2 Saniye sonra ayaklarımın yeniden yere değdiğini hissettim.
Ama ışınlanmak yarama iyi gelmemişti.
Karnımda çok büyük büyük bir sancı hissettim.İstemsizce inledim ve yüzümü buruşturdum.
"Revire git." Vay canına! En fazla bu kadar mı düşünceli olabiliyorsun Five?
"Ah söylediğin için teşekkür ederim hiç aklımda öyle bir fikir yoktu!" dedim sinirle ama konuşmak karnımı daha da ağrıttı.
Elimi yarama götürdüm.Çok kanıyordu.Revire değilde bir hastaneye ihtiyacım vardı.
"Rica ederim ve hayır hastaneye gidemezsin.Buranın reviri normal hastanelere göre daha iyidir.Soldaki koridorda 2 kapı.Üstünde yazıyor." dedi ve bana gösterdiği koridorun tam tersinde kalan koridora doğru yürüdü.
Ona bir bakış attım.Yürüyebilecek kadar enerjim yoktu ve o beni bırakma zahmetine bile girmemişti.
Arkamdaki puf tarzı tekli koltuğa çöktüm.Bu acıyla oraya kadar yürüyemezdim.Biraz dinince gidecektim.
"Emily?Emilyyyyy! Emily!?" birinin beni dürtmesiyle gözlerimi açtım.Bir dakika gözlerimi mi açtım?
"Ah çok şükür uyandın! Öldüğünden şüphelenmeye başlayacaktım!"
"Ne kadar süredir uyuyorum?" Uyumuyordum.Fazla kan kaybından bayılmıştım.
"Bilmiyorum ki.Riley ile görevden döndük.Sydneylerle buluşmaya gidiyordum.Bir baktım burda uyuyorsun."
Kaç saat olmuştu acaba?
Ayağa kalkmaya çalıştım.
"Olamaz! Emily! Kanıyorsun!" gözlerini dikmiş yarama bakıyordu.
"Evet,evet.Uyumuyordum.Kan kaybından bayılmışım..."
"Salak kız niye revire gitmedin!?"
"Gidecek hâlim mi-" adım atmaya çalışırken yere düştüm.
Müthiş bir göz kapama isteğim vardı.Kapatmamam gerektiğini biliyordum ama çok uykum vardı.
Gözlerimi kapattım ama bilincim hâlâ yerindeydi.
"EMİLY?!" şaşkınlıkla yanıma çöktü.
Beni kaldırmaya çalıştı ama kaldıramadı.
"Kahretsin! Daha fazla ağırlık kaldırma çalışması yapmalıydım!"
Biraz daha uğraştı.Gözlerimj açıp ona yardımcı olmak istedim ama yapamadım.
"SYDENY! SYDNEY! JULES! RİLEY! RİLEY!" yardım istemeye başlamıştı.
Ben ona yardım edebilirdim ama edemedim.
"Hallie?" Syndey'in sesiydi.
"Nolmuş burda?" dedi ve Hallie'nin yanına çöktü.İkisi beraber beni kaldırmaya çalıştı.
Sydney ufak tefek olmasına rağmen Hallie ile güçleri birleştirince beni kaldırabilmişlerdi.
Ayağa kalkınca gözlerimi açabildim.2 Saniyeliğine.
"Jules! Ordan bakacağına yardım etsene biraz!" Sydney kulağımın dibinde bağırıyordu.Jules'u göremiyordum ama yaklaştığını hissediyordum.
Bacağımda kollarını hissettim.Beni kaldırdı ve başım geriye düştü.
Bilincim kapanmak üzereydi.
Bu çocukları Five'a göre yeni tanımama rağmen daha çok yardım etmişlerdi.Zira onlar olmasa ölecektim.
Jules koşarak beni revire götürdü.

ŞİMDİ OKUDUĞUN
𝐂𝐫𝐢𝐦𝐢𝐧𝐚𝐥𝐬 | 𝐓𝐡𝐞 𝐔𝐦𝐛𝐫𝐞𝐥𝐥𝐚 𝐀𝐜𝐚𝐝𝐞𝐦𝐲 𝐅𝐚𝐧𝐟𝐢𝐜𝐭𝐢𝐨𝐧
FanfictionKapak=@weturnpurple "1989 yılının Ekim'inde, hamile bile olmayan 43 tane kadın aniden mucizevi bir şekilde doğum yapar. Milyarder Sir Reginald Hargreeves bu çocuklardan 7 tanesini evlatlık edinir ve dünyaya kurtarmaları için The Umbrella Academy" ad...