Beneath the Hate

Chapter 17

Lucy Fern's POV

"I still love you..please..please come back to me.."

Natigilan ako ng marinig ko ang salitang iyon..mula kay Beasty. May kakaibang kirot akong naramdaman mula sa aking damdamin.

Parang nawalan ako ng gana bigla, parang gusto ko nalang umalis bigla at huwag na ituloy ang pag-e-eavesdrop.

"Zam..please.." mahinang sabi ni Meldy at hinawakan sa kamay si Beasty.

Nagtago ako sa likod ng bleachers habang lihim na nakasilip sa kanila. Bahagyang nakatalikod si Beasty sa akin at nakikita ko naman si Meldy dahil nakaharap siya ng bahagya.

"I'll do anything..please..j-just give me another chance.." halos pumiyok na ang boses ni Beasty.

Napapailing na napatungo si Meldy.

"Hindi na ba talaga...pwede?" Umaasang tanong ni Beasty sa kanya. Napatingin naman si Meldy sa kanya. At muling napa-iling.

"Hindi na pwede. Hindi na ako pwede.." she smiles as she shook her head. Her tears started to fell.

Bumagsak ang dalawang balikat ni Beasty sa naging sagot ni Meldy. Umiling-iling siya na para bang hindi niya matanggap ang sagot ni Meldy.

"P-paano? Paanong hindi na pwede?" Naguguluhang tanong ni Beasty. Pati ako ay naguguluhan. Paano ngang hindi pwede? I mean, she's single, last time I checked..

"I'm.. already taken.." Meldy quietly replied.

It was quiet but it hammered loudly through my ears.

She's what?! She must be lying, sasabihin niya sa akin if ever..

But if she's really telling truth, why would she hide it from me? I'm her goddamn bestfriend!

" T-totoo?" Beasty asked in disbelief. Medyo napaatras siya at napabitaw sa kamay ni Meldy.

"I don't.. understand.." parang nalilito at hindi mapakaniwala si Beasty.

"Tell me you're joking..sinasabi mo lang kasi.."

" I'm sorry, Zammy..pero iyon ang totoo."

I can't believe this! Why is she lying? Alam kong may kasalanan si Beasty sa kanya but hindi naman siguro tama na magsinungaling siya.

Naging tahimik ang loob ng gym nang walang ni isang nagsalita sa kanilang dalawa.

Beasty shook his head and sighed.

"Masaya ka na ba sa kanya? Siya na ba ang nagpapasya sa iyo?"

There was a hint of bitterness in his voice.

Meldy didn't reply, but she smiles. A weak but a sincere smile. It was a way to answer his question without uttering a word, as if it would lessen the pain.

"Masaya ka na nga. Masaya ka na sa iba. Iba na ang nagpapasaya sa iyo.."

" Mahal ko siya eh..." She stated.

Parang hinaplos ang puso ko nang marinig ko ang mahinang hagulgol ni Beasty. I never thought that I would see him this way. He's always so cool and relaxed. But today, he looks so weak and broken.

Ironically, I have a soft spot para sa mga lalaking umiiyak. Boys don't usually cry, but if they do, they must have had enough, they must've been in a total pain.

Kahit na marami akong pinaiyak noon dahil nirereject ko sila.

Meldy took a step closer towards Beasty at niyakap niya ito.