Έρωτας στον πόλεμο

Now What?

       Τις μέρες που ακολούθησαν οι δύο γυναίκες συναντήθηκαν ελάχιστα και πάντα τυχαία, η κατάσταση στην περιοχή είχε δυσκολέψει πολύ. Η Άρτεμις έλλειπε πολλές ώρες από τους χώρους που βρισκόταν συνήθως. Όσες φορές κι  αν την αναζήτησε η Mac δεν κατάφερε να τη βρει. «Irons! σου 'χω νέα» τη φώναξε ο Rayan καμαρώνοντας «Τι έγινε Josh;» τα πήγαιναν πολύ καλά μεταξύ τους κι έπειτα από εκείνο το ταξίδι είχαν έρθει αρκετά κοντά «Αύριο έρχεσαι μαζί μας έξω» της χαμογέλασε «θα σε προσέχω εγώ»
«Ποιος το αποφάσισε αυτό;» εξεπλάγην
«Ο Hoffer»
«Αλήθεια;!» δεν μπορούσε να το πιστέψει
«Γεπ» χαμογέλασε πλατύτερα και κόλλησαν τα χέρια τους. «θα κάνεις και έκπληξη στη δικιά σου» την κορόιδεψε
«Ποια δικιά μου;» συνοφρυώθηκε
«Έχεις πολλές; Στην Αρτ» την πείραξε και πάλι
«Δεν είναι δικιά μου!» τον έσπρωξε παιχνιδιάρικα
«Ότι πεις, σ' αφήνω μικρή. Πρέπει να φύγω» της έκλεισε το μάτι
«Βye». Η Mac άρχισε να σκέφτεται την αυριανή μέρα, ανυπομονούσε. "Τι εννοούσε ότι θα έκανε έκπληξη στην Άρτεμις; Δεν το ήξερε;" Ασυναίσθητα βρέθηκε έξω από το γραφείο της και αποφάσισε να χτυπήσει. Δεν πήρε απάντηση, επιχείρησε να ανοίξει την πόρτα, κλειδωμένη. Πάλι δεν ήταν εκεί. Ανατρίχιασε στη θύμηση της σκηνής που  είχε πραγματοποιηθεί μερικές μέρες πριν. Αμέσως άρχισε να απομακρύνεται για να αποφύγει κάποια παρόμοια κατάσταση.

Ο Rayan βοηθούσε τη Mac να ετοιμαστεί «Είσαι σίγουρη;» δεν ήταν το ίδιο ευδιάθετος με την προηγούμενη μέρα. Φοβόταν μην πάθει κάτι εξ'αιτίας του. «Δεν είναι η πρώτη μου φορά Josh» εκείνος έγνεψε καταφατικά. Στην καταμέτρηση πριν την αλλαγή τα βλέμματα τους διασταυρώθηκαν. Κάθε σημείο στο σώμα της Άρτεμις ανατρίχιασε από φόβο. Δεν ήθελε να βγει έξω ίσως τραυματιζόταν ή χειρότερα... Κούνησε το κεφάλι της αρνητικά για να φύγει η σκέψη «Ετοιμαστείτε!» φώναξε λίγο δυνατότερα απ' ότι συνήθως. Ξεκίνησαν να πηγαίνουν πιο κοντά στην έξοδο, η Mac ένιωθε σα μικρό παιδί η αδρεναλίνη χτυπούσε κόκκινο, ανυπομονούσε. Δύο χέρια την άρπαξαν από το γιακά και την κόλλησαν με την πλάτη στον τοίχο. «Τι στο διάολο κάνεις εδώ;» η Άρτεμις φαινόταν εκνευρισμένη «Ο Hoffer είπε ότι μπορώ να έρθω»
«Δεν είσαι στη λίστα μου» ήταν έτοιμη να τη γυρίσει πίσω «Ανήκω στον Rayan» η  μεγαλύτερη γυναίκα έσφιξε τα δόντια της σα να δέχτηκε ένα δυνατό χτύπημα. Ειδοποιητήριο. Σε εφτά λεπτά αναλάμβαναν δράση. «πρέπει να πάμε» τη είπε η Mac ενώ κοιτούσε τις κλειστές γροθιές της. Απ' ότι φαίνεται δεν την είχε ενημερώσει κανείς και σίγουρα δεν της άρεσε η ιδέα. Ξεκίνησε να φύγει μα η Άρτεμις την τράβηξε από τον καρπό βάζοντας την πάλι πίσω στον τοίχο «Δεν υπάρχει περίπτωση! Είναι επικίνδυνα!»
«Είναι η δουλειά μου!» της αντιγύρισε. Το πρόσωπο της φανέρωνε την αποδοχή της ήττας της. Δεν είχε δικαίωμα να της πει να μην πάει εξ' άλλου και η ίδια το έκανε καθημερινά ασχέτως κινδύνου. «θα είμαι εντάξει» προσπάθησε να την καθησυχάσει όμως δεν τα κατάφερε. Η Άρτεμις κοίταξε προς τους υπόλοιπους για να βεβαιωθεί πως κανείς δεν τους είχε παρατηρήσει «Θα είσαι πάντα καλυμμένη και κοντά μου, το κατάλαβες;!»
«Θα είμαι με τον Josh» της απάντησε για καλό, όμως δεν έφτασε με τον ίδιο τρόπο στα αφτιά της μεγαλύτερης κοπέλας. Ένα κύμα ζήλειας την πλημμύρισε, θύμωσε. «Πήγαινε στον "Josh" τότε» την ειρωνεύτηκε και άφησε το χέρι της. Η Mac την έπιασε από το πουκάμισο και την τράβηξε κοντά της, τη φίλησε απαλά. Την ένιωσε να ηρεμεί. Κι άλλο κουδούνισμα. Δύο λεπτά. «να προσέχεις! Και ότι και να συμβεί έλα σε εμένα!» τη φίλησε η Άρτεμις αυτή τη φορά πιο κοφτά αλλά και πιο έντονα. Η μικρότερη κοπέλα χαμογέλασε και έγνεψε.

WARNING
{
Ήταν μία δύσκολη μέρα όταν και όσοι επέστρεψαν ήταν κουρασμένοι. Πολλοί τραυματίστηκαν, μερικοί δεν γύρισαν καν. Η Mac είχε δει μία διαφορετική μεριά της Άρτεμις. Στις προπονήσεις τους ήταν σκληρή, όταν ήταν μόνες άλλοτε απότομη και άλλοτε ο τρυφερός άνθρωπος που είχε γνωρίσει. Όμως στο πεδίο ήταν αλλιώς... Έδινε εντολές, εκτελούσε ανθρώπους, γέμιζε όπλα, βρισκόταν παντού, το πρόσωπο της ήταν βρώμικο από σκόνη και αίμα, τα χέρια της το ίδιο, όταν επέστρεφαν τα καστανά μάτια της φαινόταν άχρωμα. Ότι σου έλεγε το έκανες, χωρίς σκέψεις, χωρίς ερωτήσεις, χωρίς δισταγμούς. Κάθε φορά που σήκωνε το όπλο της κάποιος πέθαινε. Εκείνη τη μέρα σκότωσε πολλούς κι όμως το πρόσωπο της δε φανέρωνε ίχνος συναισθήματος. Ένιωθε πως δεν έβλεπε άνθρωπο αλλά ακόμη μία μηχανή πολέμου. Δεν την πλησίασε καθόλου όλες τις ώρες, βρισκόταν συνεχώς κοντά στο Rayan ο οποίος την κράτησε ασφαλή όπως της είχε πει. }
  Γυρνώντας στο εσωτερικό της βάσης η Άρτεμις πήγε να δει πως είναι η Mac, της είχε λείψει τις μέρες που δεν την είδε κι ας μην το παραδεχόταν ούτε στον εαυτό της. Η πόρτα του θαλάμου ήταν μισάνοιχτη. Η αξιωματικός την έσπρωξε λίγο ασυναίσθητα. Η πόρτα έτριξε κάνοντας δύο κεφάλια να κοιτάξουν προς το μέρος της αντικρύζοντας την Άρτεμις κοκαλωμένη στη θέση της με ύφος ανεξιχνίαστο. «Ταγματάρχα!» ξεροκατάπιε «να σας εξηγήσω...» τα φρύδια της έσμιξαν στην κορυφή της μύτης της κι έπειτα υψώθηκε το αριστερό. Η Mac δεν μίλησε καθόλου, μόνο την κοίταξε με θλιμμένο ύφος. Η μεγαλύτερη γυναίκα έπιασε το χερούλι από την πόρτα και την ξαναέκλεισε αυτή τη φορά εντελώς.
       Το νερό έπεφτε χλιαρό πάνω στο σώμα της. Ήταν καθισμένη κάτω και χαμένη στις σκέψεις της. Θύμωσε με τον εαυτό της, δε θα έπρεπε να τη νοιάζει. Σηκώθηκε, είδε ξανά στη σκηνή μπροστά στα μάτια της. Χτύπησε το χέρι της δυνατά στον τοίχο «ΓΑΜΩΤΟ!» ανάσαινε βαριά. «στο διάολο κι δυο τους!» προσπαθούσε να χωνέψει αυτό που είχε δει, η Mac φιλούσε τον Rayan...