"It's about him and you and the ends of ours too"
I'm here at the mall, sinusundan ko kasi ang babaeng minamahal ko ewan ko ba pero iba talaga ang nafefeel ko eh.
Maya-maya pa'y nakita ko siyang nakatayo sa gilid ng isang kainan. Lalapitan ko na sana pero ako'y nagulat dahil may lumapit sa kanyang lalaki. Hindi ko alam pero sakit lang ang aking nararamdaman ngayon. Nakita ko kung pa'no hawakan ng babaeng minamahal ko ang kamay nito, kung pa'no sila magsubuan, mag ngitian potspa hindi ko na kaya. Hindi ko na kaya, ang sakit parin pala talaga. Umalis na lang ako dahil hindi ko na kinaya.
Ang sakit parin pala talaga,
Na makita ang babae mong may kasama ng iba.
Ang babaeng naging paksa sa mga ginagawa kong tula,
Ay wala na dahil bumalik na sa totoong nagmamay-ari sa kanya.
Bakit?
Bakit sa pag-ibig ako'y palaging naiipit?
Ako palagi ang naiiwan.
Ako palagi naiiwang luhaan.
Lintek kasing akala, ba't napairal kita?
Akala ko kasi hindi na ako
Akala ko wala ng tayo
Akala ko siya parin,
Pero taena lintik talagang akala.
Naalala ko pa 'yong tula kong ginawa
Dahil sa lintek na akala kaya ikaw ay nawala
'Roses are not always red
Violets will never be blue
This poem is all about me and you
And the ends of ours too'
Akala ko wala na
Akala ko iba na
Pero ako parin pala
Kahit bumalik na 'yong nauna
Akala kong naging dahilan
Kaya ikaw ay napilitang lumisan
Pero ngayon ang aking akala
Ay naging totohan na talaga
Ikaw na'y bumalik sa kanya
Sa taong minahal mo no'ng una
~Asyrist~
Thank you for reading!
