Chapter 4

345 9 3
                                    

~THIS IS ME NOW~

I'm now riding a tricycle to school. Ayoko kasing malaman sa school na mayaman ako. They will only befriend me because of that. Mapipilitan lang akong makipagplastikan.

After a while, nakarating na ako sa school. Pagbaba ko pa lang ng tricycle pinagtitinginan na ako ng mga tao. Their looks were a look of disgust. Nagbayad na 'ko sa tricycle at naglakad na papasok ng university.As usual students keep on whispering. I totally ignored it. I'm used to it anyway. Habang naglalakad ako...

"Oh, hi!"

Here she is again. I looked at her with a blank expression. Yes, I never gain a friend but I got someone who hate me. She hates me not because I fought with her, but because of my level and personality. Isa syang babaeng ayaw sa mahirap at isang role model ng kaibigang pinaplastic lang dahil sa yaman. I don't know but I got this little thought in my mind that she's insecure. But well, I don't care.

"What?Lalaban ka na ba ngayon?"

Nakatingin lang ako sa kanya.

"You?!Who you to make me ignore?"

Nanatili pa rin akong naka-face-palm even after her burst out. Dapat sana kung magtataray sya, nag-aral muna sya ng english. Kinalabit sya nung isa nyang kasama.

"You need what to me?"

"Ah,wag ka na lang mag-english,Nidyl." Sabi sa kanya nun.

"Why?There wrong is of English mine?"

"Ah.....Wala.....Wala." Nanahimik na lang yung babaeng kasama nya. Marami ang takot sa kanya kasi sya ang itinuturing na queen bee ng university na 'to. And what's bad is that ako ang paborito nyang laruan. I already felt the tension in the air at alam kung this will only turn out into a mess. Linampasan ko na lang sila. Maybe I was just hoping na makatakas pa sa sitwasyon na yun but I was a fool to hope for that. I really hate attention. Pero ano nga bang magagawa ko kung ang attention seeker ay dikit ng dikit sa 'kin? I was stopped when a paper plate was thrown at me. Kinapa ko yun and I felt the spaghetti at the back of my uniform. Now she's starting. Magpapalit na naman kaagad ako ng uniform.

"Ano ba Nidyl?Kumakain yung tao eh!"sabi nung isa nya pang kasama.

"Tumahimik ka bibilhan na lang kita mamaya."sabi naman ni Nidyl.

"Okay."

"Eeww." Nandidiri nyang sabi.

She really got the bad attitude. Well, what would you expect from Nidyl Castro? Typical bully ng mga taong hindi pinipiling labanan sya. I just looked at her then I turned my back again.Nakakalimang hakbang pa lang ako when...

SPLASSHHHHH!!!

Isang timbang tubig ang biglang bumuhos sa 'kin. So, just like the usual, hindi pa rin sya tapos.Humakbang ulit ako.At isang plastik na arina naman ang isinabog nila sakin.Isa pang hakbang ko,binato naman ako ng itlog at isinakto pa talaga sa mukha ko. I felt the cracking of my eyeglasses.Paghakbang ko ulit may naramdaman akong malagkit sa ulo ko.Pagtulo sa may muka ko, I just discovered that it's a maple syrup.

Are they planning to make a pancake? Maya-maya sumigaw yung isang estudyante.....

"BOO!!!"

And they all started to laugh. Magaling pala akong clown.

Naglakad na ako ulit...pero maya-maya.....

BLAGGG!!!

I felt my body fell on the ground. When is she planning to stop?

"Oh!Ayan,"bulong nya sa'kin.

KKRINNGGG!!!

It's already time for our first class but I'm a mess now. Just great.

"Salamat sa Good Morning Gift.Bye."sabi nya sakin at umalis na.

Sumunod na rin yung mga estudyante. Nung ako na lang ang nandito,tumayo na ako at naglakad papunta sa locker room para kumuha ng pamalit na uniform at para maligo na rin. But I just discovered na hindi pa pala talaga sya tapos. Lahat ng pamalit o extra kong damit sa locker,ikinumpol sa isang tabi at binuhusan ng mga biodegradable garbages.

I'm really wondering. Magagamit ko pa kaya yan? Nice. Monday talaga. I don't have a choice so I made my way home. I can't do anything anyway.

Since I entered this new world of mine,

it became my life.

This is me now

at sanay na 'ko don.

The Ice Vampire PrincessTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon