:: Chapter Thirty-One

38 3 0
                                    

HAPPY 2.15K READS 🎉

Danny's POV

Sobrang sakit ng katawan ko at halos hindi ako makagalaw. My head hurts like hell and it's so disturbing. Nakita ko si Chaster sa tabi ko at nakapatong ang ulo niya sa higaan ko. I know he's worried. He looks haggard and empty. Ang sarap niyang pagtripan.

"Psst, Oy. Sino ka?" Sigaw ko kaya siya nagising. Natulala pa siya sa akin pagkatapos akong makita at tinulungan akong umayos ng upo. There's so many food out here. Bat may flowers? Patay na ba ako?

"Hoy? Di nga? You won't remember me?"

"Not really? Sino ka nga?"

Nakita ko si Kuya Samuel na pumasok sa kwarto na may dalang basket ng prutas. Agad siyang lumapit sa akin at yumakap. "Good gracious, You're awake."

"Did you tell Dad?" I asked.

"Not yet. Baka mag-alala lang sila. Darating na sila siguro next week. They flight has been cancelled last time."

"L-Lucas? What about him?" I asked. Huminga ako ng malalim at napatingin kay Chaster na hindi mapakali.

"Hindi kaya sa lahat, Ako lang ang hindi maalala ni Danny?" Tanong niya kay Kuya Samuel. Napataas ang kilay ni Kuya at ngumiwi. Tumingin siya sa akin at nagkibit balikat na lang ako.


"I don't know him. Kamag-anak ba natin yan? Wala akong naalalang may pinsan tayong panget." I stated

Hinawakan niya ang rails ng higaan ko ng mahigpit. "Hindi mo ba talaga ako naalala? Try to recall it. Naalala mo siya diba?" Sabi niya at tinuro si Kuya Sam. "What about uhm?" May pinakita siyang picture namin nung reunion.

"Tell their names." He ordered.

"Carson, Luke, Jame, Rose and Rain, Ate Ynna?" I answered. Ini-scroll niya ang photos at pinakita ang picture namin.

"Pinsan ba kita? Argh. Change your phone's background. It's gross."

"Hoy! How dare you? Are you kidding me?" He exclaimed. His eyes were teary. Wait, I have no idea that he's going to take it so seriously.

Napatingin ako kay Kuya Samuel at pati ako ay tinarayan niya. Lumabas si Chaster at sinara ng malakas ang pinto. Anong problema non?

Tumawa si Kuya ng mahina habang pinagmamasdan kami.

"He watched over you for five days straight. He didn't want to leave and he was waiting for you to wake up. Chaster volunteered to stay with you. Stop your playful side, Danny. I know you remember him. Yes, you bumped your head but there was no any further complications. Don't fool your own brother. You never know what Chaster had went through just to keep an eye on you." He sighed.

"For now, Lucas is in Astrea's room. No one even visited her so I hope you understand."

"Astrea? She's alive. I want to talk with her." Gusto ko sanang tumayo pero tinulak ni Kuya Sam ang balikat ko para humiga ulit.


"She doesn't want to see you, Danny. Siguro naguguilty rin siya. Give her some time. Don't worry about Lizette. Nasa bahay siya kasama si Azhter. For now, take a rest. Iwan ko muna kayo ni Chaster. Apologize to her! You're too childish." Pinitik niya ng mahina ang ilong ko at lumabas.


Napatingin ako sa wall clock at alas quatro pa lang pala ng madaling araw. May pumasok na nurse para icheck ang status ko. I leaned back and relaxed.

"Ma'am, Yung lalaki po sa labas? Kaano-ano niyo po siya?"

"Ahh? Which guy?"

"Yung nakaupo po sa labas. Hindi po yung kaaalis lang."

Love, D #3: Marriage not DatingTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon