je nu boos worden op Niall? Na een halfuurtje is Niall eindelijk klaar met eten en gaan we eindelijk de stad verkennen. "Ik wil naar de Trevi fontein!" zegt Louis en we lopen achter hem aan het hotel uit. Meteen horen we duizenden meisjes onze namen gillen. Ik grijns en zwaai naar de meisjes. Als we in het busje zijn geraakt zucht ik toch een beetje opgelucht. Ik hou van onze fans maar misschien kunnen ze volgende keer een beetje minder luid gillen. Ik zet een muts op zodat mijn befaamde krullen een beetje onzichtbaar worden. We stappen uit in het hartje van Romen en kijken onze ogen uit op alle pracht en praal. We zien van ver de fontein al en lopen er naar toe. Ik zoek in mijn broekzak naar een muntje en gooi het in de fontein. 'Ik wens dat alles uiteindelijk goed komt.' Ik kijk opzij en zie dat Louis maar muntjes blijft gooien in de fontein. "Kom Lou, we gaan weg voordat je blut bent." En ik probeer hem weg te trekken bij de fontein. "Wacht nog één." Hij gooit nog snel een muntje in de fontein en loopt dan met me mee. "Wat heb je gewenst?" vraag ik en hij kijkt me geschokt aan. "Dat mag je toch niet zeggen! Dan komt je wens nooit uit." Zegt hij. Ik haal mijn schouders op. "Daarom heb je zo een vreselijk leven, je hebt nooit iets beter kunne wensen." Plaagt hij me en ik kijk hem kwaad aan. "Ren voor je leven Tomlinson!" En hij spurt weg. Zayn kijkt raar op als hij Louis ziet voorbij rennen, maar als hij mij ziet haalt hij zijn schouders op en kijkt ons grijnzend achterna. "I am gonna get you." Roep ik met een eng stemmetje en daarna spring ik op Louis' rug. "Yu, paardje." Zeg ik en hij begint rond te huppelen. Ik voel de blikken branden op mijn rug en lach. So what, laat ze staren. Je leeft maar één keer. So let's live while we're young.