𝙅𝙤𝙪𝙧𝙣𝙚𝙮 ll 𝙅𝙖𝙮 𝙋𝙖𝙧𝙠 ✔️

Eighteen

LYANN MORCEIL PARK

"Hey, sleepyhead. Wake up." Mabilis kong tinampal ang kamay na umaalog sa balikat ko. "Napag-utusan lang ako so please, don't make it too hard for me." Muling pagsasalita niya.

Sa pagkakataong yun ay binato ko na siya ng unan kaya diretso pababa sa kama na bumagsak siya. Tinalukbong ko sa sarili yung comforter at ilang sandali lang din ay naramdaman ko na naman ang pagupo niya sa kama dahil naramdaman ko ang paglubog non. Dinilat ko ang mga mata ko at bago niya pa ako mahawakan ay umupo ako nang nakasimagot ang mukha. Nakakainis talaga kapag ginigising ka ng kay aga-aga lalo na kapag yung tulog mo mabilis lang, para nga lag idlip yug ginawa ko eh peste talagang Jay yun badtrip. Dahil sa kaniya to. Ang sakit niya sa ulo.

Sige na, sasabihin ko na yung totong dahilan kung bakit ako napuyat. Nag-aalala talaga ako kasi siyempre sino ba namang hindi. Para namang kasi susugod si Jay sa isang gera tapos nalaman ko pang silang tatlo lang nina Heesung tsaka Sunghoon yung magkakasama.

Nakakainis.

Nakakainis dahil dapat hindi ako nag-aalala dahil siya naman ang puno't-dulo ng nangyari sakin na to. Dapat nga sa sarili niya siya magalit dahil siya ang nagdala sakin dito. Bwisit.

Muli akong umirap sa ere bago balingan ng tingin si Sunoo na masama ang tingin sakin ngayon habang nakasimangot ang mukha. Tinaasan ko siya ng kilay. "Sinong nag-utos sayo na gisingin ako? Ang kapal ng mukha." Inalis kop ang mga tirang buhok a nakaharang sa mukha ko. Napangiwi ko ang maramdaman ang laway sa gilid ng labi ko.

"Master is already here and he's asking for your presence."

Agad ko siyang niligon habang nanlalaki ang mga mata. Sa isang saglit aya nawala ang antok na nararamdaman ko kani-kanina lang. Nandito na sila? Bakit parang ang bilis naman?

Hindi sa ayaw ko ah. Pero ang iniexpect ko kasi baka mga two days sila doon kasi diba nga, tatlo lang sila. I mean, wala bang sugatan? Wala bang may kailangan ng doktor? Nakapapagtaka. Pero siyempre sana lahat sila ligtas. Mamatay na may galos.

"Nandito na sila?"

"Oo, hindi mo bako narinig?" Sarkastiko niyang sagot.

"Bwisit ka." Pinitik ko siya sa noo saka tumayo at tumakbo diretso palabas.

Hindi ako excited na makita sila, no! Gusto ko lang malaman kung ayos lang ba silang lahat. Gusto ko lang masigurado na walang natanggalan ng kamay o paa o kaya daliri.

Nawala na sa isip ko na kagigising ko lang. Hindi nako nagpa-concious sa kung ano mang itsura ko ngayon ang mahalaga makita kong ligtas sila lalo na si Jay. Walang malisya. Gusto ko lang maalis yung tumatakbo sa utak ko na kagabi pa ako binabagabag.

Dumiretso ako sa opisina niya para tignan kung nandon ba sila pero hindi ko sila nakita. Napanguso ako dahil hinihingal na din ako. Bakit ba kasi ang lawak nito masiyado eh siya lang naman ang nakatira.

Sa kwarto niya ay wala din sila. Tuluyan na akong sumimangot. Hanggang sa may madaanan akong kwartong bahagyang nakaawang ang pintuan. May nagtulak sakin na buksan yun at sumilip na mabilis kong sinunod.

Dahan-dahan akong naglakad palapit sana sumilip habang hawak-hawak yung door knob. At nang makita ang kung sino sa loob non at kung ano ang ginagawa nito ay kusang nanigas ako sa kinatatayuan ko at nanlaki din ang mga mata.

Si Jay... pawis na pawis habang nagpu-push up sa sahig at higit sa lahat, wala siyang suot na pang-taas kaya malaya kong nakikita ang muscles niya sa likod at ang bisceps niya. Sigurado din akong may tintago siyang abs at hindi na ako makapaghintay na makita at bilangin yun.