"အိမ္ထဲမဝင္ေသးဘူးလား"
"အင္း. ႐ွင့္ကိုေစာင့္ေနတာေလ"
သူမအေခၚအေဝၚေျပာင္းသြားသျဖင့္သူစိတ္မေက်နပ္။
"ကေလး. မင္းကိုယ့္ကို ဘယ္လိုေျပာလိုက္တာလဲ?"
"ဟင္! ကေလး?"
"အင္း ကိုယ့္ကေလးေလးကိုေျပာတာ"
"ဘယ္သူက႐ွင့္ကေလးလဲ?"
"လုပ္ျပန္ၿပီ. ကိုယ့္ကို ဘယ္လိုသံုးႏႈန္းေနတာလဲ? ဟိုလိုေခၚလိုက္ ဒီလိုေခၚလိုက္နဲ႔"
ယြီ႐ွင္းအခုမွ သတိထားမိသြားတာ
"ဟာ..ကိုက အဲဒါကို စိတ္ေကာက္တာလား"
"ေကာက္စရာလား.ကေလးမရဲ႕။ ကိုယ့္ကို 'ကို'လို႔ပဲေခၚ။ ႐ွင္နဲ႔မေျပာနဲ႔. ၾကားလား"
"အင္း"
ရယ္က်ဲက်ဲနဲ႔ ေခါင္းညိမ့္ေနေသာ သူမေလးကိုၾကည့္ကာ သူမေလးဘာလို႔ ႔ေျပာင္းလဲသြားလဲဆိုတာကို စဥ္းစားေနမိသည္။
>>>>>
မနက္မိုးလင္းလို႔ အိမ္ေအာက္ဆင္းလာေတာ့ ယြီ႐ွင္းေတ်ာက္တည္း ဗ်ာမ်ားေနတာကို ေတြ႔လိုက္ရတယ္။
"ကေလး. ဘာလုပ္ေနတာလဲ"
"ဟင္. ကို အလုပ္သြားေတာ့မွာလား. ဒီမွာ ကိုစားဖို႔ မနက္စာခ်က္ေပးေနတာ"
သူမေလးေျပာေတာ့ သူမ်က္လံုးတစ္ခ်က္ပင့္မိသြားသည္။ သူမေလးက မနက္စာခ်က္ေနသည္တဲ့ေလ။
ဘယ္တုန္းကမွ မီးဖိုေခ်ာင္မဝင္ဖူးခဲ့ေသာ ဟန္မမေလးက မီးဖိုေခ်ာင္ဝင္ၿပီး သူ႔ပတြက္ခ်က္ျပဳတ္ေပးေနတယ္ဆိုေတာ့ နည္းနည္းေတာ့ ဂုဏ္ဆာခ်င္သြားသည္။
"ကို. လာခဲ့ေတာ့။ စားလို႔ရၿပီ"
"အင္း"
က်ိဳးရန္က်င့္ ထမင္းေၾကာ္ကို တစ္ဇြန္းခပ္စားလိုက္တာနဲ႔ သူမက တန္းေမးေတာ့တာပဲ။
"ကို. ဘယ္လိုလဲ? အရသာ႐ွိတယ္ မွတ္လားဟင္"
သူမရဲ႕လက္ရာကအမွန္တကယ္ကို အရသာ႐ွိလြန္းသည္။ က်ိဳးရန္က်င့္ အနည္းငယ္ေတာ့ အ့ံဩမိတာေပါ့။ သူမဘယ္အခ်ိန္တုန္းက အခ်က္အျပဳတ္သင္လိုက္တာလဲ?
"အင္း. တကယ္ အရသာ႐ွိတာပဲ. ဘယ္တုန္းက သင္လိုက္တာလဲ?"
"စီ႐ွားတို႔နဲ႔အတူ ေႏြရာသီဟင္းခ်က္သင္တန္းတစ္ခုကို အတူတက္ဖူးတယ္ေလ။ ဒါေပမဲ့ တစ္ခါမွေတာ့ မခ်က္ေကြၽးဖူးဘူး။ အခု ကိုကပထမဆံုးပဲ. ကို ကုန္ေအာင္စားရမယ္ေနာ္"
BẠN ĐANG ĐỌC
ထာဝရအတြက္ (ထာဝရအတွက်) (OC)
Lãng mạnဘဝမွာသူမျပဳလုပ္ခဲ့တဲ့အမွားေတြအတြက္ ႏိွပ္စက္မႈေတြၾကားမွာ ေနာင္တေတြနဲ႔ျပည့္ႏွက္ေနတဲ့ေန႔ရက္ေတြကိုျဖတ္သန္းၿပီးေနာက္ ေသဆံုးသြားၿပီး ျပန္လည္ေမြးဖြားျခင္းနဲ႔အတူ သူမရဲ႕ယခင္အခ်ိန္ေတြကိုျပန္ေရာက္လာတဲ့အခါ သူမဘယ္လိုေျပာင္းလဲေက်ာ္ျဖတ္မလဲဆိုတာ.......... ဘဝမှာသူမ...
