Ελλάδα
Ο κούριερ έλεγξε ξανά τα στοιχεία πριν της παραδώσει το συστημένο φάκελο. Έμεινε να τον κοιτάζει φοβούμενη να τον ανοίξει, είχε ένα πολύ κακό προαίσθημα για το περιεχόμενο του. Μέσα βρήκε το μενταγιόν που της είχε στείλει για να τη φυλάει πριν κάποια χρόνια και ένα σημείωμα
Για να σε προσέχει!
Σε εμένα δε χρησιμεύει
σε κάτι πλέον...
τ. Κ.Α.
Η καρδιά της πόνεσε, κάτι είχε συμβεί στο κοριτσάκι της. Φίλησε το μενταγιόν και το έσφιξε πάνω της, ένιωσε πως κρατούσε τη μικρή της για μια στιγμή. Άκουσε το Νίκο να μιλάει έντονα στα αγγλικά, στάθηκε στην ανοιχτή πόρτα του δωματίου και τον είδε αναστατωμένο «Τι εννοείτε δεν ξέρετε αν θα γίνει καλά; Πως είναι δυνατόν; Τι συνέβη» η μεγάλη παύση του γιου της δεν της άρεσε «εντάξει καταλαβαίνω... με όποια αλλαγή ενημερώστε με» έκλεισε το τηλέφωνο και πέρασε το χέρι από τα μαλλιά του. Χτύπησε το γραφείο «Τι έγινε» τον ρώτησε αλλά καταβάθος δεν ήθελε απάντηση. «Φύγε μάνα» στήριζε το βάρος του στο έπιπλο «Νίκο...» τον άγγιξε στην πλάτη αλλά αυτός τραβήχτηκε και την κοίταξε άγρια «Εσύ φταις!» ήταν ακόμη θυμωμένος μαζί της «Μπορείς να μου πεις τι έγινε;» του μίλησε μαλακά
«Είναι στο νοσοκομείο. Έσωσε τη ζωή κάποιου. Δεν ξέρουν αν θα ζήσε» το αίμα εγκατέλειψε το σώμα της, κάθισε στο κρεβάτι «ευχαριστημένη;» τον κοίταξε με απορία
«Τι εννοείς ευχαριστημένη;». Εκείνος την ειρωνεύτηκε, άρχισε να της επιρρίπτει ευθύνες για το παρελθόν θυμίζοντας της καταστάσεις που είχαν ζήσει. Επέμενε να αναφέρεται στα πράματα που έκανε η Άρτεμις για εκείνη και πως η ίδια ήταν αχάριστη και αναίσθητη.
«Νίκο αρκετά! Φτάνει πια! Τι πιστεύεις πως δεν με νοιάζει αν είναι καλά; Πιστεύεις ότι δε ζω καθημερινά με το άγχος αν έπαθε κάτι; Εσύ μιλάς μαζί της συνεχώς, εγώ έχω να της μιλήσω πέντε χρόνια! Πέντε καταραμένα χρόνια έχω να ακούσω τη φωνή της κόρης μου. Δεν ξέρω αν είναι καλά, αν χρειάζεται κάτι, δεν έχω ιδέα τι συμβαίνει...»
«Εσύ το διάλεξες!» της αντιγύρισε
«Όχι! Δε διάλεξα τίποτα απ' όλα αυτά, εκείνη έφυγε και δεν κοίταξε ποτέ ξανά πίσω. Εσύ νομίζεις πως δεν πονάω βλέποντας φωτογραφίες της; Πως δε δακρύζω όταν θυμάμαι στιγμές μας; Πως δεν αναζητώ το γέλιο της; Πως δεν ξυπνάω από εφιάλτες που μου λένε πως το παιδί μου είναι νεκρό και δε θα την ξαναδώ ποτέ, δε θα ξανακούσω ποτέ τη γλυκιά φωνή της; Πως δεν τρέμω μη χτυπήσει κάποια μέρα το τηλέφωνο και μου πουν ότι δεν κατάφερε να γυρίσει; Πως κάθε φορά που ένας άγνωστος χτυπάει το κουδούνι φοβάμαι μήπως μου φέρουν τη σημαία της; Πως κάθε φορά που καταλαβαίνω ότι μιλάτε αναπνέω ξανά γιατί ξέρω πως είναι ζωντανή; Πιστεύεις ότι δεν παρακαλάω νύχτα-μέρα το Θεό να μου φέρει πίσω το κοριτσάκι μου υγιή; Δεν ήθελα ποτέ να φύγει! Ποτέ μου δεν ήθελα να τη διώξω, θεώρησα πως μ αυτό θα ταρακουνιόταν και θα έμπαινε στο σωστό δρόμο. Όχι πως θα πάει να πεθάνει...»
أنت تقرأ
Έρωτας στον πόλεμο
عاطفيةΜία νεαρή αξιωματικός του ελληνικού στρατού μετά την απάρνηση της από μέλος της οικογένειας της αποφασίζει να υπηρετήσει σε εμπόλεμη ζώνη της ανατολής. Εκεί θα γνωρίσει για δεύτερη φορά τον έρωτα όμως θα προσπαθήσει να τον αγνοείσει λόγο του τέλους...
