KÖTÜ KIZ

Hatalar

Sahile vardığımda Burak bankta düşünceli bir şekilde oturuyordu.

(BURAK)

Mira yanıma geldiğinde endişeli gözlerle bana bakıyordu.Hala okul kıyafetleriyle duruyordu ve bu halde bile çok güzel olmayı başarabiliyordu.

(MİRA)

-Burak,evet ne konuşacağız.

Burak:İlişkimizi

-Ne ilişkimizi mi?

Burak:Evet.

-Tereddüt mü ediyorsun yoksa ?

Burak:Hayır sadece emin olmak istiyorum.

-Çok merak ettim neyden?

(BURAK)

Aslınsa ben bile neyden emin olmak istediğimi tam olarak bilmiyordum.Parçalar elimde ama bir türlü birleştiremiyordum.Elimden gelen hiçbir şey yoktu.Kendimi hiç bu kadar çaresiz hissetmedim.

Mira:Seni dinliyorum Burak.

-Mert seni kaçırdı demi Mira ?

Mira:Ne demek oluyor bu ?

-Demek oluyor ki sen kendi rızanla gitmedin öyle değil mi ?

Mira:O kaçırdı kendi isteğimle gitmedim Burak.Ne demek istiyorsun hala anlamadım.

Fotoğrafı uzatarak

-Bunu demek istiyorum

(MİRA)

Fotoğrafı gördüğümde beynimden vurulmuşa döndüm.O fotoğraftaki kız ben olamam.Burak cevap bekler gözlerle bana bakıyordu.Ben hiçbir şey hatırlayamıyorum.Bilmiyorum yani ne diyeceğim.

-B..B..Bu ne

Burak:Açıkca belli bence.

-Burak sana yemin ederimki onunla yatmadım.Mertle yatmadım Burak.

Burak:Yemin etme.

-Hatırlamıyorum.Ya Burak cidden hatırlamıyorum.

Banka oturdum.İstemsizce ağlıyordum.Suçlu değildim.Belkide suçluydum.Onunla yatmadım hatırlamıyorum.

(BURAK)

Ağlıyordu.Sinirden bende ağlıyordum.Selin'in dedikleri bir yana.Bu durum kafama çok takılıyordu.Selin bana bunu hatırlattı onun konuşmasını dinleyince aklıma takılan bana güvenmemesi değil bu fotoğraftı.Ona dokunmaya bile kıyamazken başkasıyla beraber olması aklıma geldikce deliriyorum.

Mira:Özür dilerim...

Ses tonu oldukca alçak ve yumuşaktı.Özür dilemesi beni daha çok sinirlendirmişti.

-Mira naptın sen.Her şeyi mahvettin salak.

Mira:Burak valla isteyerek yapmadım.Bana bir şey içirdi ve kafam uçtu.İsteyerek yapmadım sana ihanet etmedim Burak.Lütfen affet lütfen.

Gözyaşlarım sel gibi akıyordu yüzümün üstünden.

-Bitti Mira.

(MİRA)

Son lafını dedi ve gitti.Bazı şeyler asla yola girmez ya şuan o durumdayım ve kendimi çok boş çok yalnız ve kimsesiz hissediyorum.Ben naptım.Hayal meyal hatırlıyorum aklımda hiçbir şey net değil.Eve geldiğimde.Kendime çeki düzen verdim ve kapıyı çaldım.Annem sıcacık gülümsemesi ve sevgi dolu kucaklamasını hissettiğimde bir kez daha gözlerim doldu.Delice ağlamak istedim.

Annem:Çok özledim seni.Nasıl geçti eğlendiniz mi Beyzalarda?

-Evet,çok keyifli vakit geçirdik.Annesi çok güzel baktı bize.

Annem:İyi annecim.E napacaksın şimdi.

-Odama çıkıp şu okul bloguyla ilgili bir kaç yazı yazacağım.Selin benden önde de şuan.

Annem:Tamam kızım.Blogunu okuyacağım bebeğim.Bol ilhamlar.

-Saol annecim.

Annemin yanağına kocaman bir öpücük bırakıp odama çıkarken...

Annem:Aç mısın ?

-Hayır anneciğim.

Annem:Tamam kızım.

Odama çıktım.Yatağıma uzanıp laptopumu önüme alıp yazmaya başladım.

     "Bazen kendimizi çok yalnız hissederiz.Sadece kötü şeylerin ve haksızlıkların bizin başımıza geldiğini düşünürüz.İstem dışı adaleti sorgular,üzülürüz.Bazen hayattan bırkarız ,sabretmekten sıkılırız.Umut kapını her zaman çalmaz.Kapını çalması için biraz bekleriz.O sırada belirli olumsuzluklar ve senin hayatta kalabilmeni sağlayacak kişiler ve güzel anlar olur.Bu olumsuzlıklar esnasında hata yapmamak çok önemli.En ufak hatanızda bile sizi hayata bağlayabilen insanlar yanınızdan uçar gider.O an sadece kendiniz ve olumsuzluklarınız kalır.Yaptığın şeyden dolayı seni dinlemezler.Yargılarlar belkide.Ama haklıdırlar.Empati kurduğumuz zaman bizim yaptığımız o hatalar bize yapılsa onların bize yaptıklarından belkide daha ağırlarını onlara yaparız.İnsanoğlu dinlemez.Ama herkes hata yapmıştır..."