real best friends | yoonmin

twenty three

-Namjoon-

İçimdeki boşlukla koltukta otururken, yağmuru izliyordum.
Seokjin ile yağmurda tanışmıştık.
Onu ilk gördüğümde deliler gibi aşık olmuştum.

Karşı konulamaz bir güzelliği vardı.
Ona kapılmamak elde değildi.

Biz ilk önce yağmurda durakta beklerken tanıştık sonra yakın arkadaş olmuştuk ve benim onu arkadaş olarak görmediğimi biliyordu.

Sadece benim açılmamı beklemişti çünkü onun kendi deyişi ile 'Kim Seokjin asla birisine çıkma teklifi etmez.'

Biz 6 ay çıktık ve en mutlu olduğum günlerdi. O, benim her şeyimdi.

Sonra ise kuzenim ve ben bir barda sarhoş olup, aynı yatakta yattığımızda bizim ilişkimizi hiç sevmeyen Seokjin'in kardeşi fotoğrafımızı çekmişti.
Ve benim her şeyim dediğim adam bana inanmamıştı.

O gece olanları tamamen hatırlıyordum bile.

Masumca uyumuştuk ve bara kuzenim yüzünden gelmiştik. O içince beni de zorlamıştı ve bende kafa dağıtmak için iyi bir zaman demiş ve içmiştim.

Kesinlikle içmek için iyi bir zaman değilmiş.

Hatırladığım anılar ile boğazıma bir yumru oturdu. Ayağa kalkıp mutfağa girdim ve bir bardak su doldurdum kendime.

Zorlukla içsem de hala tamamen geçmemişti.

Tam salona geçecekken kapımın deliler gibi çalmasıyla, kapıya ilerlemiştim.

Açtığımda ise karşımda gördüğüm kişi Kim Seokjin'den başkası değildi.

Islanmıştı ve hasta olacağını bilmiyor muydu bu adam?

"Beni içeri almayacak mısın, Namjoon-ah?"

Şaşkınlığı bir kenara bırakıp, içeri geçmesi için biraz çekildim. Geçtiğinde ise arkasından kapıyı kapatıp, salona geçtim.
Evime daha önce geldiği için yerlerini biliyordu.

Birbirimize uzak koltuklarda oturmuştuk. Eskiden birbirimizin kucağına otururduk, eskiden.

"Ne için gelmiştin?" Dedim soğuk olmasına dikkat ettiğim sesimle.
Beni çok kırmıştı ve ona geldiği gibi iyi davranamazdım.

Hafifçe öksürmüş ve konuşmuştu.
"Bence konuşmamızın tam zamanı."

"Bunun için 7 ay geç kalmadın mı sence?"

Gözlerini benden kaçırmıştı ve bunu suçlu hissettiği zamanlarda yapardı.

"Namjoon lütfen bana soğuk davranma. Seni hâlâ sevdiğimi biliyor-"

"Hayır, bilmiyorum. Beni sevseydin güvenirdin."

"Sana güveniyorum."

"Öyle mi?" Demiş ve alayla gülmüştüm. Kollarımı göğsümde birleştirmeyi de unutmamıştım.

"Fotoğrafları atan kişi kardeşimdi, Namjoon. Ona nasıl güvenmeyeyim?"

"Bende senin sevgilindim, bana neden güvenmedin? Seni o kardeşinden daha çok sevdiğime yemin bile ederim. Sana kaç kere dedim, kardeşin beni sevmiyor sanırım diye. Bana kızdın, öyle bir şey olmaz falan diye. Ama sen yokken bana hep kötü davrandı, her şeye senin için katlandım. Ailenin yanında beni sürekli ezdi ama sen yine anlamadın."

Bakışları bu sefer gözlerimle kesişti.
Dolmuştu gözleri.

"Özür dilerim."

Dedikten sonra ayağa kalkmış ve koltukta hemen yanıma oturmuştu.
"Nasıl affedersin beni? Her şeyi yaparım seni geri kazanmak için."

"Seokjin."

"Efendim?"

"Evlenelim. Eğer evlenirsek, sana gerçekten inanırım ve beni geri kazanırsın hem de sonsuza dek."

...

yuh namjini de evlendirdim bu arada 25. bölüm final olabilir

bu fici de tadında bırakayım ve ben Cat boyu çok özlediğimi fark ettim

eski yazdığım kitapları tekrardan yazasım geliyor böyle.

i dont care ve cat boy benim göz bebeklerim ya çok seviyorum onları ama final oldu ikisi de ):