Έρωτας στον πόλεμο

Γνωριμία

Ήταν πρόσωπο με πρόσωπο «Τι στο διάολο;» σχεδόν φώναξε η Άρτεμις, η κοπέλα έδειξε σαστισμένη «Εγώ; Εσύ μου επιτέθηκες!»
«Έχεις συναίσθηση που βρίσκεσαι;» κι άλλοι πυροβολισμοί προς το μέρος τους «Taylor Miller μας ρίχνουν!» Ο ασύρματος ήταν νεκρός «Taylor; Miller;» Καμία απάντηση «Με ακούει κανείς;» τίποτα... κοίταξε την κοπέλα απέναντι της. Μερικές σφαίρες χτύπησαν πολύ κοντά τους «Γαμώτο!» δεν υπήρχε κανείς στο τοίχος της άλλης μεριάς άρα ήταν πεζοί όσοι έριχναν. Έβγαλε το χέρι της και πυροβόλησε στα τυφλά. Κι άλλες σφαίρες προς το μέρος τους. Έπρεπε να φύγουν το συντομότερο από κει. «Με εμπιστεύεσαι;» τη ρώτησε η Άρτεμις
«Όχι!» ήταν κάθετη η άρνηση της κοπέλας «Κρίμα!». Η Άρτεμις με μία απότομη κίνηση παρέσυρε και τις δυο τους σε ένα διπλανό χαντάκι, έλεγξε το γεμιστήρα της. Οι σφαίρες δεν επαρκούσαν για συμπλοκή, δοκίμασε άλλη μία φορά τον ασύρματο της και πάλι καμία απάντηση. Κοίταξε αγχωμένη γύρω τους, σύντομα θα τους έφταναν έπρεπε κάτι να κάνει...

«Απέχουμε σχεδόν 70 μέτρα, μπορείς να τρέξεις γρήγορα;» ρώτησε η λοχαγός

«Μας πυροβολούν αν δεν το παρατήρησες» διαμαρτηρήθηκε

«Ευχαριστώ για την ενημέρωση» την ειρωνεύτηκε «βλέπεις κάποια καλύτερη λύση;»

«Αν κάνουμε να βγούμε θα μας πετύχουν!»

«Πριν λίγο δε σε πείραζε, περπατούσες άνετη»

Η κοπέλα χαμήλωσε το κεφάλι της, ήταν δική της ευθύνη που βρισκόταν σε αυτή τη θέση.

«Χευ! Όλα θα πάνε καλά» την καθησύχασε η Άρτεμις «για αρχή θα συρθούμε προσεκτικά μέχρι εκείνο το σημείο. το βλέπεις;» Η κοπέλα απλά κούνησε το κεφάλι της καταφατικά «χρειάζομαι λεκτική επιβεβαίωση, δεν έχουμε περιθώριο λάθους» μερικές σφαίρες ήρθαν προς το μέρος τους χτυπώντας το χώμα δίπλα. Η Άρτεμις έριξε το σώμα της πάνω από το άλλο για να την προστατεύσει. «Πάμε;» τη ρώτησε ξανά

«Ναι» απάντησε δειλά. το έρπινγκ ήταν δύσκολο κάτω από αυτές τις συνθήκες και για τις δύο κοπέλες.

«Ως εδώ, τώρα πρέπει να τρέξεις. Δεν είναι μακριά θα τα καταφέρεις. Θα μετρήσω μέχρι το τρία και θα σου πω "τώρα" ακριβώς εκείνη τη στιγμή θα σηκωθείς και θα τρέξεις όσο πιο γρήγορα μπορείς. Κατάλαβες;»

«Ναι»

«Ωραία. Ένα, δύο, τρία, ΤΩΡΑ!» και οι δύο ξεκίνησαν να τρέχουν, η Άρτεμις ανά στιγμές γυρνούσε και πυροβολούσε πίσω της «ΠΗΔΑ» της φώναξε μόλις έφτασαν στο τοίχωμα. Και οι δύο ήταν ασφαλής ακουμπώντας την πλάτη τους στο οίκημα που τις έσωσε, με τα μάτια ερμητικά κλειστά προσπαθούσαν να βρουν την αναπνοή τους. Οι δύο άντρες τις κοιτούσαν παραξενεμένοι «Τι συνέβη;» ρώτησε ο Miller «Με δουλεύεις έτσι;;; Κοντέψαμε να πεθάνουμε εκεί έξω»

«Και γιατί δε ζήτησες βοήθεια» της απάντησε ο Taylor η Άρτεμις αντέδρασε σα να τη χτύπησε ρεύμα «Τόσες φορές κάλεσα στον ασύρματο που στο διάολο ήσασταν;!» πλέον φώναζε «Δεν ακούσαμε τίποτα» ένας από τους δύο έλεγξε τον ασύρματο τους «Είναι κλειστός» είπε σιγανά. «Τι είναι;;;;;;» δεν πίστευε στα αφτιά της «Κλειστός» επανέλαβε ο μεγαλόσωμος άντρας. Χτυπήματα από σφαίρες αρκετά κοντά τους. Η Άρτεμις άρπαξε το τουφέκι της και με κάποιες εύστοχες βολές εξουδετέρωσε όλους τους αντιπάλους της. Ακούμπησε ξανά στον τοίχο με κλειστά μάτια, πονούσε.

«Εδώ sniper Konstantinidou, στόχος ασφαλής» μίλησε στον προσωπικό της ασύρματο

«Εντάξει» ήρθε ταχύτατη απάντηση. Το χέρι της ψηλάφισε την πληγή χωρίς να καταλάβουν κάτι οι άνθρωποι που ήταν γύρω της.

«Σε 10' αποσυρόμαστε» ακούστηκε ξανά μία φωνή. Δεν θα άντεχε τόση ώρα αιμορραγούσε πολύ γρήγορα. Δεν είχε επιλογή έπρεπε να ενημερώσει τα μάτια της είχαν αρχίσει να βαραίνουν. «Miller!» δεν χρειάστηκε να του πει κάτι άλλο κατάλαβε αμέσως και πήγε κοντά της «Που;» τοποθέτησε το χέρι του ακριβώς στην πληγή. «Είναι άσχημα Άρτεμις»

«Το ξέρω»

«Τι θες να κάνω;»

«Προστάτευσε την, ο στρατηγός είπε να γυρίσει πάση θυσία στο στρατόπεδο»

«Άρτεμις για σένα τι θες να κάνω»

«Να εκτελέσεις την εντολή που είχα, τίποτα άλλο»

«Δε σε αφήνω εδώ»

«Δεν έχεις επιλογή»

«Άρτεμις η οικογένεια σου, σκέψου τους δικούς σου. Σκέψου τον αδερφό σου»

Η νεαρή αξιωματικός χαμογέλασε στη θύμηση του μικρού της

«Πες του πως τον αγαπάω» δεν άντεχε άλλο, έκλεισε τα μάτια της "έρχομαι ψυχούλα μου" ήταν η τελευταία της σκέψη.

«Άρτεμις! Άρτεμις! Απάντησε μου γαμώτο! Άρτεμις!»

Ο ασύρματος έδωσε εντολές αναχώρησης. O Άρθουρ δεν ήξερε τι να κάνει, έπρεπε να φύγει αλλά δεν μπορούσε να αφήσει τη φίλη του εκεί να πεθάνει.

«Πάμε» του είπε ο Taylor ακουμπώντας τον στον ώμο του «Πάρε τα χέρια σου από πάνω μου! Εσύ φταις!» άρπαξε την κοπέλα στα χέρια του και αποχώρισαν όλοι από το πεδίο. Η αποστολή στέφθηκε με απόλυτη επιτυχία, με απώλειες όμως...