two sides of the mind

2.1

Herkese merhaba! 

Nasılsınız? 

Hikayenin gidişatı hakkında ne düşünüyorsunuz? 

Yorumlarınızı eksik etmeyin, lütfen. 

Seviliyorsunuz. 

İyi okumalar. ♥

Gece bir yalancıdır, gündüzün ışığını taklit ettiği için ve tüm gündüzler gecedir, en karanlık duygular o anlarda uykuya daldığı için.

''Daha iyi misin?'' dedi Lisa bacaklarımın üzerine ince bir örtü sererek, Jungkook da bu gece burada kalacağını söylediğinden karşı koltukta oturarak endişeyle bana bakıyordu. 

''İyiyim.'' dedim fakat sesim ne kadar ikna edici çıkmıştı, tartışılırdı. 

   Geldiğimizden bu yana yalnızca iki saat geçmişti ve ben o sürede üzerimdeki şoku arada gelen artçı depremler gibi ağlayarak atmıştım.

Işıkları kapatmalarını istemiştim zira ışıkları yaktıkları an canımı acıtacak kadar müthiş bir baş ağrısı beni ziyaret ediyordu ve bu ağrının hemen bırakıp gitmeye de hiç niyeti yoktu. 

''Sanırım sinirlerim bozuldu.'' dedim ellerimle yüzümü sıvazlarken, hala daha konsere giderken giydiğimiz kıyafetler üzerimizdeydi. 

''Seni tanıyor muydu?'' diye sordu Lisa, başımı iki yana sallarken ''Zannetmiyorum.'' diye mırıldandım. 

''Ben de zannetmiyorum.'' dedi Jungkook sonunda konuştuğunda, geldiğimizden beri benim gibi çok az konuşmuştu ve Jungkook az konuştuğu zaman düşünüyor olurdu. ''Seni tanısaydı sana asla öyle bir söz söylemezdi. Ki insan tanımadığı bir insana da öyle bir söz söylemez, üstelik bu binlerce kişinin önünde bir konser verirken hiç olmaz. Seni tanımıyordu, bence sende olan bir şeyi tanıyordu ya da sendeki bir şey ona herhangi bir şeyi hatırlatarak onu harekete geçirdi.'' 

Her ne kadar bu dedikleri bana mantıklı gelse de olanlara anlam vermemi kolaylaştırmıyordu. 

Burada olmamalıydın. 

Bu iki kelime sanki bir çift eldi ve aklıma düştüğü her an gelip boğazıma sarılıyordu, beni nefessiz bırakıyordu.

''Televizyonu açsana.'' dedim yanaklarımı şişirerek. ''Son dakika haberi diye her yerde konuşuyorlardır, eminim.'' 

Lisa dediğimi ikiletmeden televizyonu açtığında sunucunun dedikleri odadaki havanın iyice gerilmesine neden oldu: ''... böylece V'nin son durumu hakkında henüz bir bilgiye sahip değiliz fakat konser sırasında eğilip birilerine ya da birisine dediği şeyi milyonlarca kişi merak ediyor. Evet, işte şimdi o görüntüler ekranda.'' 

Ekranda birden V'nin bana doğru eğilerek sinirle bir şeyler söylediği bir video belirdi, yüzümü buzlamışlardı ama orada olmayan birisi o kelimeleri bana dediğini asla anlayamazdı. 

Zira çeken kişinin telefon açısı görüntü hakkında net bir şey söylemeyi zorlaştırıyordu ve suratımı kapatan saçlarımsa kurtarıcım olmuştu.