Gökotta| Yarı Texting

Bölüm 8: Anonim

@berkkaraduman: Sana kim olduğunu sordum.
@berkkaraduman: Artık mesajların canımı sıkmaya başlıyor.
@berkkaraduman: Derdin neyse söylesen iyi edersin yoksa engellemekten başka yol bırakmayacaksın bana.
@gökotta: Keşke ben de böyle kaçabilseydim senden.
@gökotta: Keşke engellemek kadar kolay olsaydı.
@berkkaraduman: Napmış olabilirim sana en fazla?
@gökotta: Naptığını hatırlasaydın bu soruyu sorduğun için kendinden nefret ederdin.

Anonimin kim olduğunu fazlasıyla merak ediyordum. Bana aşık olmadığını, benimle bir derdi olduğunun farkındaydım. Şöyle bir nokta vardı ki ben birine kendimden nefret edeceğim kadar ne yapmış olabilirdim, onu bilmiyordum. Hatırlamıyordum da. Elbet bir gün ne olduğunu söyleyecekti ama daha ne kadar bu can sıkan mesajlara dayanabilirdim, işte onu bilmiyordum.

°
Yaren'den

Siz: Bora çok kötüyüm.
Siz: Ne olur hemen evime gel.
Siz: Beklenmeyen bir şeyler olmaya başladı.
Siz: En hızlı sürede evimde ol.

Gözümden akan yaşları elimin tersiyle silerken kucağımdaki mor çiçeklere bakıyordum. Bu çiçekleri çok net bir şekilde hatırlıyordum. O lanet gün bu çiçekleri görmüştüm. Morlukları aklımın en kuytu köşesine kazınacak kadar koyuydu. Bu kadar koyu ve insanı etkileyen bir mor rengine şahit olmamıştım.

Kucağımdaki mor çiçekler ise o günden kalmaydı. Üzerinde kan izleri vardı ve solmuşlardı. İçindeki not da o günden kaldığını onaylıyordu.

"O günü unutmanıza izin vereceğimi mi sandınız? Bu çiçekleri atmak istesen de atamayacaksın. Hep evinin bir köşesinde gördüğünde vicdanını sızlatacak. Kan lekelerini gördüğünde bulandığın günahı hatırlayacaksın hep."

Notu tekrar okuduğumda ağlamaya başlamış, kucağımdaki çiçekleri masanın üzerine koymuştum. Ellerim deli gibi titriyor, nefes almakta zorlanıyordum. O an evin kapısı açıldı. İçeri giren Bora'ya kocaman sarılıp notu uzattım. Bir koluyla sarılıp diğeriyle elindeki notu okuyan Bora'nın bedeni kasıldı.

"Şimdi ne yapacağız Yaren? O ölmüştü."