Queries: Compilation Of Short Stories

16: TRUST ME‚ IT HURTS

TRUST ME‚ IT HURTS

"Tadhana talaga’y mapagbiro at mapanlinlang."

Hanggang ngayon ay hindi pa rin ako makapaniwala sa nalaman at nakita.

All this time, I thought his a loyal man. Akala ko siya 'yong tipo ng lalaki na hindi kayang gawin ang salitang 'kataksilan'.

Sa pangalawang pagkakataon, I failed. Again. 'Yong inakala kong happily ever after kong buhay-pag-ibig, isa lang palang malaking joke.

"Ishi... Please here me out. I'll explain my side." Rinig kong ani Zelos mula sa pinto.

Hindi ko siya maharap, para bang ako ang nahihiya sa kahihiyang ginawa niya. Pinaniwala niya ako sa mga mabu-bulaklak na salita.

Lahat nang 'yon pala ay kasinungalingan. His flowery words was natural, made for him to make a trap. Kung saan ang siyang mabibitag, ang siyang unang luluha. His innocence, lumalabas lamang para makapamiktima.

He was like a lion, mautak.

"Bakit naririto ka pa rin?" tanong ko. Hindi binubuksan ang pinto.

"Hindi ako aalis, hanggat hindi mo ako pinapakinggan," wika niya. Suddenly, I thought of my family. Nasaan na nga ba ang mga ito at hinahayaan ang lalaking ito na lumapit-lapit sa akin? Hindi ba alam nila mama na sinaktan ako ng tanginang lalaking 'to?

"Sige. Magpaliwanag ka. But don't expect too much. Wag kang umasang maniniwala pa ako sa sasabihin mo," saad ko habang nakatingin na ng diretso sa kaniya. Hindi dapat ako ang mahiya. It should be him that would feel ashamed. Afterall, siya naman ang may kataksilan na ginawa.

"I love you, Ishi. Hindi ko naman alam ang ginagawa ko ng gabing iyon. We were just having a party, then, nalasing ako. I didn't know... I didn't know that Reign has a plan." Tinitigan ko lang ito habang patuloy sa pag-iling.

"Tanginang nalasing 'yan, Zelos. Tangina. Kahit na lasing ka, alam mo ang ginagawa mo!"

In reality, there's no word such as forever. It was just a simple feeling. Kung saan nararanasan lamang ng mga taong umiibig... ng sobra.

They believed in the word forever, because they want to keep that special person in their life. But they don't know, believing in that word would cause something painful. Paniniwalain ka nito na masaya ang lahat, sa umpisa. Habang nagtatagal, unti-unti nitong ipaparanas sayo ang sakit.

"I'm sorry, Ishi. I'm sorry. Hindi ko naman ginusto 'to e. Ikaw lang naman ang mahal ko. I don't love her."

"You love me? Ganiyan ba ang pagmamahal na sinasabi mo? You keep on hurting me everyday, every minute, every second na nakikita kita. Sariwa pa lahat, Zelos. Sariwang-sariwa pa!"

"Mahal mo ko, pero bakit nagawa mo 'yon, Zelos? I trusted you so much. Ang sakit, Zelos. Sobrang sakit, dito oh. Sobra. Pakiramdam ko, ilanh ulit akong tinuturukan ng patalim dito, ramdam na ramdam, Zelos." Tinuro ko ang sariling dibdib, ipinapakita sa kaniya kung gaano kasakit, durog na durog.

I sarcastically laugh, "And what? Hindi mo ginusto? Damn that reason, Zelos. Tanginang rason 'yan. Tangina mo. Tangina niyong dalawa! Kung mahal mo ko, hindi ka na maapektuhan sa iba. Hindi ka na titingin sa iba at lalong-lalong hindi ka na titikim sa iba! Tanginang rason 'yan!" Habol-habol ko ang hiningang tumingin sa kaniya habang nagsisilaglagan ang mga luha mula sa pisngi ko.

"But why? Bakit sa dinami-dami ng babae, bakit siya pa? Bakit ang bestfriend ko pa? Sobrang sakit naman, Zelos. Mas dinurog mo ko. Bakit si Reign pa? Bakit siya pa. Bakit?" Humahagulgol kong pabula, akala ko ayos na ako. Akala ko ayos na. Masakit pa rin pala. Sobrang sakit. Tangina.