KÖTÜ KIZ

Belayı Çekiyorum

Sabah kalktığım da annem yanımda yoktu.Büyük ihtimalle aşağıda kahvaltı hazırlıyordu.O kadar zenginiz evimizde hala hizmetci yok.Annem evde hizmetci istemiyor nedenini ise bilmiyorum.Banyoya girdiğimde.Küvetteki kan lekelerin hepsi çıkmamış pembemsi bir renkte kalmış.Oraya uzun uzun bakarken aşağıdan annemin sesini duydum.

Annem:Miraaaaaa haydiii uyan kahvaltı hazır seni bekliyorum

-Geliyorum annee

Elimi yüzümü yıkayıp dişlerimi fırçaladıktan sonra.Hemen aşağıya indim.Annem mükemmel bir kahvaltı hazırlamıştı.

Masaya oturup yemeklerden yemeğe başladım.

Annem:Bu yıl okulu hep aksattin

-Keyfimden aksatmadım anne sürekli ölümden döndüğümün farkındasın inşallah.

Annem:Kötü anlamda söylemedim hemen yanlış anla yani seneye son senen ve böyle olursa üniversiteyi kazanamazsın.Hiçbir çaban yok.Evet maddi durumumuz çok iyi ama buna güvenmemelisin

-Evet anne çok haklısın yapabileceğim hiçbir şey yok.Yani bu seneye.Ama diğer sene yani son senem böyle olmayacak seni utandırmayacağım annecim bundan emin olabilirsin.

Annem:Hem aşk hayatını hemde okul hayatını hemde sosyal hayatını bir düzene sokmalısın.

-Annecim sen düşünme bunları.Elbet yola girer onlarda.

Kapı çaldı.Annem hemen kalkıp kapıya baktı.Gelen ise Mert idi.

Annem:Mertcim aç mısın bizde kahvaltı yapıyorduk

-Hoşgeldin Mert.Anne ben doydum odama çıkıyorum.

Annemin göz hareketlerinden baya tırsmıştım.

Annem:Kızım Mert senin için gelmiş işte.

Mert:Evet

-Tamam odama çıkalım

Mert:Üstünü giy dışarı çıkalım.Hem hava almış olursun.

-Tamam bekle geliyorum hemen

Mert:Beklerim beklerim

Yukarı çıkıp üzerime beyaz bir T-shirt altıma kot şortumu giyip saçlarımı açık bırakıp aşağıya indiğimde annemle Mert sohbet ediyorlardı.

-Hazırım çıkabiliriz

Mert:Tamam çıkalım

Kapıdan çıkarken belimden tutmuştu annem var diye bir şey dememiştim ama oldukca rahatsız olmuştum.Anneme el sallayıp arabaya bindim.Arabada hiç konuşmamıştık.Arabayı durdurduğunda.Sahilin oraya gelmiştik.Banklardan birine oturduk.

Mert:Burak‘ı seviyor musun hala.

-Doğruyu mu söyleyim yoksa yalan mı.

Mert:Doğruyu tabiki de.

-Ona karşı evet bir şey hissediyorum ama büyültülcek bir şey değil bu

Mert:Peki hala benden nefret ediyor musun ?

-Nefret çok güçlü bir duygu.Sevgiden de.O kadar önemli değilsin.Nefrette etmiyorum.Güven sarsıldı sonuçta.

Mert:Senden nefret ediyorum deseydin daha iyiydi.Ama olsun evet hakettim.Hayatımın en büyük hatasını yaptım farkındayım ama herkes bir şansı hak eder.Onca yaşanmışı elinin tersiyle itemezsin Mira.

-Sana şans vermem için gerekli bir neden yok.

Mert:Neden olmasına gerek yok seni sevdiğimi bil yeter.Bak insanlar büyür hatalar yapar büyürken.Sende hata yapıyorsun.Daha iki üç gün önce canına kıyıyordun.Senin de hatalar yapabildiğin gibi bende hata yapabilirim.