Same Love {L.S}

~52~

"Taylor Swift." Ik laat een kleine opgeluchte zucht horen. Zo erg was zij nog niet, maar als ik Louis' gebroken gezicht zie schaam ik me meteen. Zo snel als ik kan sta ik langs Louis en trek hem in mijn armen. "Het komt wel goed. Ze kunnen ons niet eeuwig uit elkaar houden." Fluister ik in zijn oor. "Ik kan haar gezicht gewoon niet meer zien. Waarom moet het perse Eleanor zijn?" zijn stem kraakt en ik blijf kalmerend over zijn rug wrijven. "De fans houden van jou en Eleanor. Daar maakt het managment gebruik van." Antwoord ik. "Kunnen de fans niet gewoon van ons houden?" De rest van de lads staan een beetje gegeneerd naar hun voeten te kijken. Ik duw hem op het bed en ga voor hem staan. "Nu zijn we heel bekend, maar dat gaan we ook niet eeuwig blijven. Binnen een jaar of twee zijn de meeste mensen ons beu en zullen we minder in de blaadjes komen. Dan zullen we het opnieuw proberen en dan maakt het mij geen hol uit wat de fans van ons denken." Maak ik hem duidelijk. "Twee fucking jaren?" Ik zucht, echt leuk vind ik het ook niet hoor. "We overleven het wel. We zien elkaar geregelde en we houden contact. Het is niet dat we elkaar nooit zullen zien." Hij knikt tenslotte en ik zie dat hij moe is. Zachtjes duw ik hem naar achter en stop hem in. Ik geef hem een kus op zijn voorhoofd en wil weggaan. "Harry." Fluistert hij en hij trekt me terug. Ik kijk Zayn vragend aan en hij knikt bemoedigend. Ik kruip naast Louis en schuif dicht tegen hem aan. Ik hoor de deur open en dicht gaan en merk dat Zayn, Niall en Liam verdwenen zijn. Ik voel hem tegen me opkrullen en zijn ademhaling wordt trager en trager. Ik veeg zijn haren uit zijn gezicht en streel hem over zijn zachte wangen. Een halfuurtje blijf ik naar hem staren en als ik zeker weet dat hij slaapt schuif ik voorzichtig van hem weg. "ik hou van je Louis." Fluister ik en ik geef een kus op zijn voorhoofd. Ik loop de deur uit en ga richting onze kamer waar waarschijnlijk nu de rest van de jongens zouden zitten. Ik klop op de deur en Nialls gezicht verschijnt in de deur. Hij kijkt me verbaasd aan en ik haal mijn schouders op. "ik maak het alleen maar makkelijker." Hij knikt begrijpend en laat me binnen. Als ik binnenkom kijkt Liam meteen op. Hij knikt meteen en geeft me nog snel een knuffel voor hij de deur uit gaat richting Louis. "Ga slapen." Hoor ik Zayn achter me zeggen. Ik strompel naar het bed en ga erin liggen. Te moe om mijn kleren uit te doen. Alles gebeurt op automatische piloot. "Weet je eigenlijk is het allemaal nog niet zo erg." Hoor ik Niall zeggen. Ik kijk hem doods aan waarna hij snel verder praat. "Er zijn veel ergere dingen Harry. Mensen verliezen dierbaren elke dag, en dan meestal voorgoed, denk daar maar eens aan." Zegt hij met een harde klank in zijn stem. Ik kijk hem lichtjes gekwetst aan. "Ik ben niet boos, echt niet. Maar denk eraan dat er erger dingen in het leven zijn." Zijn stem is al veel zachter en de oude lieve Niall is terug. "Dank je" zeg ik met een krakende stem waarna ook hij de kamer verlaat. Zayn komt terug naast me liggen en na een diepe zucht val ik eindelijk in slaap.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Wrm lezen mensen mn boekk?
Want ik had verwacht dat ik niet eens 100 reads zou halenn

X  donut