Έρωτας στον πόλεμο

Νέες περιπέτειες

     Οι ώρες του ύπνου για το επόμενο διάστημα ήταν δύσκολες και λιγοστές. Στο μυαλό της στριφογύριζε συνεχώς η σκηνή του φιλιού. Η αίσθηση των χειλιών τους ενωμένα την τρέλαινε. Έσμιξαν μόνο για μια στιγμή κι όμως ήταν αρκετό για να ταράξει τον κόσμο της. Οι δουλειές πλέον είχαν καταντήσει αγγαρίες και οι ώρες που βρισκόταν μαζί μαρτυρικές. Πέρασε περίπου ένας μήνας χωρίς να ανταλλάξουν κουβέντα πέρα από τις εντολές τις Άρτεμις. Δε μίλησαν ποτέ για το περιστατικό στο γραφείο, κρατούσαν και οι δύο τις αποστάσεις.

       Όταν η Mac μπήκε στο γραφείο του διοικητή, φάνηκε να εκπλήσσεται από την παρουσία του Ryan εκεί καθώς και του αγνώστου άνδρα που στεκόταν πιο πέρα. Κάτι δεν της άρεσε στην ατμόσφαιρα. Μερικά λεπτά αργότερα εισήλθε και η Άρτεμις στο γραφείο κάνοντας την κατάσταση ακόμη χειρότερη. Ο άγνωστος άνδρας αφότου έκανε διάφορες ερωτήσεις και στους τρεις άρχισε να τους ενημερώνει για το λόγο της επίσκεψης του. Όταν τελείωνε απευθύνθηκε στην Άρτεμις «Ταγματάρχα θα είμαι σύντομος γιατί σίγουρα έχετε σημαντικότερα πράγματα να κάνετε. Επιθυμώ κάποια άτομα από την ομάδα σας σαν υποστήριξη για λίγο καιρό. Έχω ήδη μιλήσει με το διοικητή σας και λείπει μόνο η δική σας συγκατάθεση». Τα φρύδια της ενώθηκαν στην κορυφή της μύτης. Κάτι δεν της άρεσε στην όλη κατάσταση. «Εφόσον υπάρχει η έγκριση του Κύριου Hoffer δε βρίσκω λόγο να αρνηθώ. Θα ήθελα όμως εκτός από τα ονόματα να μου δώσετε το χρόνο ώστε να ενημερωθούν και να ετοιμαστούν καταλλήλως οι άνδρες μου»
«Μα φυσικά ότι θέλετε! Όμως με την άδεια σας Ταγματάρχα... δεν θα ήθελα μόνο άνδρες»
Η Άρτεμις συνοφρυώθηκε ακόμη περισσότερο «Αλλά;» το ύφος της τον προειδοποιούσε να διαλέξει με μεγάλη προσοχή τα επόμενα λόγια του.
«Αν είναι δυνατόν... θα ήθελα και την ανθυπολοχαγό Irons μαζί μου» έτεινε το χέρι του προς τη Mac. Οι τελευταίες του λέξεις έμειναν μετέωρες στο χώρο για αρκετή ώρα.
«Η απόφαση είναι δική σου Lieutenant εφόσον βρίσκεσαι εδώ». Ήξεραν και οι δυο τους πως ήταν απολύτως έτοιμη για κάτι τέτοιο όμως καμία δεν ήθελε να το παραδεχτεί γιατί αυτό θα σήμαινε το τέλος της εκπαιδευτικής διαδικασίας. Η Άρτεμις έπιασε τον εαυτό της να εύχεται να μην δεχτεί παρόλα αυτά οι ελπίδες της γκρεμίστηκαν τη στιγμή που η άλλη κοπέλα συμφώνησε.

      Ένα ακόμη τσιγάρο έσβησε στο ήδη γεμάτο τασάκι όταν κάποιος χτύπησε δειλά την πόρτα «Κυρία;!» η Mac βρισκόταν για πρώτη φορά το γραφείο της από τη μέρα που τη φίλησε. Έβηξε δυνατά, ο χώρος ήταν αποπνικτικός από τον πολύ καπνό. Το υψωμένο φρύδι της μελαχρινής κοπέλας την έκανε να κορδωθεί ξανά. «Ενημερώνω ότι αποχωρούμε σε 20 λεπτά, υπεύθυνος για εμένα είναι ο Ryan» της είπε τυπικά ενώ την είδε να βάζει κι άλλο τσιγάρο στα χείλη της ψάχνοντας για τον αναπτήρα. Παλιότερα δεν κάπνιζε τόσο πολύ σκέφτηκε η μικρότερη κοπέλα. «Είσαι έτοιμη Irons;» τη ρώτησε ρουφώντας τον καπνό μέσα της
«Μάλιστα!» άφησε αργά το τσιγάρο κάτω και πέρασε μπροστά από το έπιπλο πλησιάζοντας την «Είσαι σίγουρη;»  η απόσταση τους πλέον ήταν η κοντινότερη που είχαν έρθει το τελευταίο διάστημα, έλαβε ακριβώς την ίδια απάντηση.
«Πήγαινε τότε» της έκανε νόημα και με τα φρύδια της
«Πιστεύετε ότι δεν είμαι;» ξαφνική αμφιβολία στη φωνή της, ενώ η ανωτερη της είχε ήδη γυρίσει την πλάτη.
«Εσύ ξέρεις» ψυχρή απάντηση «θα λείπετε για 3 με 5 εβδομάδες περίπου. Εσύ λοιπόν ξέρεις αν μπορείς να αντέξεις τον πραγματικό πόλεμο τόσο».
  Ήταν η πρώτη φορά που συνηδητοποιούσαν τον χρόνο, θα ήταν πάνω κάτω ένας μήνας. Μία φωνή στρίγγλιζε στα κεφάλια τους την ίδια φράση "Δε θα τη δεις για ένα μήνα!!!!". Η Mac έκανε να πλησιάσει αλλά φοβήθηκε την αντίδραση και σταμάτησε «Έχετε να μου δώσετε κάποια συμβουλή;» δεν ήθελε να φύγει ακόμη από κοντά της κι ας έβλεπε μόνο την πλάτη της. Το φύσημα του καπνού ακούστηκε σε όλο το γραφείο «Μείνε ζωντανή» ήταν το μόνο που είπε εν τέλη.
Η Mac απογοητεύτηκε ήταν ηλίου φαηνότερο πως δεν ήθελε να της μιλήσει «Με την άδεια σας» είχε έρθει η ώρα να αποχωρήσει «Πήγαινε!» η πρώτη κοπέλα κατέβασε το κεφάλι της και στράφηκε στην πόρτα. Τη στιγμή που την άνοιξε ένα χέρι από πίσω της την κοπάνησε για να κλείσει ξανά. H Mac γύρισε σαστισμένη, πριν όμως προλάβει να αντικρίσει το πρόσωπο της ανωτερου της έκλεισε τα μάτια σε ένα βαθύ φιλί που μαρτυρούσε ανείπωτες σκέψεις. Ενώ το αριστερό χέρι της Άρτεμις βρισκόταν ακόμη στην πόρτα το δεξί της κρατούσε το μάγουλο της ανθυπολοχαγού. «Πήγαινε» ήταν το μόνο που της είπε όταν χωριστήκαν χωρίς να την αφήσει να πει κάτι άλλο επανέλαβε την ίδια λέξη πιο μαλακά αλλά με περισσότερη έμφαση και της άνοιξε την πόρτα. «να προσέχεις» πρόσθεσε μόλις η νεαρή κοπέλα κίνησε να φύγει. Η απάντηση που έλαβε ήταν ένα πλατύ χαμόγελο.