Futbol maçına bizi abisi bırakmıştı. Böyle olabilmek çok hoşuma gidiyordu. Ailesinden biriyle tanışmış olmak, onlarla birlikte de birşeyler paylaşabilmek. Eskisi kadar korkmuyordum ona bağlanmaktan. Bu korkuyu bir nebze atlatabilmiş olmaktan memnundum.
Stada girmeden önce, birlikte ekmek arası köfte yedik . Yemek yerken çok masum görünüyordu. Küçük bir çocuk gibi, karnı doydukça mutlu oluyordu. Bense kilo almaktan çok korkuyordum. Önceleri kiloluydum. Kilo verebilmek için de çok uğraşmıştım. Eskisi gibi olmak, kilo alma olasılığı, işte bunlar benim büyük kabuslarımdı.
Maçı kaybettiğimiz için üzülmüştüm ama onunla birlikte yaptığım herşey bana mutluluk veriyordu. Maç kazanılır ya da kaybedilirdi, hiç bir önemi yoktu. O vardı ve diğer herşeyi önemsiz kılıyordu. Annesi ya da babasıyla tanışmamıştım hiç. Abisi ve sevgilisi ile tanıştığım gün çok heyecanlıydım. Onların da beni sevmesini istiyordum. Düzgün görünmek, ona layık olabilmek istiyordum. Ve bunun için kendimce büyük bir çaba sarf ediyordum. Ailelerimizle tatile çıkacağımız güne kadar her gün birlikteydik. Tatile gideceğim zaman beni otogara o götürdü. Otobüsün saati gelene kadar arabanın içinde denize karşı müzik dinleyip sohbet ettik. Gün saymaya daha o dakikalarda başladık. Otogara gelince annemle ilk kez tanıştırdım onu. Benimle ilgili konuşuyorlardı, gülüşüyorlardı. Herşey çok güzeldi. Otobüse binince onu görmek için ayağı kalkıp etrafa baktım. Göremedim. Kafamı onun olduğu yöne çevirdiğimde ise onu, bana bakıp gülerken buldum. Bana böyle güldüğünde çocukluğumu tekrar yaşıyordum. Çocukluğumu bana geri veriyordu. Tüm o karanlık geçmişi siliyordu.
El salladım. Otobüs hareket edene kadar bana baktı, ona baktım. Parmaklarımı birleştirip ona kalp yaptım, el salladım durmadan. Ondan ayrılmak zor geliyordu. Sadece on iki günlüğüne bile olsa onsuz bir gün bile geçirmek istemiyordum. Annem onu sevmişti. Ona güveniyordu, oğlu gibi görüyordu onu. Düzgün bir çocuk olduğunu düşünüyor ve arkadaşlığımıza izin veriyordu. Hayatım hep olmasını istediğim gibiydi. Hep hayal ettiğim gibi. Ona, hayallerimi yaşattığı için hiç kimseye veremediğim bir sevgiyle bağlıydım, kimseye duyamadığım o sadakati ona duyuyordum. O benim kahramanımdı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kahve Telvesi
ChickLit...Belki de dedikleri gibi bir yerden beni izleyen biri vardı. Büyüdükçe inançlarımı yitirip unuttuğum biri. Duymuştu belki de onu inkar eden düşüncelerimi ve sonunda halime acıyıp beni affetmişti. Onu benim karşıma çıkartmıştı. Böyle mi ispatlamak...
