Pinagbook ko na si Jeongin ng taxi. It's 9:30 P.M. Already.
"Magtext ka pag malapit at pag nasa bahay kana ha" bilin ko kay Jeongin, kahit ba lalaki to eh worried pa rin ako kasi ngayon lang to uuwi ng ganitong oras.
"Okay. Ingat ka noona, bye"
"Ingat ka din bye!"
Sumakay na siya sa taxi na binook ko. Since malapit na naman ako sa apartment ko. I decided to walk nalang. Malapit na ako sa bahay ng may mapansin akong lalaking nakasumbrero na nakaupo malapit sa gate ng apartment ko. Tumigil ako saglit dahil inaaninag ko kung sino yun hanggang sa napatingin siya sakin.. Si Changbin pala.. I started walking towards his direction.
"Where have you been?" pag-aalala niyang tanong sakin but instead of answering I asked him a question.
"Bakit ka nandito sa labas?"
"I was worried kung bakit wala ka pa. I saw you and Jeongin kanina palabas ng school, akala ko nakauwi kana pero 30 mins. past wala ka pa kaya hinintay kita dito sa labas."
"Ahh,,nagdinner kasi kami ni Jeongin"
"Nasan siya?"
"Pinauwi ko na may pasok pa yun bukas" tumango nalang siya sa sinabi ko..
"Pasok na tayo." yaya niya sakin kaya tumango ako. Nauna akong pumasok sa kanya. Pag-akyat namin sa loob napansin kong nilock niya yung pinto.
"Why are you locking the door? you will leave anytime soon anyways." napatingin siya sakin tumalikod na ko papunta sa kwarto nang bigla niya kong hawakan sa braso.
"Let's talk" seryoso niyang sabi sakin. I don't know pero kinabahan ako sa 'let's talk' niya .Kung ano-ano pumapasok sa isip ko. Tumango nalang ako sa kanya at umupo kami sa may sofa. Hinawakan niya ang kamay ko at saka ako tiningnan sa mata.
"I'm sorry.. alam ko mali yung inasta ko kanina. Actually hindi lang kanina.. sorry kung wala akong ginawa ng 1 linggo para magkaayos tayo.... so--"
"May iba ba?" nagulat siya sa tanong ko sa kanya. Di ko rin alam bakit yun ang tinanong ko sa kanya basta nalang siyang lumabas sa bibig ko.
"May iba ba Changbin?" tumulo na yung luha ko na ikinagulat niya. Hindi niya ko masagot so meron nga?
"Babe naman, ano bang pina-i-iisip mo?" pinunasan niya yung luha ko pero di ko na napigilan kanina ko pa to pinipigil sa school.
"Changbin.." my voice cracked. I was begging for him to tell me if meron or wala.
"I don't have babe" he cupped my face and wiped my tears.
"Babe, wala akong iba.. halos wala na nga akong oras sayo tapos mambababae pa ba ako?"
"Pano kung taga-JYP? Edi lagi kayo magkikita? magkakausap? magkakasama?" ewan ko ba bakit ganito lumalabas sa bibig ko.
"Babe wala akong iba.. ikaw lang,,, it's just you Hana. Mahal kita at mahal na mahal. I left at the mall 'cause Chan hyung called me. He said I need to go back. Hyung (manager) gave Chan hyung a schedule for next week and that was your school event. I did not give you a call dahil di ko alam ano pang excuses ang sasabihin ko. Alam ko na sawa kana sa mga dahilan ko kung bakit bigla akong umaalis. Alam ko rin na galit ka, ayoko lang madagdagan yung galit mo kaya I gave you space for the meantime. And yung kanina, I was not brave enough to give you a text, I want to talk to you in person kaya di kita tinext. Alam kong ang lame ng excuses ko.... Hana....sorry, sorry babe.. "
nakatitig lang ako sa kanya, pero naiiyak parin ako. Biglang nagring yung phone niya at nakita ko na si Chan yung tumatawag. tsss.. he's leaving again. Sinagot niya yung call. Pagsagot niya tumayo na ako papunta sa kwarto, bubuksan ko palang yung pinto ng kwarto ng ibaba na niya ang call.
"Pakipatay nalang ng ilaw sa may kusina at palock narin ng gate paglabas mo" bilin ko sa kanya. Papasok na sana ako ng pigilan niya ako.
"Who said I'm leaving?" napatingin ako sa kanya na nagtataka.
"He just said to fix this and it's our day off tomorrow until Tuesday."
"Ah, okay" yun nalang sinabi ko sa kanya at nakita ko na nadisappoint siya sa sagot ko. Pumasok na ko ng kwarto para kumuha ng pamalit at dumiretso na ako sa cr para mag-shower.
Pagkatapos kong magshower at dumiretso higa na ko sa kama. Sobrang nakakapagod tong araw na to. I heard the front door closed. I guess he left. That was what I'm thinking nang biglang bumukas yung pinto ng kwarto na ikinagulat ko.
"Akala ko umalis ka?" binuksan ni Changbin yung pinto ng kwarto ko.
"I locked the gate. I'll just take a shower" pagpapaalam niya pero di ko nalang siya pinansin.
-----------
Nakapikit na ako pero di pa ako inaantok hanggang sa naramdaman ko nalang na may yumakap sakin ng mahigpit at binaon niya yung mukha niya sa may balikat ko. Wag kang mumulat Hana, wa--. Natigil ako sa pag-iisip nang iharap niya ako sa kanya ng sobrang lapit kaya napadilat ako. Tinitigan niya ako sa mata.
"Babe..." pagsuyo niya sakin. "Sorry please?" Nakatitig parin ako sa kanya.
"Wala ba talagang iba?" bigla kong tanong sa kanya hindi ako satisfied sa sinagot niya kanina that's why I'm asking him again. Hinigpitan niya lalo ang yakap sakin.
"I don't have. You're the only one I have Hana. I'm not and I will never gonna do that to you. You know how much I love you right? Hana, babe.. I'm not gonna waste the time I spent and how hard I tried to get you just to cheat on you. I love you so much...Mahal na mahal kita...sobra..." Natauhan ako sa sagot niya dahil sobrang siyang sincere. Di ko namalayang tumutulo na pala yung luha ko.
"Babe, don't cry please?" he said while wiping my tears.
"Babe, I'm sorry for doubting you"
"It's okay babe.." he smiled at me and still wiping my tears and he kissed my forehead, the tip of my nose, and my lips.
"I trust you, Changbin. I do trust you. I'm sorry sobrang dami lang talagang pumapasok sa isip ko" I'm still sobbing and he keeps on wiping my face,,,, smiling.
"It's okay babe. I'm sure if I were you I'll think the same."
I smiled back at him and he hugged me tighter until we fell asleep.
