When She Say I Love You ✔️(Completed)(Under Editing)

Kabanata 45

Kabanata 45

Last wish

I've witnessed my family leaved me. I've been alone through the years but when she came, when she got my attention, when she  make me realized that I should go and make my life be more valuable.

Seeing her recumbent body like she's lifeless make my heart tore into pieces and her face that looks so pale like a paper. Kumuyom ang kamao ko at hindi na napigilan ang mapaupo na lang sa gilid habang nararamdaman ang pag iinit ng gilid ng mga mata ko.

Rinig na rinig ko ang hikbi ni Jelly. I understand her. Simula bata pa lang sila ay kasama na niya si Kahel. It's hard for her. Bumagsak ang mga mata ko sa sahig. Hindi ko na alam ang gagawin ko. My head is in turmoil right now. My heart is beating so loud that it hurts. Natatakot ako.

"Dave..." Tito approach me and tap my shoulder.

Tumayo ako at mabilis na sinulyapan si Lan na nakasandal sa pader habang nakatingin sa loob ng kuwarto na pinagdalhan sa kapatid niya.

"Tito, bakit po?"

Matipid siyang ngumiti sa akin. "Kakausapin tayo ni Doc Maddy. Tara na." aniya at tumalikod na.

Bumuntong hininga ako at halos sumakit ang mga palad ko sa sobrang higpit ng pagkaka kuyom. Sumulyap ako sa salamin na nakaharang sa katawan ni Kahel.

Please, baby. Fight for me. Fight for us. Hindi ko kakayanin kapag nawala ka sa akin.

"Tara na, Bro." tapik sa akin ni Lan. Tumango ako at sumunod sa kanila.

Tang ina! Ang bigat bigat ng mga paa kong humahakbang kasunod nila. Parang gusto kong manghina, natatakot sa malalaman ko. Putang ina! Kung hindi lang ako pinigilan nila Tito na patayin ang gagong CEO ng pharmaceuticals na 'yon, baka pinaglalamayan na ang putang inang gagong 'yon!

Tahimik lang ako, nag pipigil ng galit habang nakasunod sa kanila. Pumasok kami sa opisina ni Doc Maddy. Naroon siya, kasama si kuya Ruben. Napalingon ako nang makitang kasunod rin namin si Jelly at Louie.

Louie went beside me. "Kaya mo 'yan, erp. She'll survive." bulong niya.

Itinango ko na lang ang ulo ko. I don't want to say anything. Mas lalo lang akong kinakabahan at tumitindi ang galit habang nasa loob na kami ng opisina.

"H-How is it, Doc?" Tito Paulo's voice tremble.

Putang ina, kahit ako ay parang iiyak na rin.

Tumingin ako kay Doc Maddy. Gustuhin ko mang sisihin siya, pero alam ko namang wala siyang kasalanan. In the first place, that company should be rot in hell.

Bigla na lang lumakas ang iyak ni Jelly nang umiling si Doc Maddy sa amin. She look at me and bowed her head.

"Tang ina," mariin kong bulong at halos mag dugo ang mga palad ko sa higpit ng pagkakakuyom.

"Patawad, her body is so weak and can't even process the medications. Mas lalong kumalat at lumala ang sakit niya. Ayoko mang sabihin 'to pero... we should let her... rest."

Hindi ko na napigilan ang sarili ko, tumalikod ako at buong lakas na pinadapo ang kamao sa pader. Narinig ko ang pag tili ni Jelly at ang pag hawak sa akin ni Louie para pigilan.

"Putang ina!" sigaw ko at paulit-ulit na pinapadapo ang kamao sa pader.

"Dave! Shit, pre! Itigil mo 'yan!" mayroong humawak sa braso ko at inilayo ako sa pader.

Tang ina! Hindi ko kaya!

Nanubig ang mga mata ko at bumaling kay Tito na nakatingin rin sa akin habang umiiling. Parang mayroong sumuntok sa dibdib ko. Nakahawak sa magkabilang braso ko si Lan at Louie.