Guide my Soul (COMPLETED)

Epilogue

Hi! Congratulations! You made it this far. Thank you for reading this. This is my first story and sorry po if andaming typo, I promise that I'll edit this soon kapag nag ka time na hahaha. Sana po lets keep on supporting us through our journey. Visit me on my profile @raeninezz for more stories. My next story is Curtain Call, hope you will support that too. Again, thank you very very much.

Epilogue

God! Ano bang ginagawa niya? Seriously? Can't she see that she's now a soul?

"Mommy... Daddy..." sabi niya habang pilit niyang niyayakap ang mga magulang niya pero tumatagos lang din naman siya.

Siya siguro yung babaeng sinugod sa ER kanina na naaksidente raw.

I immediately approach her and explain what is happening to her right now. I saw shock and disbelief in her eyes. Ilang minuto pa siyang hindi makapanila sa nangyayari sa kanya until she found out here body lying down in bed... Unconcious...

"Paano tayo makakabalik niyan sa katawan natin? Ayoko pang mamatay!" hysterical na sabi niya.

"You're basically half death now."

Matalim niya akong tinitigan na siyang nagpatigil sakin sa pagsasalita. I slightly giggled inside. She's cute.

"Araw araw mo bang ginagawa 'to?" tanong niya.

"Ang alin?" sabi ko habang sinusundan namin si Joyce pauwi ng bahay nila.

"Yan, Si Joyce... Lagi mo ba siyang sinusundan?"

I let out a sight and nod. Saka ako napatingin sa kotseng mukhang kanina pa nakasunod kay Joyce. Pamilyar ang kotse kaya hindi ako masyadong naaalarma na baka may mangyaring masama kay Joyce.

Papasok na sana sa gate si Joyce nang biglang bumusina ang kotse at bumaba doon ang driver. Napalingon si Joyce sa kanya. I knew it. It was Mark. Anong ginagawa niya dito?

Bahagya pang umatras si Joyce kay Mark nang makalapit siya dito. I overheard all their conversation. Pilit siyang tinataboy ni Joyce ng dahil sakin... Fck...

Hindi ko na natiis at sinundan si Joyce sa loob ng bahay nang makaalis si Mark. I saw her lying in bed and crying. Fck... She's crying again... Alam kong dahil sakin 'yon. Alam ko ring si Mark pa rin hanggang ngayon.

Hinaplos ko ang buhok niya dahil nakataob pa rin ang mukha niya sa unan.

"I'm sorry..." bulong ko kahit di niya naririnig. "Promise, ibabalik na kita kay Mark pagkagising ko."

Napangiti ako nang makitang kinakausap at sinusuklay niya ang buhok kong walang malay. I admire on how she stays with me even in my condition. Ilang buwan nakong in-coma pero nananatili pa rin siya sa tabi ko kahit na nandiyan na ulit si Mark sa tabi niya. I promise myself, once na bumalik na ako. I'll lead you to your man.

"Alam mo ang suwerte ni Joyce sa'yo." Krystal said while we're sitting on the bench just outside the hospital.

I look at her and ask. "Talaga? Pano mo naman nasabi?"

She smiled and look at me. Bahagya akong natigilan nang makita ang maganda niyang ngiti at nagniningning na mga mata. I suddenly felt my heart beat fast. Fck!

"Kasi kahit na hindi present katawan mo, nandiyan ka pa rin para sa kanya. Alam mo lahat ng nangyayari sa kanya. Binabantayan mo siya..." nagkibit balikat siya. "...kaya I think ang suwerte niya sa'yo. Tignan mo naman yung sakin, di'ba?"

She was reffering to her 'fiancee' na nagloko raw. I feel so sorry for that guy, it's his lost for breaking this girl's heart. Nakikinita ko namang mabuting tao talaga si Krystal and I see her love for that boy. Stupid him.