KÖTÜ KIZ

Telefondaki Kişi...

               '' Mira her zamanki doğallıyla yatağından kaltığı gibi aşağıya indi.Annesinin hazırlamış olduğu enfes kahvaltı mavasını görünce gözleri birden faltaşı gibi açılmıştı.Sandalyeyi kendine doğru çekip oturdu.Ağzına bir tane zeytin atarak kahvaltısına başladı.''

             ''Burak ise hala uyuyordu.Onun için oldukca zor bir geceydi.Sürekli kabuslar görüyordu.Bu yüzden uyumak yerine kahve içip televizyon izlemeyi tercih etmişti.Ama bir süre sonra uyku savaşı kazanmış ve Burak güzel bir uykuya dalmıştı.''

                  ''Beyza ise ailesiyle birlikte kahvaltı yapıyordu.En yakın arkadaşına yaptığı kötülüyün ne büyük denli olduğunu bilmeden ailesiyle mutlu bir şekilde haftasonu yapılacaklar listesi oluşturuyorlardı.''

                    ''Ezgi ise belki de hayatının en güzel sabahına uyanmıştı.Yaptığı,hazırladığı,oynadığı bu kötü oyundan istediği sonucu alacaktı.Bunun rahatlıyla aşağıya inip aile fertlerinin  yanağına kocaman bir öpücük kondurup kahvaltısına başladı.''

Bugün belkide her şeyin bittiği gündü.Onun için.... Benim fikrimi sorarsanız aslında her şey yeni başlıyordu.

         (MİRA)

Annem:Mira anlatmak istediğin bir şey var mı kızım ?

Annem bu soruyu ciddi bir şekilde sormuştu.Korkmadım değil çünkü bu aralar hayatımda güzel bir şey olmuyor bir dakika benim hayatımda hiç güzel şey olmuyo ki.

-Hayır annem.Benim yok ama senin sanki varmış gibi duruyor.

Annem:Yani ben nasıl diyecğimi bilemiyorum.Hani söylemeye korktuğum şeyi bile yapamazsın diye düşünüyorum Mira.

-Bana güvenebilirsin annem

Annem:Belki de sorun bu sana çok güveniyorum Mira.

-Anne ağzındaki baklayı çıkarır mısın artık !

Annem:Bu sabah beni birisi aradı senin arkadaşın olduğunu söyledi ama sesi uğultulu geliyordu.Tanınmak istemediği çok belliydi zaten anlattıklarından sonra ben bile tanınmak istemiyorum şuan Mira.

Annem duygu karmaşası yaşıyordu.Sesi ve elleri titremeye başlamıştı.

-Annee vallaha anlatacaktım

Annem:Sus Mira

Ağlamaya başlamıştım.Başım dönmeye başladı nefes alamıyordum.Annem güvenini bir kez kaybetmiştim.Şimdi yine kaybettim.Bu sefer bok çukuruna gerçekten düşmüştüm.

       Odama çıkıp kapımı kilitledim ellerim saçlarımın arasında ağlayarak bir ileri bir geri gidiyordum.En son yatağıma oturdum.Derin derin nefes alarak sakinleşmeye çalışıyorum.Nefes alışım normale döndüğünde elimi yüzümü yıkadım.Lavobadan çıktığımda gözüme teleonum takıldı bu iş Selin'in başının altından çıktığını düşünüyorum.Vakit kaybetmeden telefonu elime alıp Selin'i aradım.

  ''-Alo Selin

 -Mira,naptım yine?

-Annemi arayıp her şeyi anlattın mı? Bunu cidden yaptın mı ? Nasıl bir insansın sen böyle ya.

-Mira sakin olsana kızım.Valla ben bir şey yapmadım.Yemin ederim ciddi söylüyorum bak o kadar cani bir insan değilim gerçektende ben yapmadım.Aklıma bile gelmedi Allah çarpsın.

-E kim yaptı o zaman.

-Dur sakin ol.Okula gel mutlaka.

-Neden ?

-Lafımı kesmessen sana yardım etmeye çalışıyorum.

-Neden?

-Mira salak mısın istemiyorsan etmem yani.Tamam Burak senin kızım anladım ya.Sen kazandın.Tamam mı ? Zaten benim sevgilim var ve birbirimizi seviyoruz.

-Of tamam anlat.

-Okula gel neden,çünkü bizi herkes düşman olarak biliyor ya şimdi sen huylandığı biri olrsa bana mesaj at ki bunu yapan kişi okuldan biridir.Ben onun yanına gidip ağzından laf alırım.

-Tamam

-Kimseye güvenme ama

-Sen de dahil mi?

-Tek çaren ve güvenebileceğin tek kişi ben olduğama göre ben dahil değilim.Ha bu arada zaten okulda yakın değiliz ama yine de yakın durmayalım

-Tamamdır.

-Tamam hadi görüşürüz.

-Selin.

-Efendim?

-Teşekkür ederim.

-Of hadi kapat manyak önemli değil.''

           Tabiki de Selin'e güvenmiyordum.Nedenini bilmiyorum hala bir ön yargım var ve bunu ancak onun davranışları giderebilir.İlk adımı atmış bulundu aslında farketmeden.

          Suratımdaki kızarıkların gitesi için abartılı değil ama az olmayan bir makyaj yaptım üstümü giyinip aşağıya indim.Annem koltukta uyuya kalmış.Annem çok sinirlendiğinde veya çok ağladığında uykuya dalar ve akşama kadar uyanmaz.Ayakkabılarımı giyip evden çıktım.Yolda karşılaştığım ink taksiyi durdurup içine bindim.

                Okula vardığımda herkes aynı değişen bir şey yok.Mal mal hareket ediyorlar.Okul okul değil bildiğin hayvanat bahçesi.Katy Perry-Roar klibi için bizim okuldan bir kaç kişi almışlardı.

                 Sınıfa adım atmamla Ezgi'nin sarılmasıı bir olmuştu.

-Şanslı günümde miyim?

Ezgi:Sadece özledik

o sıradada Beyza sarılmıştı.Sıra doğru yöneldim.Çantamı koydum ve oturdum kızlarda karşı tarafıma oturdular.

Ezgi:E nasılsın biraz üzgün gibi görünüyorsun.

Beyza:Aynen nasılsın.

-Aslında...

Bir anda durdum çünkü mutluydum ve etrafa gülücükler saçıyordum o yüzden mutsuz gözükmediğime eminim.

-Aslında mutsuz değilim.Neden böyle gözüktüğümü anlamadım.

Ezgiyle Beyza konuşurlarken onlara kafa sallayıp gülümsüyordum.Çaktırmadanda Selin'e mesaj yazmaya çalışıyordum.

    ''Sanırım buldum.Kardeşim dediğim en güvendiğim kişi Ezgi...''