Love, D #3: Marriage not Dating

:: Chapter Twenty-Four

HAPPY 1.72K READS!! 🎉🎊

~I'm so happy, huhu. Thanks for reading this story. Gramatically Error Ahead, Typos and such. Saka na po ako magi-edit. Sorry po at hindi ko nameet ang deadline on time. Ang hectic ng sched ko.

Featured Song: Let me be the one by Jimmy Bondoc

DANNY'S POV

Hindi ko alam kung saan ako pupunta. Parang gusto ko na lang magpakain sa lupa ng buhay. Napatigin ako kay Lucas at nakatingin siya sa akin habang umiiyak. "Anong plano niyo?" I said and bit my lower lip forcing myself not to cry.

"Huwag ka munang magpapakita sa akin, please lang?" Nagsimula na akong maglakad pero hinawakan ni Lucas ang braso ko para pigilan akong umalis.

"Danny, Makinig ka naman sa akin."

"FUCK your explanations! Don't touch me!" I hissed and slapped his face. Napapikit ako dahil sa inis at dahan-dahan kong binaba ang kamay ko.

"Alam mo?! I want to kill a person right now yet I'm so educated to do that." I shouted and clenched my jaw. I faced that girl and pointed her.

"What it feels like, Astrea? Ang swerte ko pala talaga sa mga magulang ko 'no? I grew up in a nice society full of educated person to deal with."

"Lucas, Alam kong matalino ka. I never know law but maybe the Articles 333 and 334 of The Revised Penal Code?"

"Adultery and Concubinage? Danny! I'm drunk. I have no intention, believe me or not."

"Kahit lasing ka alam mo kung ano ang ginagawa mo! You've graduated as a Valedictorian and a Summa Cumlaude but you cannot even understand the situation. In easy words, Landon! Pride! Aminin mo yung mali mo kahit minsan! Nakakatangina ka na kasi paniwalaan!"

Naglakad ako papalayo at napag-isipan ko ng tumakbo para hindi niya ako mahabol. Agad akong sumakay sa taxi kahit hindi ko naman alam kung saan ako pupunta. Gusto ko munang mapag-isa.

Pinunasan ko ang luha ko at kinuha ko ang cellphone sa bulsa. Nakatanggap ako ng message mula kay Kuya Samuel.

From Kuya:
Lizette's with us. Dinaanan ko na rin kanina kasi baka hindi niyo masundo. Pumunta ka na rin dito.

Agad kong tinawagan si Kuya Samuel at agad din naman niyang sinagot. "Kuya, Nasaan ka?"

"Dumaan muna kami sa park pero uuwi na rin kami. Bakit?"

"Can you take care of Lizette for a while? If ever Lucas asks you about her, tell her she's fine. Pero please, huwag mo muna siya ibigay kay Landon? Please? Kahit isang araw lang." I begged.

"Oh sige, Pero ano bang me—" Binaba ko na ang cellphone ko at hindi ko na pinakinggan ang sasabihin ni Kuya. I even looked at my back hoping Lucas was just after me. Binayaran ko ang taxi at bumaba na kahit hindi ko naman talaga alam kung saan ako patungo.

Ang daming tumatakbo sa isip ko na dumating na sa point na hindi ko na kinakaya. Tumawid ako sa kabilang kalsada at hindi ko na napansin ang mga sasakyang nag-uunahan sa pagmamaneho. May mga panahon na gusto ko ng umayaw pero pilit ko namang kinakaya. But everytime when it comes to Lucas, I feel weak.

"Should I die to end this pain?" I whispered as I saw a bright light approaching me. 

//

"Miss, Ano ba? Magpapakamatay ka ba?" Napatingin ako sa taong humablot ng braso ko at dinala ako sa gilid ng kalsada. I can't barely see his face. He's wearing a cap.

"You should have let me." I stated. Tinanggal ko ang kamay niya sa braso ko at tumalikod. Biglang tumunog ang phone ko at wala na sana akong balak sagutin pero nakakarindi. I tried to walk away and ignored the call but it irritates me.