Νέες αλλαγές

348 17 5
                                    

    Βρισκόταν στο γραφείο της στην υπηρεσία και ασχολούταν με χαρτιά «Αντισυνταγματάρχα έχετε τηλέφωνο από τα κεντρικά»  μετά από κάποιες αλλαγές και συνδέσεις που την μπέρδεψαν κάποιος απάντησε στην άλλη άκρη της γραμμής. 

«General Hoffer» ακούστηκε η φωνή του παλιού της διοικητή. 

«Κύριε;» η Άρτεμις χάρηκε πολύ που του μιλούσε «τι κάνετε; Πως είστε;» συζητούσαν σαν δύο καλοί φίλοι που είχαν καιρό να τα πουν

«Αρτ σου τηλεφωνώ για να σου προτείνω κάτι» της είπε ειλικρινά

«Να επιστρέψω;» αστειεύτηκε η κοπέλα αν και βαθιά μέσα της το ήθελε πολύ

«Όχι ακριβώς αλλά κάτι παρόμοιο»

«Δηλαδή;» παραξενεύτηκε 

«Commander είσαι από τους νεότερους στο βαθμό σου και η φήμη σου είναι εξαιρετική. Πόσο μάλλον η θητεία σου στο σώμα...»

«Κύριε με όλο το σεβασμό, που θέλετε να καταλήξετε;» 

«Σου προσφέρεται μία θέση εκπαιδευτή στο Κολοράντο» η κοπέλα έμεινε άφωνη «είναι μία από τις πέντε εκπαιδευτικές τοποθεσίες στις Πολιτείες»

«Γιατί σ' εμένα;»

«Άρτεμις έχεις υπηρετήσει, ξέρεις πως είναι, μπορείς να τους προετοιμάσεις κάπως, έχεις διακρίσεις, μετάλλια, ένα από τα ανώτερα παράσημα που απονέμονται»

«Δεν είμαι Αμερικανός πολίτης»

«Ναι αλλά είσαι Αμερικάνος στρατιώτης» της είπε μαλακά 

«Είμαι Έλληνας αξιωματικός!» απάντησε εκείνη λίγο πιο έντονα. Ποτέ της δεν αρνήθηκε την ταυτότητα της και ήταν περήφανη για την καταγωγή της

«Σκέψου το»

Ήταν όντως μεγάλη ευκαιρία για την ίδια και σαν αξιωματικός καριέρας αλλά και για να ξεφύγει από την Ελλάδα. Αγαπούσε τη χώρα της όμως υπήρχαν στιγμές που ένιωθε να πνίγεται εκεί. Μετά από αρκετή σκέψη αποφάσισε να δεχτεί. Το Κολοράντο ήταν αρκετά μακριά από τη Νέα Υόρκη κι έτσι δεν θα υπήρχε πιθανότητα διασταύρωσης με εκείνη, ίσως να μη ζούσε καν εκεί πλέον. 


Εφτά μήνες μετά

    Βρισκόταν σε ένα μπαρ για το συνηθισμένο της ποτό, δεν είχε καλή διάθεση. Εκείνο το βράδυ θα κοιμόταν μόνη της, όχι πως είχε ποτέ της συντροφιά όμως απόψε δεν άντεχε ούτε την ιδέα να αγγίξει το σώμα κάποιας. Καθόταν στη μπάρα με κατεβασμένο κεφάλι και έπινε το ουίσκι της, η καρέκλα δίπλα της γέμισε και κάποιος τη σκούντησε απαλά. Η ίδια δεν έδωσε σημασία και συνέχισε να κοιτάζει το σκουρόχρωμο υγρό «A drink for your thoughts?» της είπε μία γυναικεία φωνή χαμηλώνοντας προς το μέρος της. «Συγγνώμη;» το βλέμμα της ήταν άγριο όταν γύρισε να αντικρύσει την κοπέλα που τολμούσε να διακόψει την ησυχία της. «Σκέφτηκα πως θα ήταν καλύτερα να σου προσφέρω ποτό αντί για κέρμα» της χαμογέλασε. 

Έρωτας στον πόλεμοDonde viven las historias. Descúbrelo ahora