Gihigugma Tika (Cebuana Series #1)

5

"Ikaw? Anong ginagawa mo rito?"

He was supposed to say a word when suddenly someone interrupted him.

"Thalliah?"

I immediately turned my head when I heard her voice.

"Mama..."

It's been a month since I last saw her. Because after that "kadramahan" happened hindi na ako bumalik sa bahay at nag stay nalang sa condo ko.

She immediately went down to hug me.

"I missed you," she whispered habang mahigpit na nakayakap sa akin.

Ramdam ko ang pagka-miss niya sa 'kin.

Aww.

I can feel my tears were starting to fall.

Damn.

"I missed you too mama,"

"Shh! Don't cry! 'To naman! Masyado mo namang ginanap ang pagiging artista mo!" Sabi niya at agad kaming natawa.

"Mama I'm sorry... I'm really sorry..."

"Shhh, it's okay. Past is past ang importante buhi,"

We both chuckled.

"Shall we?" sabi ni mama sabay lahad ng kanyang kamay sa akin papasok sa bahay.

Nang nasa loob na kami agad naman akong giniyak ni mama sa dining area at umupo.

"So, I bet kilala mo na siya," she's referring to that guy.

"Ah, yes. I met him before,"

"He's Ethan," she introduced.

He immediately faced me and I saw a genuine smile on his face.

"O...kay"

"Ethan, this is Thalliah my daughter. And Thalli this is Ethan, son of my friend,"

"Oh yea, uhm... It's nice seeing you a-again mister Ethan,"

"Oh, just drop the mister."

"Okay,"

'Di nagtagal sinimulan na rin naming kumain.

"Mabuti't naisipan mong umuwi rito. Akala po naman ay hindi ka makakapunta rito," suddenly papa broke the silence.

"Actually, hindi po talaga sana ako pupunta rito kasi bukod sa busy ang mga schedules ko ay pagod din po ako sa biyahe but then luckily I have a free time so I didn't hesitate na pumunta rito,"

"Kailan ka uuwi sa Manila?,"

"Bukas po papa,"

"That fast?" mama asked.

I nodded.

"Oh sayang, so sa'n ka nags-stay ngayon?" mama asked.

"Sa hotel po ma,"

"You have a house naman here, ah? Why don't you stay there?"

"Medyo malayo mama,"

"Oo nga naman, nasa Naga pa yung bahay mo tas 'yung mga kasamahan mo nasa Cebu City. Malayo na nga,"

Pagkatapos naming kumain kaagad naman akong tumayo at umupo muna sa may garden namin.

Habang nakaupo ay may naramdaman akong papalapit sa aking direksyon and I can say it was him, naamoy ko kasi ang kanyang perfume. He sat beside me. I thought magsasalita siya but he's still so silent.

"Why so silent?" I asked while my attention is on the moon.

"Kasi hindi maingay," pamimilosopo niya.

Kaagad naman akong napalingon sa kanya.

Oh I kinda like that.

Ewan pero ako kasi 'yung tipo ng babae na napaka pilosopo kaya nga ang hirap ko pakisamahan kasi lahat nalang ng tinatanong nila ay sinasagot ko ng pilosopo. Kaya minsan nilalabas ko 'yung totoong ako sa ibang tao or stranger to be exact para ma test ko kung kaya niya bang i-handle 'yung totoong ako, o baka naman walang pasensya. Gusto ko kasi sa isang tao mapababae man o lalaki ay yung kasing pilosopo ko rin. Weird diba?

"You're pilosopo like me huh,"

"Oh, tapos?"

"Ala lang share ko lang," sabi ko at agad na nagkibit balikat.

"Bakit ka nandito?" suddenly he asked.

"Kasi wala ako roon," 

He chuckled.

"Why?" tanong ko

"Pilosopo ampota,"

My eyes widened.

He literally cussed in front of me.

Well, hindi naman bago sa akin na may nagmumurang lalaki sa harapan ko. Pero were not that close kasi so parang awkward siya na ewan.

I laughed.

"Buang," sabi ko.

"Pero seryoso--"

"Hindi ka sineryoso,"

"Ohh! Foul 'yun!" sabi niya at pareho naman kaming natawa.

"Seryoso nga kasi, bakit ka andito?"

"Usto kong mapag-isa,"

"Luh? Eh, pano ba yan andito ako. So usto mong mapag-dalawa?"

"Siraulo."

He chuckled.

Shet.

Pati tawa niya ang sexy rin pakinggan-- wait, damn it Thalliah! Ano ba 'yang iniisip mo? Erase! Erase! Hindi sexy pakinggan ang tawa niya. 'Yan! Ganyan dapat!

"Ikaw? Bakit ka andito?" I asked.

"Kasi gusto ko,"

"Gusto kaba?"

"Kanina kapa ah! Alam mo, ang pasmado nang bibig mo sizt. Sumosobra ka na, dapat ka nang isako!"

Natawa naman ako sa sinabi niya.

"Ba't ka agalet? " tanong ko habang pinipigilan ang sarili na matawa.

"Ewan ko sa 'yo," sabi niya sabay tayo at inirapan pa ako.

Agad naman akong natawa sa reaksyon niya.

Childish amp.

Akala ko'y umalis na siya nang bigla siyang bumalik at tumayo sa harapan ko.

"Uhmm..."

"Why?"

"Ano kasi..."

"Ano?" Sabi niya sabay kamot sa kanyang batok.

May makati ba sa katawan? Sabihin niya lang sa 'kin at ako mismo ang tatanggal sa mga libag libag niya sa katawan!

Napapansin kong hindi siya mapakali. Para siyang natatae na ewan.

"Whut?"

"'Yung panyo ko hindi mo pa naisauli..."

Pfft.

Ampota.

"'Yun lang?"

He nodded.

Agad ko namang nasapo ang aking noo.

"Buyset akala ko pa naman kung ano. 'Wag kang mag-alala mister Ethan, pagkabalik mo sa Manila isusuli ko na 'yun sa 'yo na amoy downy pa,"

He laughed.

Bigla kaming natahimik.

Then suddenly he broke the silence.

"Thalliah,"

"Hmm?" sabi ko habang nakatingin pa rin sa buwan.

"Ba't ang ganda mo?"

Literal na natigilan talaga ako sa sinabi niya.

Taysa dzong! Wako kahunat! Kalmahi lang sa, oki?

Bakit nga ba ang ganda ko? Wala, ligo lang.