31 Temmuz 2019 (Mekan: Emlakçı)
"Sevgili günlük,
Olayların akışını artık takip edemiyorum. Bu savrulup gitme hissiyatı kötü hissettiriyor mu? Hayır çünkü sevdiğim adamın ellerini tutuyorum tüm bu akışta savrulup giderken. Yine de bazen mantıklı tarafım yavaşlamam gerektiğini söylüyor. O taraf her konuştuğundaysa her şey daha da hızlanıyor. Şu an emlakçıda Berk'le taşınacağımız evi seçiyoruz.
Beraber yaşamanın ikimiz için de süper bir fikir olduğuna karar verdik. Gökçe bu fikre biraz sinirlense de benim mutluluğum için bir iki tripten sonra onay verdi. Bu arada biraz da kendimden bahsetmek istiyorum. Gökçe hayatımdaki tüm varlığım. İkizim. Benden bir dakika önce doğmuş, benden bir dakika fazladan nefes almış. Biz ikimiz daha fazla nefes almak için anne karnından bu dünyaya gelirken annem bizim geldiğimiz dünyaya ebediyen gözlerini kapatmış.
Sevgili babacığımız da çok aşık olduğu karısının ölümünden sonra ikimizi kabullenememiş, ülkeyi ve daha bir aylık bile olmayan bizi o zaman terk etmiş. Bize de babaannem bakmış kısaca. Dedemle beraber geçen kış yaptıkları kazadan sonra hayatlarını kaybettiklerinden dolayı miras bize kaldı. Biz iki kardeş de birbirimize kaldık. Birbirimize hayat olduk. Şimdi birimizden birine bir şey olsa nasıl yaşarız bilmiyorum. Ama eğer ikimize de bir şey olacaksa ya aynı anda olsun ya da Gökçe'den önce ben öleyim. Şimdi Berk ve emlakçı beni çağırıyorlar. Gitmek zorundayım. Görüşmek üzere."
Defterin sondan önceki üçüncü cümlesi gözyaşı olduğunu düşündüğüm ıslaklıktan dolayı mürekkebin dağılmasıyla zor okunan bir hale gelmişti. Okuduklarım aslında her şeyi mantığa oturtan bana da garip gelmişti. Birbirimize hemen aşık olmamız, annemle tanıştırmam ve beraber eve çıkmamız. Hepsi çok hızlı gelişmelerdi. Diğer sayfaya geçmeden bir sigara yaktım ve sayfayı değiştirdim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Gökotta| Yarı Texting
ChickLit@gökotta: Berk, beni unuttun mu? @gökotta: Beni unutmana asla izin vermeyeceğim. @gökotta: Unutmaya başladığın her an karşına çıkıp hayatını alt üst edeceğim.
