"ခိုင္းထားတဲ့ အလုပ္ေတြ ပီးလို႔ အိမ္ႀကီးဆီလာတာလား...
တိမ္ယံမင္း!!....."
"မ..မဟုတ္ပါဖူး....
ေပါက္တူး....က်ိဳး....က်ိဳးသြားလို႔ပါ..."
"အဲ့ေပါက္တူးက နင့္ကို ေပးေနထားတဲ့ ၿခံေနာက္က ဂိုေဒါင္မွာ မရိွလို႔လား
ငါေျပာထားတယ္ေနာ္ ေတာ္ရံုတန္ရံုဆို အိမ္ႀကီးဆီ ေျခမခ်နဲ႔လို႔
ယုတ္ညံတဲ့ နင့္ရဲ့ ခႏၶာကိုယ္ေၾကာင့္ ငါတို႔ရဲ့ ဘုန္းေတြကံေတြပါ နိမ့္က် မခံႏိုင္ဖူး...ရွင္းလား...."
"ဟုတ္ကဲ့...ေမ...ေမ..."
"ငါ့ကို ေမေမလို႔ မေခၚနဲ႔လို႔ ေျပာထားတာ ဘယ္ႏွစ္ေခါက္ရိွေနပီလဲ
ဘာလဲ အသားနာမွ မွတ္မိမွာလား..
နင္လာစမ္း ဒီနားကို လာစမ္း......"
"ေနာက္မေခၚပါေတာ့ဖူး.....ရိုက္ေတာ့ မရိုက္ပါနဲ႔...
ေနာက္မေခၚေတာ့ပါဖူး...."
"လာဆို လာလိုက္ စကားကို ႏွစ္ခါမေျပာဖူးေနာ္....
တစ္ခ်က္ကေန ႏွစ္ခ်က္မျဖစ္ခ်င္ရင္ လာလိုက္...."
"ဟုတ္...ဟုတ္ကဲ့..."
တိမ္ယံတစ္ေယာက္ သူ႔ေရ႔ွက ေဒၚနီလာျမင့္ဆိုသူ
သူ႔ရဲ့ ေမြးမိခင္ဆိုေသာ သူကို မယံုၾကည္ႏိုင္.....
ငယ္စဉ္က အသက္ ဆယ္ႏွႏွစ္ေလာက္ထိေတာ့ သူ႔အေပၚ မိခင္ရင္းပမာ ခ်စ္ခင္ ၾကင္နာေနေသာ သူသည္
ဆယ္သံုးႏွစ္ ျပၫ့္ပီး တစ္လအၾကာမွာ ရုတ္ခ်ည္း ေျပာင္းလဲ သြားခဲ့တယ္။ နားမလည္ႏိုင္ေသာ စကားလံုးေပါင္း မ်ားစြာ
ေျပာရင္း...
အိမ္ေပၚကလည္း ႏွင္ခ်ခဲ့သလို ၿခံအလုပ္မ်ားကိုလည္း
ခိုင္းေစခဲ့ပီး
ရြံရႊာေနေသာ မ်က္လံုးအၾကည့္မ်ားကိုပါ အစစ္ ေပးခဲ့ေသးတယ္။
"ေခါင္းေမာ့စမ္း....တိမ္ယံမင္း..."
အေတြးမ်ားထဲ နစ္ျမဳပ္ေနစဉ္
နားထဲ ေဒၚနီလာျမင့္ အသံဝင္လာတာေၾကာင့္
ခိုင္းေစသၫ့္ အတိုင္း ေခါင္းကို ေမာ့လိုက္ေတာ့....
ပါးျပင္ေပၚသို႔ က်ေရာက္လာတဲ့ ေမြးမိခင္ ျဖစ္သူရဲ့ ရိုက္ခ်က္
ခႏၶာကိုယ္နာက်င္ရတာထက္ အေမျဖစ္သူဆိုတဲ့ အသိေၾကာင့္
ရင္ထဲကပါ နာက်င္ရသည္
ဘာလို႔လဲ ဘာေၾကာင့္လဲ ဘာအမွားလုပ္မိလို႔လဲ ဆိုတဲ့
ေမးခြန္းေပါင္းမ်ားစြာနဲ႔ ဘယ္ဘက္ပါးျပင္ တစ္ခုလံုး
နာက်င္မႈေၾကာင့္ ပူထူေနတုန္း ညာဘက္ပါးျပင္ေပၚသို႔ ထပ္မံ က်ေရာက္လာတဲ့ ရိုက္ခ်က္....
သက္လတ္ပိုင္း အမ်ိဳးသမီး တစ္ဦးျဖစ္တာေၾကာင့္
ရိုက္တဲ့အားက ေတာ္ရံုမဟုတ္။
တိမ္ယံတစ္ေယာက္ မ်က္ႏွာတစ္ခုလံုး လည္ထြက္သြားပီး....
ၾကမ္းျပင္ေပၚသို႔ လဲက်သြားသည္။
ေထာက္ထားတဲ့ ေျခေထာက္မ်ားမွာလည္း နာက်င္မႈေၾကာင့္ မခိုင္ေတာ့ဖူး ထင္ပါရဲ့....
KAMU SEDANG MEMBACA
နှလုံးသားရဲ့ ဥယျာဉ်မှူး ႏွလံုးသားရဲ့ ဥယ်ာဉ္မွဴး
Romansa"ခေါင်းအစ ခြေအဆုံးဟာ ကိုယ့်ရဲ့ မြတ်နိုးရာ မင်းရဲ့ ဖြစ်တည်မှုက ကိုယ့်ရဲ့ ရှင်သန်မှု မင်းရဲ့ အပြုအမှုတိုင်းက ကိုယ့်ရဲ့ ရင်ခုန်ခြင်းတို့ ဖြစ်တည်ရာ... သည်လောက်ထိ မြတ်နိုးရပါသော ကိုယ့်ရဲ့ သည်းငယ်" စ...
