Complicated Love

Chapter Twenty Three

Twenty Three

Iris POV
 
" Promise me you will be happy and please stop crying because it hurt me more hearing you cry.. So do me a favor always be happy because that's all I wanted. You and our daughter's happiness."

Nanigas ang katawan ko nang marinig ang sinabi ni Greg. Kumawala ako sa yakap niya at gulat na hinarap siya. "What do you mean?" seryoso ko siyang tinitigan at halos manlumo ako nang makita ko ang sobrang kalungkutan sa mga mata niya. Why? Why he look so sad? He should be happy because finally he will be free to be with whoever woman he wants! Gusto kong magalit nang sobra at sigawan siya! How dare he?! Ilang minuto pa ang hinintay ko bago siya sumagot. Nakayuko pa din siya hanggang ngayon. I hate to see him like this! I never saw him looking so sad as if he lost someone who's so dear to him. He sighed and finally have the guts to look at me.

"My lawyer will talk to you tomorrow about the annulment. Don't worry I will handle everything. Just be happy that's all I want" He said while looking so sad. I hate him more for breaking my heart into pieces. I wanted to shout at him so loud! So loud that he can hear and feel the conscience for leaving and hurting me behind! But I decided to  hide my emotion and I guess I did it well. I nodded to him and left. I guess it is really the end for us.

Inis na inabot ko ang cellphone ko sa side table. Masakit pa ang ulo ko. Pati mga mata ko ay sobrang hapdi dahil sa sobrang pag-iyak kagabi.

"Hello"

"Good morning Miss Romero. I have a very good news for you. Can you please come at my office so we can talk about this personally"

Napabangon ako ng wala sa oras. Hindi ko alam kung paano ako nakapag-paalam pa kay attorney. Basta ang alam ko lang masakit na masakit ang puso ko ngayon. Hindi na rin yata kaya pa ng tear ducts ko ang mag-produce pa ng maraming luha. Mabilis ko lang narating ang office ni Mr. Legazpi. Ibinilin ko na din muna kay Mel si Hailey. Gusto nga din niyang sumama pero napilit ko din naman siya sa huli na kaya ko na. Malaki ang ngiti ng abogado ko nang mabungaran ko siya sa office niya. Sa lawak ng ngiti niya halos mawala na ang mata niya sa sobrang singkit nito. Kabaliktaran naman ang nararamdaman ko.

"Good morning Ms. Romero!" Masayang bati ni Mr. Legazpi. Tumayo pa ito sa upuan para kamayan ako.

"Congratulation Ms. Romero! You won the case. Mr. Valdez already signed the annullment papers and also he agreed to all of your conditions regarding with your daughter Hailey" tuloy-tuloy na sabi ni Mr. Legazpi. Pero wala akong maintindihan sa mga sinasabi niya maski isa. Pakiramdam ko lang sobrang masakit ang puso ko. Namanhid na rin yata ito. Hindi ko alam kung paano ko nangitian si Mr. Legazpi at kinamayan. Marami pang sinabi si Mr. Legazpi tungkol sa annullment case pero wala na akong matandaan kahit isa sa sobrang manhid na nang pakiramdam ko. Pakiramdam ko binagsakan ako nang malaking bato sa puso ko na halos nahirapan pa akong huminga.Hindi ko na din matandaan kung paano pa ako nakapag-maneho nang maayos. Kanina pa tumutunong ang cellphone ko pero wala akong balak sagutin. Tiyak na si Mel lang naman yun. Paniguradong nag-aalala na yun sa akin kaya sa bahay na niya ako tumuloy.

"Iris" awang-awa niyang saad habang nakatitig sa malungkot kong mukha. Dali dali naman niya akong niyakap at inalo. Dun na ako tuluyang bumigay at umiyak. Akala ko talaga pagod na akong lumuha, hindi pa pala dahil hanggang ngayon sobrang nasasaktan pa din ako. Hindi ko na din maintindihan pa ang sarili ko.
I don't know what to feel. Should I be happy right now? Diba ito naman ang gusto ko. But what really changed his mind? Bakit ang dali na para sa kaniya ang pumirma sa annulment paper? Bakit nung nakaraan ang tigas ng pag-tanggi niya? Nilabanan niya pa nga ako sa korte. Inis na nalukot ko ang papel na hawak ko. Hindi ko pa ito binubuksan dahil alam ko na din naman kung ano ang laman. Pakiramdam ko namamanhid na din ang puso ko. Bakit? Bakit hindi ko magawang sumaya gayong ako naman ang may kagustuhan ng lahat? Hindi umiimik si Melody nanatili lang siyang yakap-yakap ako at dahil dun nagpapasalamat ako sa kaniya nang sobra-sobra.