Έρωτας στον πόλεμο

Πρώτος καιρός

Όταν παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στη βάση της τα πάντα φαινόταν διαφορετικά απ'ότι είχε συνηθίσει. Άντρες παντού, σοβαροί, αγέλαστοι με βλέμματα άλλοτε κενά και άλλοτε καχύποπτα. Ο νέος διοικητής της ήταν ευγενικός αλλά απόμακρος δεν του άρεσε που υπήρχε γυναίκα στη βάση του. Δεν ήταν μισογύνης αλλά φοβόταν πως η μικρή θα του δημιουργούσε μπελάδες. Μία γυναίκα ανάμεσα σε εκατοντάδες άνδρες... οι μπελάδες ήταν το μόνο σίγουρο. Όμως η μικρή φαινόταν σοβαρή, δεν έδινε δικαιώματα, ήταν ευγενική αλλά τυπική, ακόμη και σε κάποια ξεδιάντροπα σχόλια που δέχτηκε έδειξε να τα διαχειρίζεται σε άριστο βαθμό. Οι ανώτεροι του τον πίεζαν να τοποθετήσει περισσότερες γυναίκες υπό τις διαταγές του ο ίδιος όμως θεωρούσε πως δεν έπρεπε να μπλέκονται τα δύο φύλλα σε τέτοιες καταστάσεις. Οι γυναίκες ήταν άξιες, δυναμικές, υπάκουαν στις εντολές και μπορούσαν να φέρουν σε πέρας κάθε αποστολή το πρόβλημα του ήταν ο τρόπος που αντιδρούσαν οι περισσότεροι άνδρες στην όψη μίας γυναίκας ή ακόμη χειρότερα στη συμβίωση μαζί τους. Γινόταν σεξιστικοί, χυδαιολογούσαν, παρενοχλούσαν και όταν μία γυναίκα τους απόρριπτε της έκανα τη ζωή δύσκολη. Το είχε δει, το είχε βιώσει όσο ήταν στην ενεργή δράση, ίσως να είχε κάνει κι εκείνος κάποια τέτοια σχόλια αλλά πάντα σεβόταν τη δύναμη αυτών των γυναικών. Έπρεπε να προστατεύσει την κοπέλα από τέτοιου είδους συμπεριφορά χωρίς όμως να γίνει αντιληπτό από τους άνδρες γιατί τότε θα ήταν χειρότερα για εκείνη.

«Άρτεμις κάθισε σε παρακαλώ» σκεφτόταν αρκετές μέρες πως θα την προσέγγιζε ώστε να γίνει αυτό που επιθυμούσε χωρίς να προσβάλει την κοπέλα. «Κοντεύεις τρεις μήνες στη βάση υπό τις διαταγές μου. Μπορώ να πω πως δεν έχω κάποιο ουσιαστικό πρόβλημα μαζί σου ή με τις υπηρεσίες σου όμως...» σταμάτησε για μερικές στιγμές ώστε να δώσει έμφαση «κοίταξε Άρτεμις, ο στρατός είτε εδώ, είτε στην Αμερική, είτε στον Καναδά ή και στην Ελλάδα απ'όσο φαντάζομαι είναι κυρίως ανδροκρατούμενος. Πιστεύω πως είναι δύσκολο για μία γυναίκα να ενταχθεί πλήρως...» σταμάτησε ξανά «έχει πέσει στην αντίληψη μου ότι καθημερινά δέχεσαι κάποια σχόλια συγκεκριμένου τύπου, ισχύει;». Η Άρτεμις ήταν κάπως μπερδεμένη δεν ήξερε που το πήγαινε ο διοικητής της όμως έπρεπε να είναι ειλικρινής μαζί του «Μάλιστα κύριε» ήταν η μόνη απάντηση που του έδωσε. Η έκφραση του άνδρα αυτομάτως έγινε πιο σκυθρωπή, η αλήθεια ήταν πως δεν είχε ακούσει τίποτα απλά το είχε φανταστεί.
«Και πως το αντιμετωπίζεις;»
«Επιλέγω να τα αγνοήσω κύριε»
«Υπάρχει η περίπτωση να ενδώσεις σε κάποια από αυτά τα σχόλια;»
«Δεν κατάλαβα την ερώτηση σας»
Ο άνδρας απέναντι της ξεφύσησε «Άρτεμις υπάρχει περίπτωση να κοιμηθείς ή να συνάψεις ερωτική σχέση με έναν ή περισσότερους από τους συμμάχους σου;» Η Άρτεμις πετάχτηκε από τη θέση της, ήταν φανερά προσβεβλημένη από την ερώτηση του. Δεν του έπεφτε κανένας λόγος για την προσωπική της ζωή «Με όλο το σεβασμό κύριε, δεν σας επιτρέπω»
«Με συγχωρείς δεν ήθελα ούτε να σε προσβάλω ούτε να εμπλακώ στην προσωπική σου ζωή. Δεν είναι δουλειά μου. Είναι όμως δουλειά μου να φροντίζω να λειτουργούν εδώ μέσα όσο το δυνατόν καλύτερα και χωρίς εντάσεις. Η ερώτηση μου είχε καθαρά τέτοιο χαρακτήρα και όχι για κουτσομπολιό. Με συγχωρείς αν σε προσέβαλα εάν δεν επιθυμείς να απαντήσεις μπορείς να πηγαίνεις» η Άρτεμις ετοιμάστηκε να αποχωρήσει αλλά αναλογιζόμενη το σκεπτικό του διοικητή της και τις προθέσεις του αποφάσισε να απαντήσει στο κάτω κάτω η απάντηση που θα του έδινε θεωρούσε πως θα τον ικανοποιούσε. Στράφηκε λοιπόν προς το μέρος του «Όχι κύριε! Δεν έχω επιθυμία και ούτε πρόκειται να δημιουργήσω ερωτική ή όποιου άλλου τύπου σχέση με οποιονδήποτε από τους άνδρες αυτής ή οποιασδήποτε άλλης βάσης. Για τον απλούστατο λόγο πως οι άνδρες δεν ανήκουν στο εύρος επιθυμιών μου» περίμενε την απάντηση του. Ο διοικητής της σηκώθηκε αργά από τη θέση του, της γύρισε την πλάτη κοιτώντας από το παράθυρο. «Δεν επιθυμείς γενικότερα ερωτικές σχέσεις ή δεν επιθυμείς με άνδρες;» Η ερώτηση του ήταν ξεκάθαρη η Άρτεμις όμως δεν ζάρωσε «Και τα δύο κύριε. Βρίσκομαι εδώ για να υπηρετήσω την πατρίδα και τα πιστεύω μου όχι για δεσμούς». Όλες οι απορίες του είχαν καλυφθεί. «Εντάξει στρατιώτη μπορείς να πηγαίνεις»