Same Love {L.S}

~47~

Ken je het gevoel dat wanneer je wilt dat de tijd snel voorbijgaat, hij voorbijkruipt. En wanneer je wilt dat hij zo traag mogelijk gaat, hij voorbijvliegt? Wel hoe dichterbij het concert en de daaropvolgende twitcam kwamen, hoe sneller de tijd ging. En hoe zenuwachtiger ik werd. Wat zullen ze van me vinden? Zouden ze even hard gillen als ik voorbijloop of zouden ze me helemaal anders gaan behandelen? Misschien moeten we wel stoppen met de band? 'Stop het Harry! Niet aan denken.' Sprak ik mezelf moed in. Wauw geweldig nu praat ik ook al tegen mezelf. "Harry?" de stem van de interviewster haalt me uit mijn gedachten en ze kijkt me afwachtend aan. Ik hou mijn hoofd een beetje schuin en kijk haar vragend aan. "Ik vroeg wat je vond van de vrouwelijke aandacht." Vroeg ze met een zwaar frans accent. Ik grijns, "Ik vind het natuurlijk geweldig. Ik blijf een 18-jarige jongen dus het is vrij normaal dat ik van de aandacht geniet." Ze knikt begrijpend en staat dan op om ons nog een knuffel te geven. We haasten ons via een achteruitgang naar het zwarte buisje. Ik plof neer tussen Louis en Niall en leg mijn hoofd op Niall's schoot. Louis maakt een protesterend geluidje waarna ik mijn hoofd naar zijn schoot verplaats waar hij meteen met mijn krullen begint te prullen. "Hmm, dus je geniet van de vrouwelijke aandacht ?" fluistert Louis in mijn oor. Ik maak een bevestigend geluidje. "Maar ik geniet meer van jouw aandacht hoor." Grinnik ik. Louis geeft me een kusje op mijn mondhoek. "Jongens, hou jullie in tot wij weg zijn." Moppert Zayn en ik grinnik. "Zayniewaynie is jaloers omdat hij niemand heeft." Waarna iedereen - buiten Zayn - begint te lachen. Hij grommelt wat en neemt dan zijn gsm om er mee te prullen. "Moet ik aankondigen dat we een twitcam doen na het concert?" vraagt hij en ik haal mijn schouders op. "Doe maar." Antwoord Liam waarna Zayn druk begint te typen. Meteen daarna begint zijn gsm te piepen door de meldingen. Hij zet het geluid af en grijnst dan. "Ik denk dat ze het leuk vinden." Ja, tot ze horen wat we te zeggen hebben. Ik zucht diep en meteen staan 4 bezorgde blikken op mijn gezicht gebrand. "Gaat het?" "Moet je overgeven?" "Ben je misselijk?" "Heb je honger?" Ik zet me recht en rol met mijn ogen. "Ik zuchtte gewoon. Niks aan de hand." Ze keken me nog even bezorgd aan maar toen het busje voorbij de concertzaal reed werd onze aandacht meteen getrokken door de enorme rij van wachtende meisjes die nu al aan stonden te schuiven voor de beste plaatsen. "Ze weten toch dat het concert pas begint over drie uur?" vraagt Niall. Ik haal mijn schouders op. "Waarschijnlijk wel. Ze willen gewoon zo dicht mogelijk bij het podium staan." Antwoord ik. "Staat daar nu echt een tent?" vraag Louis verbaasd terwijl hij naar buiten wijst. Meteen staan er vijf gezichten tegen de ruit geplakt. "Dat hun ouders dat toelaten om hun hier te laten slapen." Mompelt Liam verontwaardigd. We schudden allemaal even ongelovig met ons hoofd. Het busje stopt voor het hotel en we stappen allemaal uit. Er staan meisjes voor de ingang die we snel begroeten voor we naar binnen lopen. Louis springt op mijn rug en ik kreun even door zijn gewicht. "Komaan Hazz, sneller!" Spoort hij me aan. Ik kijk hem quasi- boos aan, "Als jij wat minder zwaar was ging het sneller." Pest ik hem waarna hij me op mijn schouder slaat. Ik duw op het knopje van de lift en als hij opengaat zie ik dat er een ouder echtpaar instaat. Louis drukt op het knopje van onze verdieping terwijl de vrouw ons hoofdschuddend aankijkt. Louis begint kusjes in mijn nek te geven. "Stop het!" fluister ik. "De jeugd van tegenwoordig." Moppert de vrouw in het snel frans tegen haar man. "Niks mee aan te vangen." Antwoord ik haar in het frans waarna de liftdeuren snel opengaan. Ze kijkt ons verbaasd na en Louis zwaait nog naar haar. "Wat zeiden jullie tegen elkaar?" vroeg hij toen we in de kamer stonden en hij van mijn rug was afgesprongen. "Ze vroeg of er iets mis met je was en ik antwoorde dat je een ernstige psychische ziekte hebt." Antwoord ik doodserieus. Zijn ogen worden groot. "Dat meen je niet!" roept hij. "Jawel." Hij begint gefrustreerd heen en weer te lopen in de kamer. "wat moeten die mensen nu wel niet van me denken. Morgen staat het in alle kranten! En dan sta ik bekend als de gek van One Direction. " Ik kijk hem grijnzend aan waarna hij vlak voor mij stopt. "Je hebt iets totaal anders gezegd niet?" vraagt hij met tot spleetjes toegeknepen ogen. "Jep." Hij geeft me een zachte bitchslap waarna ik hem er een terug geef. We barsten tegelijk in lachen uit en hij geeft me een kus. "Ik heb je goed opgeleid ,Hazza!" zegt hij trots.