Saatler önce hışımla terk ettiğim eve aynı hışımla girdim. Evin hizmetlisi Aysel abla şaşkınlıkla bana bakarken umursamadan salonda L koltukta dergilere bakınan annemin karşısına dikildim. "Oğlum hoş geldin." deyip bana sarılmaya yeltendi, bir adım uzaklaştım. Ceketimin cebindeki ilacı önündeki sehpaya attığımda ne olduğunu çözmeye çalışıyordu. "Bir açıklama bekliyorum anne. Bu ilaç neyin nesi? Neden ağrı kesici yerine bana sakinleştirici içiriyordun bu zamana kadar?"
"Oğlum.." Elini şefkatle yüzüme uzatmaya çalıştığında bir adım daha uzaklaştım. "Bana rol yapma anne. Sadece cevap ver." Üzgün bir şekilde geriye çekilip tekrar koltuğa oturdu. İlacı eline aldı. Ardından ağlamaya başladı. Önümde koca bir piyes dönüyor gibi onu izliyordum. Tavana baktı. Sanki bir şey anlatacaktı da zorlanıyordu. "Oğlum sen kaza geçirdin ya geçen sene. Sebebi kız arkadaşın yüzündendi. Seni aldattığı için sen öfke nöbeti geçirdin. O nöbet yüzünden de kaza yaptın. Hatırlamıyorsun bunları çünkü hafızanı kaybettin. Biz de sana bunu belli etmedik. Kız arkadaşının yarattığı boşluğu hiç olmamış gibi saydık. Doktor önerdiği için ve yaran tekrar deşilmesin diye ben sana ağrı kesici olarak gönderttim bu ilaçları."
Ne kız arkadaşından bahsediyordu? Hiçbir şey anımsayamıyordum. Dedikleri doğru mu değil mi emin de olamıyordum. Eğer bundan saatler öncesinde söyleseydi koşulsuz şartsız inanırdım anneme. Şimdiyse durum farklıydı.
"Kimdi kız arkadaşım? Söyle anne bana."
"Adı Gizem. Siz bir seneye yakın beraberdiniz. O, seni aldattığı sevgilisiyle terk edip gitti." Neden annemin gözünden akan yaşlar ve sözler samimi gelmiyordu. "Şimdi gerçeği söylemen sana karşı bir daha güvenemeyeceğimin gerçeğini değiştirmiyor." Annemin 'gitme' deyişlerine kulak asmadan çıktım evden. Hayatım son birkaç saatte daha ne kadar boka sarabilirdi? Tüm gerçekler anonimin hayatıma girmesiyle çorap söküğü gibi sökülmeye başlamıştı.
Gizem ismini anımsıyordum. Gökçeyi sahnede gördüklerinde Bora ve Yaren Gizem denilen kıza benzetmişlerdi. Annem, Bora ve Yaren az çok Gizem hakkında bilgi sahibiyken ben Gizem kim onu bile bilmiyordum. Hayatımdan geçip gitmiş bir insandı belki. Belki gerçekten beni aldatmıştı ama annemin sözüne inanarak da bunun gerçek olduğuna inanamazdım. Kime güvenip soracaktım, onu da bilmiyordum. Çünkü herkes yalanlarla avutuyordu beni. O an telefonum titredi. Anonimdendi.
@gökotta: Annene yine inandın mı sevgilim?
@gökotta: Bana yine annen için sırt döneceksin değil mi?
@gökotta: Sevgimiz değil annenin sözleri daha inandırıcı gelecek yeniden.
@gökotta: Bu sefer çok bir şey kaybetmeyeceksin bir öncekine nazaran.
@berkkaraduman: Sen Gizem'sin.
@gökotta: Evet sevgilim. Gizem'im, senin Gizem'inim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Gökotta| Yarı Texting
ChickLit@gökotta: Berk, beni unuttun mu? @gökotta: Beni unutmana asla izin vermeyeceğim. @gökotta: Unutmaya başladığın her an karşına çıkıp hayatını alt üst edeceğim.
