00.00 | Yeonbin ✓

37

Yazar Anlatımından

Derin Bir Nefes Verdi Yoongi, Bu Hâle Nasıl Geldiklerini Sorguluyordu. Silahını Daha Fazla Sıkarken Sakin Kalmaya Çalıştı.

"Taehyung, İndir Şu Silahını Da Adam Akıllı Konuşalım Hadi."

"Bana Diyene Bak..."

Dedi Taehyung Elindeki Silahı Sıkıp. Ardından Ağzından Kanlar Çıkarken Bile Gülümseyerek Yeonjun'a Bakan Bedenin Sırtına Bir Tekme Daha Geçirdi. Soobin, Sırtına Gelen Tekme Yüzünden Acıyla İnlerken; Yeonjun Sessiz Sessiz Ağlamaya Devam Ediyordu. Yanındaki Beomgyu İse Korkuyla Olacakları Bekliyordu. Çünkü Bu İşin Sonu Kan Dökülmeden Bitmeyecek Gibiydi.

"Jaehan, Yeonjun'u Da Alıp Çıkın Buradan, Jimin Zaten Arabadadır."

Taehyung'un Verdiği Emirle Dişlerini Sıkıp Derin Derin Bir Nefes Verdi Yoongi. Pekala, Zor Yoldan Halledecekelrse, Halledebilirlerdi.

"I.N, Şimdi."

Yoongi'nin Dedikleriyle Birlikte Etrafı Sis Sardı. Beomgyu Ve Yeonjun, Etrafı Saran Sise Korkuyla Bakarken, Ağzına Konulan Bezle Boğuk Bir Çığlık Attı.

Ve Yeonjun'un En Son Gördüğü Görüntü, Kendisini Kucağına Alan Bir Korumaydı.

"Tamadır Efendim, Onu Da Aldık."

...

Nefes Nefese Doğruldu Yeonjun, Başı Çatlıyordu. Elini Kalbine Koyup Bir Süre Bekledi, Çünkü Kalbi Çok Hızlı Atıyordu Nedensizce.

"Hyung Sonunda Uyandın!"

Beomgyu'nun Sesiyle Ona Döndü Ve Kendisine Sarılan Bedenin Saçlarını Okşadı Yeonjun. Beomgyu İse Bir Süre Sonra Yeonjun'dan Ayrılmış, Burukça Gülümsemişti Hyunguna.

"Soobin Daha Uyanmadı, Yüzü Zaten Berbat Hâlde."

Duydukları İle Gözleri Kocaman Oldu Ve Hızlıca Geriye Çekildi Yeonjun. Gözleri Hızlıca Etrafta Gezerken, Nefesinin Daraldığını Hissediyordu.

"B-Biz, Kaçırıldık! Hayır, Başa Döndü Her Şey! Beomgyu, Ne Yapacağız?! BEOMGYU BİR ŞEYLER YAPMALIYIZ! B-Ben, Geçmişe Dönemem, Yapamam-"

"Uya- Aman Tanrım, Yeonjun Titriyorsun!"

Odaya Giren Jungkook, Titreyerek Kendi Saçlarını Çeken Yeonjun'u Gördüğü Anda Hızlıca Yanına Koşmuş, Sarılmıştı Ona. Şu An Kriz Geçiriyordu Yeonjun, Ve Bu Krizi Atlatması İçin Sakin Kalması Gerekiyordu.

"E-Eskiye Dönmek İstemiyorum H-Hyung..."

Ağlayarak Göğsüne Yüzünü Gömen Bedenin Saçlarını Okşadı Ve Kulağına Yavaşça Fısıldadı Jungkook.

"Sorun Yok Bebeğim, Şu An Güvendeyiz. Hiçbir Şey Eskisi Gibi Değil..."

Burnunu Çekti Ve Bir Süre Jungkook'a Sarılı Bir Halde Kaldı Yeonjun. Ama Birkaç Dakika Sonra, Kapı Açılmış, İçeriye Yoongi Ve Arkasından Kai Girmişti.

Gelenleri Gördüğünde, Daha Çok Jungkook'a Sokuldu Yeonjun. Şu An Tek Güvendiği Kişi O Ve Beomgyu'ydu.

"Uyanmana Sevindim, Kim Yeonjun."

Konuşan Yoongi İsimli Adama Baktı Yeonjun. Nedense Gülümsemesi Samimi Duruyordu. Ama Yine De Sessiz Kaldı, Ve Konuşma İşini Hyunguna Bıraktı.

"Bizi Neden Burada Tutuyorsunuz Bay Min?"

Jungkook, Biraz Sinir Barındıran Sesiyle Konuştuğunda, Yoongi Ona Döndü. Şimdi Göz Göze Gelmişlerdi İşte.

"Aslında Bütün Bu Kaosun Sebebi Benim Diyebilirim. Hepinizden Özür Dilerim."

Min Yoongi, Yatakta Oturan Bedenlerin Önünde Saygıyla Eğildi. Ardından Sert Yüzüyle Doğruldu Ve Konuşmaya Başladı. Sinirli Duruyordu Yüzü Nedense. Ve Direkt Olarak Yeonjun'a Bakıyordu Min Yoongi.

"Ama Yeonjun, Soobin, Sen Ve Jimin İle Konuşmaya Gittiğinde Planınızdan Haberim Vardı. Bunun Olmasına İzin Veremezdim. Her Ne Kadar Geçmişiniz Kötü Olsa Da, Chinsun Onun Da Kızı Yeonjun. Soobin'in Elinden Onu Alma Hakkına Ne Yazık Ki Sahip Değilsin."

Gözleri Doldu, Ama Yeonjun Da Sinirlenmişti. Bu Yüzden Jungkook'un Göğsünden Çekti Başını Ve Çatık Kaşlarla Yoongi'ye Baktı.

"Sahip Değil Miyim? Onun Bana Geçmişte Neler Yaptığını Biliyor Musun Sen?!"

Başını Salladı Yoongi, Ardından Soğukkanlılıkla Cevap Verdi.

"Elbette Var. Ama Unutuyorsun Yeonjun, Sen Beomgyu İçin Antlaşma Yaptın. Yani Karşılıklı Bir Antlaşmaydı Sizinki, Soobin Başından Beri Buna Zorlamadı Seni. Ama Olaylar, Kai'nin Çözmesiyle Boka Döndü, Biliyorum. Tamam, Soobin Hatasız Değil. Ama Suçlu Da Değil."

Gözleri Yerinden Çıkacaktı Neredeyse Yeonjun'un. Suçlu Değil Miydi? Yıllarca Onun Korkusu Yüzünden Gün Yüzü Görmemişti Yeonjun!

"Hyung, Geçmişten Söz Etmek Anlamsız Artık. Ayrıca En Önemli Şeyi Kaçırıyorsun."

Kai'nin Uyarmasıyla Eliyle Alnını Kapattı Ve Bir Süre Ofladı Yoongi. Ardından Elini Çekti Ve Gözlerini Yeonjun'un Gözleriyle Birleştirdi.

"Soobin'in, Çocukluğundan Beri Sinirini Kontrol Edememe Gibi Bir Hastalığı Vardı. Nerden Biliyorsun Diye Soracaksan, Sen Sormadan Ben Söyleyeyim, Soobin Ve Kai Benim Yanımda Büyüdü."

Derin Bir Nefes Verdi Min Yoongi, Gözleri İki Saniyeliğine Yeonjun'un Yanındaki Jungkook'a Kaymıştı. Ama Hemen Yeonjun'a Geri Döndü.

"Ve, Soobin Senin Tanıtıldığın O Basın Konferansının Ardından En Ağır Tedavilere Maruz Kalıp Bu Hastalığını Yenmeye Çalıştı. Sadece Sana Yeniden Kavuşabilmek İçin. Soobin Eskiden Tanıdığın Soobin Değil Yeonjun. O Çoktan Değişti."

Yavaşça Kapıya Doğru Adımladı Min  Yoongi. Ama Odadan Çıkmadan Önce, Aklına Bir Şey Gelmiş Gibi Durdu Ve Gözleri Dolu Dolu Ona Bakan Yeonjun'a Baktı Son Kez.

"Ben Bile Tanımıyorum Yeni Soobin'i. Benim Önceden Tanıdığım Soobin Hırslıydı, Sinirliydi Ve Hiçbir Şeyi Umursamazdı. Ama Şimdiki Soobin İse...Sadece Kızını Ve Sevdiği Adamı Geri Kazanmaya Çalışan, Elinde Hiçbir Şeyi Olmayan Bir Adam. Bunu Unutma."

Ve Odadan Çıktı Min Yoongi. Yeonjun İse Sessizce Ellerine İndirdi Bakışlarını.

Eğer Gerçekse Min Yoongi'nin Dedikleri...Soobin'e Bir Şans Verebilir Miydi Yeonjun?

Her Şeyi Unutup, Mutlu Olabilir Miydi?

Soobin, O Ve Chinsun...

Bir Aile Olabilir Miydi?

...

Sa Güllü Lokumlarım

Yavaş Yavaş Finale Yaklaşıyoruz Şükürler Olsun Ki ;-;/🖤

Bu Kitabı Bitirince Öyle Bir Rahatlayacağım Ki...

Virgin [Yeonbin]: MERHABALAR AQ

Bne: ;^;

Ben Hiçbir Zaman Rahatlayamayacağım ;^;

Nys

Umarım Beğenmişsinizdir 🖤

Yeonbin İle Kalın, Hoşçakalın 🖤✨