"Beni öptüğünde sana ait oldum Maria.."
___
"Hatırlıyor musun? İstediğim bir şeyi yapmak için söz vermiştin."
"Evet."
"Benim olmanı istiyorum."
___
Tüm hayatının yalandan ibaret olduğunu bilmeden yaşayan masum ama asla pes etmeyen güçlü bir kızın hi...
Sabah odama getirilen elbiseler ile uyandım. Çok güzeller. Sanırım Yoongi sözünde durmuştu. Ama canımı yakmak isteyen biri neden benle ilgileniyor cidden bunu merak ediyordum.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Sarayda dolaşırken.. Tamam yalan yok korumalarımın odasını ararken kayboldum. Çünkü yeni bir odam olduğu için kalanin başka bir kısımdaydım. Ama karşımda beliren oda ile gözlerim parladı. Çok güzel büyük bir piyano vardı.
Beethoven-Sonata-Claro-De-Luna. En sevdiğim parçalarından biri. Çalarken ellerimin yanlarına gelen ellerle ve boynumda hissettiğim nefesle irkildim. Çalmamı durduracağım esnada kulağıma kısık ve boğuk sesi ile boynuma doğru üfledi adeta.
"Durma!" Yoongi?
Çalmaya devam ederken o da bana karşılı veriyordu. Göğüsü sırtıma, nefesi de boynuma çarpıyordu. Ne zaman bitecek diye beklerken bitmişti. Çok hızlı olmadı mı? Parça bitti ama hala aynı pozisyonda duruyorduk. Kalbim patlamasa iyi. Bu yakınlık biraz fazla.
Bir süre sonra bir şeyler çalmaya başladı. Bunu sanki duydum gibi ama bilindik bir parça değil. Parmaklarıma baktığımda ben de ona karşılık vermeye başlamıştım. Ama ben bunu nereden biliyorum ki? Şaşkınlıkla bekledim. Müzik çok tanıdık.
_____
Gözlerimi kapadığımda karşıma bir kadın çıktı. Bana gülüyordu. Çok güzeldi bir melek gibi. Yanında da bir çocuk. Göl kenarındaydık ve şelale akarak gölün bir kısmını denize çevirmişti.
_____
Gözlerimi hızla açıp derin erin nefes almaya başladım. O şey de neydi öyle? Nefesimi kontrol edemez iken kalbimi tuttum. Neden ağrıyor? Kalbimin üstünde ki kumaşı avcumun içine doğru sıkıca kavradım. Göğüsümün üstünden omuzlarımı sıkıca saran kollar şaşkınlığımı daha da arttırdı. O bana sarılıyordu!
"Y-yoongi!" sesim çok kısık çıkmıştı.
"Şşş." Sarılmaya devam ederken omuzumun yanında hissettiğim baskı ile oraya baktım. Omzuma öpücük kondurur iken gözünden bir damla yaş aktı. Peki bu sefer kalbim neden acıdı? Onu sevmez iken neden canım yandı? Geri çekildi ama ben arkamı dönemedim.
Dönemedim.. Az önce bana sarıldı, ağladı ve omzumu öptü. Birlikte piyano çaldık ve ben bilmediğim bir melodi de ona ayak uydurdum. Hızlı nefes alış verişlerim arasın da kendime glemeye çalıştım.
"Bu yaşananları unut!" katı çıkan sesi ile konuştu. Odayı terk edişini ayak seslerinden anlamıştım. Cidden! Az önce ne oldu öyle?
