love is blind | zm

fourteen

Y/N: Medyadaki Katherine'in güzelliğine bakar mısınız ? diyerek başlamak istiyorum 😍
Öhööm,öhööm öncelikle neredeyse hikayeyi yarılamış bulunuyoruz
Bu zamana kadar kabul ettiğim tek şey Zayn'in çok değiştiği oldu 🥺💔
Nasıl devam eder,kısa mı yoksa uzun mu tutarım emin değilim
Buna siz karar verin

   Zayn,işteyken market alışverişi yapmak istemiştim.Buzdolabı bomboştu.Marketten dönene kadar her şey yolundaydı.Yarı yola geldiğimde poşetleri taşımak o kadar zor gelmişti ki bana,nefes alamıyordum.Bir adım daha atacak gücüm kalmamış gibi,sanki ayaklarım zemine çivilenmişti.Görüntü gittikçe bulanıklaşırken poşetlerin bir kaçını düşürdüğümün farkında değildim.Güçlükle bir bank bulup oturdum.Tüm vücudum titriyordu.Parmaklarımla bankın soğuk tahtalarını sıkarken ağlamamak için dişlerimi sıktım ama dolu gözlerim bana ihanet etmek için hazırda bekliyordu.Bir anda kimsenin olmadığı çocuk parkında hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladım.Gücüm kalmamıştı artık.Hıçkırıklarımı bastırmak için elimi ağzımın üzerine kapattım.Sanki içimde biriktirdiğim ne kadar gözyaşı varsa saniyeler içinde akıtmış gibi hissediyordum.Ne zaman bu hayatta gerçek mutluluğun tadına alışacaktım ? Geçen bir sene öyle yıpratıcıydı ki bedelini şimdi sağlığımla ödemek istemiyordum.Telefonumun zil sesi kulaklarımı doldurduğunda yaşlı gözlerimle ekrana baktım.

" Efendim ? " dedim ağladığımı belli etmemek için güçlü bir ses tonuyla konuşmaya çalışarak.Hattın ucundan bir sessizlik yükseldi.

" Sen ağladın mı ? " Elimin tersiyle gözyaşlarımı silerken yutkundum.

" Hayır ... Neden ağlayayım ki ? " dedim kendimi gülmem için zorlayarak.Aslında acı dolu bir kahkaha dışında hiçbir şeye benzememişti.

" Neredesin ? Gelip seni alayım. "

Zayn'e nerede olduğumu söyledim.Gelmesini beklerken telefonumun ekranından kendimi inceledim.Neyse ki soğuk yüzünden ağladığım belli olmuyordu.Derin bir nefes alarak yüzüme bir gülümseme koydum.Tanıdık arabayı park yerinde gördüğümde ayağa kalktım.Zayn,arabadan indi ve hızlıca yanıma gelip poşetleri aldı.Arabaya bindiğimizde titriyordum.Soğuktan kızarmış ellerime uzanıp ısıtmak için avuçlarıma nefesini verirken bir yandan da ovuşturdu.

" Üşümüşsün,güzelim. " Bir yandan da klimayı çalıştırdı.Sıcak hava arabanın içini doldurdu.Onun beni ısıtmak için verdiği çabayı izlerken kocaman bir gülümseme yüzüme yayıldı.Elimle yanağını okşayarak başımı iki yana salladım.

" Sorun değil,birazdan ısınırım. " Avucuma minik bir öpücük kondurup arabayı çalıştırdı.Yol boyunca sıradan şeylerden konuştuk.Ona odaklanmakta güçlük çekiyordum.Beynim düşünceler ve olumsuzluklarla doluydu.Eve geldiğimizde lanet asansörün arızalı olduğunu gördüğümde dünyam başıma yıkıldı.Merdivenleri çıkmak son zamanlarda benim için öyle zor olmaya başlamıştı ki eve girdiğimizde nefes nefeseydim.Kendimi güçlükle kanepeye bıraktım.

" İyi misin,Katherine ? " dedi Zayn tereddütle bana bakarken.Konuşmak için bir yerlerde kaybolan gücümü arıyordum.Göğsümde koca bir ağırlık durmadan büyüyordu.Ard ardına öksürmeye başladım.Kanepeye,yanıma otururken gözleri endişeyle üzerimde takılı kalmıştı.Bir şeyleri anlayacak diye ödüm kopuyordu.

" Hasta mı oluyorsun ? " Bunu sorarken küçük bir çocuk kadar masumdu.Kalbim onun endişeli halini izlerken çok acıyordu ... Derin bir nefes çektim.Kendimi gülümsemeye zorladım.Sadece basit bir gripmiş gibi düşünmesi şimdilik hayatımı kurtaran şey olmuştu.Başımı salladım.