Eklipse✔

Chapter 8 : Tadhana

"Anong pwedeng gawin dito? Tsaka saan ako matutulog?" Tanong ni Irene sa sarili niya habang nagiikot sa mga kalsada.

"Pakasaya muna ako dito." Banggit niya. Nagsimula siyang maglakad, at pagkatapos ng ilang oras ng ay may nahanap siyang isang maayos na club.

Pumasok siya sa loob at nakita kung gaano kadami ang tao sa loob. "Wow! Andami! Andito na ata forever ko." Sigaw niya habang nakatingin sa mga tao.

"Negroni." Irene said while seating infront of the counter. "Bago ka, ngayon palang kita nakita." Banggit ng bartender. "I-uhm ano, galing ako states kakabalik ko lang HAHA." Irene replied then awkwardly laugh. Nginitian siya nito bago tumalikod.

After a few hours, "Hey, do you believe in love?" Irene asked. "Miss, lasing ka na." The bartender softlychuckled. "Sagutin mo kaya ako!" Irene shouted.

Umiling lamang ito habang nakangiti.

"Posible kayang makahanap ng pag-ibig dito?" Irene continued. "Posible yan, maniwala ka lang sa kung anong kayang gawin ng tadhana." The bartender answered.

"You keep on smiling, ano pangalan mo?" Tanong ni Irene. "Wendy." Sagot nito.

"Bye muna Wendy, sasayaw ako!" Sigaw ni Irene habang pagewang gewang ang paglalakad.

"Whoooo!" She shouted again.

"Goodluck miss." Wendy said while looking at her.

"Hi, magisa ka lang?" Irene approached someone while dancing. "Hello. Kasama ko mga kaibigan ko, ikaw?" She answered. "What's your name?" Irene asked, she wrapped her arms around the girl's neck. "I'm Seulgi."

"I love your eyes." Irene said, dahan dahan umikot ang buong paningin ni Irene, tuluyang nanghina ang katawan niya at napasandal nalamang kay Seulgi habang nakapikit.

"Miss?" Seulgi said then looked at Irene.

"Bagsak." She said then laughed.

"Oh! Umihi lang kami nagkachicks ka na!" Her friend exclaimed while walking towards Seulgi. "Biglang lumapit tas bigla ding nakatulog. Lasing ata." Seulgi answered.

"Anong gagawin mo sa kaniya?" Tanong ng kaibigan niya.

THE NEXT DAY
Irene's POV

I opened my eyes then smiled. "Panaginip lang pala. Nightmare."

Or maybe not..

Tinignan ko ng mabuti ang buong kwarto. "Hindi ko 'to kwarto." I whispered to my self. Lumingon ako sa kaliwa ko at may nakitang note na nasa ilalim ng alarm clock.

"Lasing na lasing ka kagabi kaya dinala nalang kita sa kwarto ko. Sa sofa ako natulog, wag kang magalala. May mga gamot taas ng lamesa sa labas, pagnakainom ka na, pwede ka na umalis. Sana 'di na kita maabutan paguwi ko."

Caring and rude, at the same time.

Tumayo ako at lumabas sa kwarto, tinignan ko ang lamesa at may gamot at cup noodles na nakapatong.

Nilagyan ko ng mainit na tubig ang noodles at umupo sa tapat ng lamesa.

Napatulala ako at napaisip.

Sa dinami dami ng tao na nakasalubong ko kagabi, nakilala ko na kaya siya? Pero isang tao lang naalala ko, yung cute na bartender, si Wendy.

"Aantayin ko siya tas magpapasalamat ako, Baka makatulong siya sa'kin at makaalis na ako sa lugar na 'to." Banggit ko sa sarili ko.

Biglang bumukas ang pinto at tinignan ko kung sino ang pumasok.

"Oh!Wendy!" 

"Kakagising mo palang?"

_________________________________________

H

APPY NEW YEAR GUYS🎊❤