Yasaklanmış Olan

16

Yaşadığım şokla telefonun ucundaki Esin'e cevap veremedim bile. Neden ve ne zaman gitmişti?

Ağzımdan sadece "Ne?" diye bir kelime çıkabildi.

"Duydun işte, kimseye tek bir kelime bile söylemeye tenezzül bile etmeden gitmiş."

"Neden gitmiş ve ne zaman?"

Yekta bana bakıyordu ve ne olduğunu çözmeye çalışıyordu.

"Babası onu Rusya'ya gitmeye zorlamış. Ne zaman gittiği konusuna gelirsek onun hakkında hiçbir bilgim yok."

"Babası neden onu Rusya'ya gitmeye zorlamış?"

" Ataberk'in babası Rusya'da yaşıyor ve Ataberk de babasıyla bir takım sorunlar yaşıyordu. Babası onu arayıp zorla Rusya'ya gelmedi için onu zorlamış ve Ataberk de gitmiş."

"Şaka gibi." diye mırıldandım. "Ben gelince daha detaylı konuşuruz."

"Tamam görüşürüz."

"Görüşürüz." deyip telefonu kapattım.

Yekta bana açıklama bekler gibi bakıyordu ama bende aynen onun gibi davranıp cevap bile vermedim. Sadece bir an önce eve gitmek ve bu konuyu detaylı bir şekilde konuşmak istiyordum.

****

Yekta ile yolculuğumuz çoktan bitmiş ve ben evde bir o yana bir bu yana gidip geliyordum. Salonda ben, Esin, Gülsen ve Cem vardı.

"Nasıl gider hala aklım almıyor?" dediğimde Gülsen lafa atladı.

"Neyi aklın almıyor acaba? Bildiğin hiç birimize veda bile etmeden gitmiş." Gülsen'e ters bir bakış attım ve sonunda Esin'in yanındaki koltuğa oturdum.

"Ataberk'in gittiğini nasıl öğrendin?"

Esin ellerini kısa saçlarından geçirerek "Telefon diye bir icat var belki bilirsin. Arıyor falan. Hani insanlarla konuşabilen bir alet."

Gözlerimi devirmekle yetindim.

"Onunla konuşmak istiyorum." dediğimde Esin telefonu cebine koydu ve "Sesi normal geliyordu ve bence biraz yalnız kalmaya ve kafasını toparlamaya ihtiyacı var onun üstüne fazla gitmeyelim. Zaten benimle de o kadar fazla konuşmuş sayılmaz. En fazla 2-3 dakika."

"Tamam, dediğin gibi olsun onun bizi aramasını bekleyelim. Kim bilir ne zaman arar."

Esin göz devirdi, ayağa kalktı. "Benim artık gitmem lazım. Halletmem gereken birkaç işim var. Ataberk bana geri dönüş yaparsa seni haberdar ederim. Merak etme. Için rahat olsun."

"Tamam, görüşürüz."

Esin kapıya doğru giderken "Görüşürüz." dedi ve gitti.

Cem geldiğinden beri ilk kez konuşarak bize bir şey söyledi. "Ben aslında biliyordum." dediğinde "Neyi?" dedim.

Rahatsız bir sesle "Ataberk'in gideceğini, bana söylemişti. Hatta haftalar öncesinden haber vermişti. Size söylememem konusunda beni uyardı."

Ayağa kalktım ve elimi alnıma koyarak "Lütfen bu kötü bir kabus falan olsun. Dua et Esin birada değil yoksa ağızın ile burnun  yer değiştirmişti." dedim ve Gülsen'e döndüm.

"Gerçekten mi Cem? Bunu şimdi mi söylüyorsun?" Gülsen de benimle hemfikir olduğunu ifade etti.

Cem cevap vermemeyi tercih etti.

Daha fazla burada durmak istemeyerek "Gülsen ben odama çıkıp biraz dinlenmek istiyorum." dedim odamın yolunu tutarak.

"Tamam." dedi ve onları aşağıda bırakıp odama geçtim. Kendimi sırt üstü yatağa bıraktım ve tavanla bakışmaya başladım. Gözlerim günün yorgunluğuna daha fazla dayanamayıp kapanmaya başlamıştı. Ben de gözlerimi yavaşça kapattım ve kendimi uykunun kollarına bıraktım.

Uyandığımda evde koca bir sessizlik vardı. Gözlerim tekrar kapanmak için mücadele verirken ben ise onları açmak için mücadele ediyordum. Sonunda kendime gelip ayaklarımı yataktan aşağı sarkıttım ve yataktan indim. Salona geldiğimde Gülsen ile Cem ikisi de yoktu. Acaba ne kadar uyudun diye düşünürken duvardaki saatin akşam saat 6'ya doğru olduğunu fark ettim. Bu da benim en az 4 saat falan uyuduğumu gösterirdi. Mutfağa gidip kendime bir iki şey hazırladım. Bir yandan atıştırırken diğer yandan da Ataberk hala kafamın içindeydi. Onunla konuşmak ve buraya gelmesi için bir yolu olup olmayacağına bakmak istiyordum.

Telefon numarası aynı olsaydı belki arayabilirdim, geçen günlerde ne zaman arasam aradığınız numara kullanılmamaktadır, kelimesini söylenip duruyordu.

Derin bir iç çektim ve kafamı başka şeylere vermeye karar verdim. Artık neye vereceksem. Mutfaktan çıkarken telefonuma mesaj geldi. Geri dönecektim fakat üşendim. Daha sonra bakarım diyip tekrar odama yol aldım ve tekrardan uyumaya devam ettim.

❤❤❤