LOVE IN THE MOONLIGHT

CHAPTER 14

Ig; camillapanics
Twitter;camillapanics
Facebook acc;camille regondola

Kenight pov♡

"Son!" Malakas na sigaw na dinig ko sa loob ng aking kwarto ngunit Hindi ako tumugon o kahit na igalaw ang aking katawan para lingunin sya.
"what's wrong with you? Ang sabi ng ate mo dalawang linggo ka ng hindi pumapasok! Talagang sinasagad mo pasensya ko!" Lumingon ako sakanya ngunit hindi Lang sya ang nandito sa loob ng kwarto ko tinignan ko sila isa isa bumangon ako at umupo sa kama lumapit naman sa akin si mommy at tila chinecheck kung may sakit ba ako ngunit iniwas ko ang sarili ko sakanya tinalikuran ko silang lahat at kinuha ang roba para maligo na.
"bastos ka talaga kausap! Ayaw mo nabang mag aral? Parati ka nalang may ginagawang kalokohan! your grandmother told me.... At kailan ko pa itinuro sayo na pumatol ng isang babae" nilingon ko sya na hinihilot ang sarili nyang sintido si mom naman ay tila inaalalayan sya si ate naman naka taas Lang ang kilay "non of your buiz d-dad."singhal ko Sabay tumalikod ako sa kanila papuntang banyo.
"bastos ka talaga! parati mong pinasasakit ang ulo ko!" Huminto ako sa harap ng pintuan ng banyo.
"from now on your grounded! You can't widraw your any credits that you have, understood." Naramdaman ko naman na paalis na sila tsaka ako pumasok sa loob ng cr. Dalawang linggo mula noon halos wala ako sasarili ko hindi narin ako pumasok at parating Gabi ako umaalis para Lang ilibang ang sarili ko.
Dati ay tuwing napapagilitan ako ni dad ay Hindi pa bumubuka and bibig nya ay nakayuko na ko natatakot ako salubungin ang mga mata nya. Ngayon parang wala akong pakealam kung anung sabihin nya sa akin. alam ko kung anu ang kaya nyang gawin, wala ang matino kung sistema sa aking katawan. lahat ng missed calls galing kila jake ay Hindi ko pinansin. ang pag aalala sakin ni mom, ang pagsusungit ng aking ate ang pangungulit at pag paparamdam ng mga babae sa campus ay wala kahit isa ang pinansin ko. Lalabas Lang ako ng kwarto kapag may kukuhanin sa dining area simula ng mangyare sa amin ni jamaicah ay hindi narin sya nagparamdam At iba ang kutob ko iba ang nararamdaman ko. Nasasaktan ako oo sobra sobra yung sakit bakit kailangan kong maranasan ang ganito? Oo aminado akong sutil ako noon at hanggang ngayon bakit kailangang dikdikin ako ng sobra sobra? Masyado ba akong naging masama para maranasan ko ang ganitong sitwasyon? Singhal ko sa sarili ko masyado kase akong nakampante na mahal nya rin ako, masyado Kong binigay ang atensyon ko sa kanya kaya akala ko parehas Lang din kame ng nararamdaman. Unti unting tumulo ang luha ko kasabay ng pagpatak ng tubig sa buong mukha ko.

*

"Papasok na ako" rinig Kong singhal ni mom na nakadungaw na sa loob ng kwarto ko nakahiga ako sa kama at tila na katunganga lang sa kisame.
Tumungo sya sa pwesto ko at umupo sa kanang bahagi ng kama ko ngumiti sya at hinawakan ang kamay ko ilang oras ko muna sya tinitigan bago ako bumangon para yakapin sya wala pa mang dalawang minuto ay humagulgol na ako. hinaplos haplos nya naman ang likod ko upang pakalmahin ako "m-mom" sambit ko habang umiiyak sa balikat nya. "I can't let her go m-mom!" Hagulgol kong sambit tsaka sya kumalas sa pagkakayakap at hinarap ako naningkit ang mga mata kong tumingin sakanya pinunasan nya naman ang mga luha sa mga mata ko"i know you have a problem, then tell me? Im listening" sambit nya ng nakangiti para tignan ko sya sa mga mata sabay sabay naman nag unahan ang mga luha ko kaya napayuko ako.

lumunok ako matapos ko ikwento ang lahat ng sagutan namin ni jamaicah at lahat ng nangyare.
"I can't explain what I'm feeling but, I know m-mom she's hidding me something but, i love her mom."sambit ko
tumingala ako para tignan sya ngunit ngumiti Lang sya "i know you really do. it's hurt to let go, but sometimes it hurts more to hold on honey." Napalunok ako at tsaka nya hinaplos ang pisngi ko
"and losing someone who doesn't respect and appreciate you,is actually a gain,not a loss."
"you're too young to handle this kind of relationship."
" wag na wag mong pababayaan ang sarili mo dahil Lang sa masakit yung pinaramdam sayo....Hindi sapat na uminom gabi-gabi.... at pabayaan ang pagaaral dahil lang broken hearted?"napangiwi sya sa sinabi nya kaya maslalo akong nahiya
"son you're too young hindi ang ganitong sitwasyon ang mag papalubog sayo Hindi ang ganitong bagay ang makakapag paiyak sayo honey cheer up!"
"Noon umiiyak kalang kase nasugatan yung tuhod mo kase nadapa ka... hindi mo ako pinapaalis sa tabi mo hanggat mahapdi parin yung sugat sa tuhod mo..."
"Ngayon pag umiiyak o nasasaktan ka ay hindi ka makausap ng matino at parating nakakulong sa kwarto mo." malungkot na sambit nya kiniss ko sya Sa noo para hindi na mag drama ang mommy ko ngunit hindi naman ako nagkamali dahil ngumiti naman sya.
"I'm sorry mom.... siguro po ganito Lang ako pero Hindi ibig sabihin non ay ayaw na po kitang kausap...." yumuko ako kaya ay hinaplos nya ang buhok ko
"I know honey.... walang kahit na sino ang makakaintindi sa anak kundi ang sarili nilang mga nanay. kayo ang pinakamalaking nangyari sa buhay ko kayo ng ate mo..."nagsalita sya kaya tiningala ko sya.
"pero sana honey wag mong kalimutan na nandito ako nandito ang ate mo saktan ka man ng lahat ng babae sa mundo nandito parin kame hinding Hindi aalis sa tabi mo.."