"Beni öptüğünde sana ait oldum Maria.."
___
"Hatırlıyor musun? İstediğim bir şeyi yapmak için söz vermiştin."
"Evet."
"Benim olmanı istiyorum."
___
Tüm hayatının yalandan ibaret olduğunu bilmeden yaşayan masum ama asla pes etmeyen güçlü bir kızın hi...
"Hayır." sesi çok çaresiz çıkıyordu. İstemsizce gözlerim doldu. Kollarını daha sıkı sardı. O böyle yaparsa gidemem ki!
"Yoongi bırak artık." dedim kısılmış sesimle. Kafasını olumsuz anlamda sallayıp yine saçlarımdan öptü. Bunu yapmak zorrundayım. Onu sinirle ittim.
"BIRAK ARTIK BENİ. İSEMİYORUM SEVMİYORUM SENİ NEDEN ANLAMIYORSUN?"
"M-maria!" Hayal kırıklığıyla bakma bana lütfen. Seni bırakmamı neden zorlaştırıyorsun ki?
Arkamı dönüp gittim. Yere çöküp ağlamasını duydum. Bakmadım ama askerlerin onu kaldırma çabalarını ve ağlama seslerini duyuyordum.
"BIRAKAMAZ BENİ. YENİDEN GİDEMEZ! BİR KERE KAYBETTİM. BİR DAHA İZİN VERMEM. Bırakamaz ben.." her haykırışı kalbimi daha çok acıtıyordu. Her bir adımım kalbime saplanan bıçakla yavaşlıyordu. Adımlarım giderek güçsüzleşiyordu. Neydi bu? Kalbim'i geçtim vicudum bile onu istiyor benimle savaşıyordu.
"MARİAAA!" haykırışlarını duyduö ve en sonunda dayanamayıp yere çöktüm.
____
Kalbimde ki rahatlık ile gözlerimi açtım yeniden. Acı çekmesi gerekmez mi? Buğazımda ki kurulukla zor da olsa yutkundum ve hafif doğruldum. Yatağın ucunda Yoongi'yi gördüm. Çaresizce oturuşunu. Ona doğru emekledim ve yavaşça arkasından sarıldım.
"Ağlama lütfen." diyebildim güçsüz çıkan sesimle.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Neden sevmiyorsun beni?" nasıl cevap verecektim buna? Seni sevmiyorum diyebilir miydim? Diyemezdim! Ellerimi tutup bana döndü. Elimin birini çekip yanağını okşadım baş parmağım ile. Gözlerini kapattı. Dokunuşuma ihtiyacı varmış gibi. Dudağını yaklaştırıp avuç içimi öptüğün de içim ürperdi.
"Olamayız biz." diye geveledim.
"Lütfen bırakma beni. Annemle beni daha önce terk ettin. Yine çıktın karşıma. İntikamım köreltti gözümü. Acı çektin benim yüzümden. Ama aramıza girmesin böyle şeyler bırakma beni." elimi çekip kafamı eğerek onun gibi kısık sesle konuştum.
"Annenin katiliyim ben. Ben öldürdüm onu. Kim annesinin katili ile olmak ister ki?" yüzümü avuçlayıp ona bakmamı sağladı. Dudaklarını bir birine bastırıp kafasını sağa sola salladı.
"Sen değildin o. Biri senin kalbini kullandı."
"N-ne?" Saçımı kulağımın arkasına sıkıştırdı. Bakışların da ölmek istemem normal mi? O bu dünyaya gelmiş siyah melekti. Beyaz değildi ama melekti.
"Kim bilmiyorum ama bunu çözeceğim sevgilim." diyerek yaklaştı. Nefesi dudağımı örttüğün de gözlerim kapandı. Önce gözümü sonra burnumu sonra da yanağımdan öptü yavaşça. Dudağının soğukluğu vücudumu ürpertirken içimi yakıyor arzu bırakıyordu ortaya.
