𝐂𝐫𝐢𝐦𝐢𝐧𝐚𝐥𝐬 | 𝐓𝐡𝐞 𝐔𝐦𝐛𝐫𝐞𝐥𝐥𝐚 𝐀𝐜𝐚𝐝𝐞𝐦𝐲 𝐅𝐚𝐧𝐟𝐢𝐜𝐭𝐢𝐨𝐧

Bölüm-4

Tek söyleyebileceğim şey şu:Adam hayatımda gördüğüm en şanssız insandı.

Adam bir kere merdivenden düşmüş, ki baya uzun bir merdiven olduğu belli,üstüne bir de taşlı maşlı avize düşmüş.

Yazık çok yazık....

Ambulans gelir gelmez sedyeye aldık.

Sedyeyi iterken peşinden koşturan bir sürü insan da vardı.Ne kadar da çok yakını vardı.Keşke her insanın bu kadar çok seveni olsaydı.

Demek ki adam o kadar da şanssız değilmiş.

Hemen hemşirelerle ve bir stajyer ile ameliyathaneye girdik.

Açıkçası durum çok iç açıcı değildi.Çok zor olacaktı ameliyat.3 5 hemşire ve bir stajyer nasıl başaracaktı bunu çok merak ediyordum.

"Diğer hocaların katılmayacak mı ameliyata? Bir bilgin var mı?" dedim stajyer kıza.

"Evet,şey Tom hoca ve Harry de gelecekler" dedi heyecanla.Mesleğine aşık olduğu her hâlinden belliydi.

"Harry de kim?" Tom'u tanıyordum ama Harry diye bir tanımıyordum sanırım.Ya da karşılaşmak nasip olmamıştı.

"Tom hocanın staj verdiği bir öğrenci" dedi sabırsızca.

Bir stajyer daha mı? Adamı kurtarma ümidim giderek düşüyordu.

Ameliyat eldivenlerimizi giydikten sonra doğruca masada bizi bekleyen adama döndük.

Tam o sırada bir ses ameliyathaneye doldurdu.

"Alo hocam?" bu lanet olası hemşire ne halt ettiğini sanıyordu? Ameliyathaneye nasıl telefon sokma cürretini göstermişti? Kesinlikle çıldırmış olmalıydı.Çıkışta bir dilekçe yazsam iyi olacaktı.

"Tamamdır hocam.Emily Hocaya ileteceğim.Biz başlıyoruz." dedi ve hızlıca telefona cebine fırlattı.

Kadının yüzüne bir açıklama beklercesine baktım.

-Angela hoca aradı-
-Adın ne senin?
-B-benim mı?
-Evet senin.
-Sophia.
-Sophia şimdi bana senin hakkında bir dilekçe yazmamam için bir tek sebep söyler misin?
-Angela Hoca telefonu yanımda götürmem için ısrarda bulunmuştu.İşi biterse arayacaktı.Başka bir ameliyattan çıkıp gelecek.Bu ameliyatı kaçırmak istemediğini söyledi.

Angela'nın da zekasından şüphe duymaya başladım.Neden işi bitince direk gelmek yerine haber verme ihtiyacı duyuyordu ki?

"Şey hocam hastayı biraz daha bekletirsek ölecek ve bence-" Stajyerin sözlerini yarıda kestim.Daha doğrusu ağzımı bile açmamıştım.Sadece ameliyata başlamıştım.

Sophia'yı kafama takmıştım ama sonra Angela hocası ona söylemese bile dilekçe yazamayacağımı çünkü zaten yeterince meşgul olduğunu hatırladım.

Ve tamamen hastaya odaklandım.

İki buçuk saat sonra tüm avize parçalarını çıkarmayı başarmıştık.Sıra hastayı stabil tutmaktaydı.Kolay olacaktı.

Öyle odaklanmıştım ki kapıyı aceleyle açan ve ameliyat kıyafetleri giyen Angela'yı ancak konuşunca fark edebildim.

"Ee durum nedir?" dedi sevinçle.Bu kadar yüksek sesle konuşması ve aniden gelmesi beni korkutmuştu.İrkildim.

Angela'nın yüzüne tip tip baktım.
"Durum stabil." dedim en ciddi sesimle.

"Ah en güzel kısımda demek sıra,dikmek!" onun da mesleğini severek yaptığını düşünmüştüm ama hastadaki en kolay kısmı "en güzel kısım" olarak tanımlaması bu düşüncemi şüpheye düşürdü.