Broken Chains (Montemayor 2nd Generation |)

Chapter 1 (I'm back)

I inhaled the air as I got off the plane. Atlast, after a year of studying in the US of college I forced mama to bring me back here to the Philippines.

Sa mga panahon na nandoon ako, hindi ako kumontak sa mga pinsan at kapatid ko’ng si Nathan.

Nathan is a year younger than me. I am excited to see my brother. Kahit siya lang kausap ko sa mga oras na nadepress ako.

Even mama, I don't talk to her because of my  reasons. I am ashamed of the disgraced I gave to our family especially to papa. I'm scared, because I've never been such a public person but because of my sin that happened. distance, that is also the reason why I chose to avoid everyone, even papa.

Sapat ang pera ko nang nandoon ako sa US para sa aking pag aaral. Papa brought a house for me there and I live with a house maid. Ngayon, ang house maid ang nangangalaga sa naiwan na bahay na binili ni papa.

Agad akong dinaluhan ng kanang kamay ni papa nang makalabas na ng airport.

"Good morning Madam. Welcome in the Philippines."

"Thanks Von."

He get my luggages and stuffs. Hinilot ko ang aking leeg dahil sa ilang oras sa eroplano kanina. Kahit ganon, hindi ako napagod.

I just miss the toxic air of the Philippines and it's toxic people.

Tahimik kong tinatanaw ang bawat madaanan namin. It's still the same, bukod sa mga dumagdag at binagong buildings.

Ang aming mansyon ay malayo sa mansyon ng mga pinsan ko. Si Emerald ay piniling manatili sa mansyon ni tita Frixxie at tito Radleigh o baka naman ayaw payagan bumukod ni tito Rad.

Si Ruby ay may sariling condo around BGC at ganon' rin si Amethyst pero si Margo ay nanatili sa mansyon nila.

After an hour ay nakarating na kami.
Our gate was then surrounded by vegetation and even fences. There's a nice weeding around. Moreover, the silence of the surroundings did not change. Our mansion is in the middle and charming .

Bago rin ang guard ng mansion. He opened the our large gate kaya binaba ko ang bintana ng sasakyan para mas makita ang mansyon ng mabuti.

Labag sa loob ko ang umalis doon kaya sobrang namiss ko dito.

When the car stop, Von get my luggages at bumukas agad ang main door ng mansion. Lumabas doon si mama na tila ba, kanina pa ako inaabangan.

I felt, guilty for not talking to her almost a year.

Sinalubong niya ako ng yakap. Sobrang higpit. My mama looks doesnt age. Mukhang ako pa ang mauunang tumanda. Bata pa siya ng ipanganak ako at si Nathan at hindi na kami nasundan. I love kids so much. I really fond of them. Siguro kung may kapatid pa akong babae ay mamahalin ko siya ng lubos.

Malas ko lang dahil may pinsan nga akong mga babae pero sutil naman.

Mahirap kapag nag iisang babae ka dahil nasayo ang atensyon at maraming bawal. Sabi nila, maganda kapag nag iisang babae, for me...no. Nakakasakal.

“I miss you....” nangingilid ang luha ni mama habang nakatitig sakin. I smiled slightly and held her hand.

"I'm sorry ma.."

She nodded. Eversince, ramdam na ramdam ko ang pagmamahal ni mama samin lalo na ang pag aalaga niya. She's soft with us pero kay papa ,palagi ko siyang naririnig na pinapagalitan niya ito lalo na kapag nagiging terror si papa sa kompanya.

Pakiramdam ko ang sama sama ko lalo na't di ako sinumbatan ni mama sa mga nagawa ko. Malaking kahihiyan ang naibigay ko sa kanila.

Nagiging kuting si papa pagdating sa kanya. Iba rin mag disiplina si papa sa amin lalo na sakin.