Chapter 4Habang ng luluto si Camille sa kusina di naman mapakali si Jake sa sala nakaupo ito at inaamoy ang sarili.
"Ano ba ang napasukan ko, amoy isda at pawis na ako. Task!ang buhay ko ngayon bilang mahirap ay napaka hirap nga naman." Bulong nya sa sarili.
Tumayo na si Jake para silupin kung ano ang gunagawa ni camille sa kusina. He observe Camille moves while cooking their foods. He never expect that this kind of life he choose is more on thrilling and he's excited every day happen.
Nakita n'ya ang panay pay pay ni Camille sa kahoy na may apoy, hindi kasi tuyo masyado ang kahoy kaya nahihirapan si Camille mag luto.
Di nakatiis si Jake kaya nilapitan n'ya ito para tulongan kunyari, pero ang totoo gusto nya makita ang niloto nito. Takot s'ya na lagyan ng gayuma ni Camille ang pagkain. He doesn't know Camille personally kaya sa isip niya mabuti ang mag ingat. May narinig kasi siya dati na pag ang mga taong probensyana or mahirap ay mahilig or sanay raw sa gayuma. Natakot si Jake magayuma kasi hindi pa niya nakilala at nakita ang the one and only niya.
"May maitutulong ba ako Camille?" tanong ni Jake sa mahinang salita.
"Ay butiki na walang pakpak, bakit mo ako ginulat?" Singhal ni Camille.
"Wala naman talagang pakpak ang butiki di po ba." Inosenting sagot ni Jake.
"Tse!."
Magulatin masyado si Camille simula pa noong bata pa.
"Sorry, hindi ko naman alam na magulatin ka eh." Pag hingi ng paumanhin ni Jake.
"Nako, kung hindi ko lang kailangan ng extra na pera nung'ka patitirahin kita rito." Bulong ni camille sa sarili.
Pero narinig ni jake ang mahinang bulong n'ya.
"Ano nga ulit ang binulong mo?"
"Ang sabi ko, kung hindi ko lang kailangan ng pera hindi kita patitirahin dito." Sagot nya sa tanong ni jake.
"Bakit kailangan mo ng extra income?" Mahinang tanong ni jake pero ang mata nakatingin sa mukha ni Camille.
Gusto na kasi ni jake humahalak hak kasi ang mukha ni Camille nangingitim na ito, kasi maraming uling nasagi sa kamay nya at di alam ni Camille napunas sa mukha para na tuloy itong nasa mascarade ball.
"Kailangan ko lang mag ipon para sa kinabukasan ko Jake, wala na akong magulang at kamag anak." Seryosong saad ni Camille.
"Camille O_____O." Pang aasar na ngiti ni Jake.
"Oh, ano ang meron sa ngiti na 'yan Jake?"Medyo tumaas ang tono na pagkasabi ni Camille
" Wala!" Pag deny ni Jake sabay tagilid para itago ang kanyang mukha. Nahirapan na si Jake contolin ang halak hak nya.
Masaya sya'ng tignan ang mukha ng dalaga sa ganoong sitwasyon kasi, una first time n'ya nakakita ng ganoon, pangalawa nasasayahan si'ya sa buhay na pinili nya simula ng nakilala nya si Camille.
"Parang adventure ang pinili kung buhay ngayon. And I know it will be fun to enjoy in her company with this kind of situation. Parang bahay bahayan lang." Sa isip ni Jake habang di napansin na ngimiti.
"Mag hugas kana ng makay mo para kumain na tayo." Utos ni Camille kay Jake kasi tapos na ang kanyang niluto na di namalayan ni Jake.
"Ok!"
Pumunta sa lababo si jake at ng hanap ng hand wash. Sanay kasi sya na may hand wash lagi sa bathroom nya sa bahay at opisina.
Nakita namin ni Camille na parang zerapi ang leeg ng binata. Nilapitan nya ito kasi alam hiyang parang may hinahapag base sa kanyang leeg.
"May hinahanap ka ba Jake?"
"Oo, may handwash ka ba?" Nahihiyang tanong ni Jake sa dalaga.
Pagka rinig ni Camille na nghahanap si Jake ng hand wash at parang umusok ang dalawang tenga nya.
"Hoy, Mr. Jake de Villa, hindi ako mayaman kaya huwag kang mag hanap na wala dito sa pamamahay ko. Naintindihan mo ba ako?" Ang mahabang lintanya ni Camille ^.~.
"Sorry, naman po tao lang ng kakamali." Pahingi umanhin ni Jake sa dalaga.
"Ok lang. May bareta dyan iyan na ang gamitin mo pang hugas ng kamay."
Nakita naman ni Jake ang baretang sabon kaya ng mamadaling ng hugas ng kamay at umupo.
Itutuloy
BINABASA MO ANG
Mahal kita pero Mahal mo ay Iba ( Completed)
FanfictionAng Kwentong 'to ay isang bunga ng kaaningan kung utak. hindi po ako magaling na manunulat kasi alam ko na tamad ako sa edit. kayo na ang bahalang umintindi ng kaaningan kong utak. Maraming salamat sa pag basa ng kwentong ito. God Bless