problem • styles

x1 "His lucky day"

Hey selam meraba. This is a new harry fanfic!

Hshshsjdjjd bugun harry nin dogum günü ♥♥♥

21 ha Harry? Niye inanamıyorum ya jdhddjdjjd

Herneyse iyi okumalar  :D

♣♠♥♦

Skylynn Prescott

Üniversite kampüsünden içeri girerken herzaman ki gibi kulaklıklarım kulağımdaydı. Sabah sabah fazla agresif oluyordum, kimseyi kırmamak için böyle bir çözüm bulmuştum işte. Ah, ben ve çözümlerim.

Yerdeki siyah ve beyaz karo taşların sayılarını sayarak büyük kütüphaneye ilerliyordum. Kütüphane, kampüste ki bloklar kadar büyüktü ve üç katlıydı. Üç katın tamamını gezecek zamanım olmadığı için ilk katından yararlanıyordum bende. Hiç şüphesiz şehirdeki en büyük kütüphaneydi.

Kendi gibi büyük kapısı görüş alanıma girince gülümsedim ama kapının yanında bekleyen Harry'yi farkedince gülümsemem silinmişti. Hayır hayır, ondan hoşlanmıyor değildim hatta görünüş olarak gerçekten hoştu. Ama o saplantılı şekilde beni seviyordu. Yani bana söylediği buydu ama bu beni biraz rahatsız ediyordu. Çünkü inanmıyordum, hergece barlarda takılıp kızlarla düzüştüğünü biliyordum hatta bir tanesine bizzat şahit olmuşluğum bile var. Ayrıca bazen gazetelere çıkıyordu kavgalar ettiği için. Şey, ailesinin gerçekten başarılı ve ülkeye ün salmış şirketleri var, gazeteye bu yüzden çıkıyor sanırım

Onu o şekilde sevmiyordum ve o hergün heryerde karşıma çıkıp bana gülümsüyordu. Ne yapmaya çalıştığını anlamıyordum ve beni rahatsız eden şey sanırım buydu. Sevgisine inanmıyordum ve o gelip bana beni sevdiğini söylüyordu.

Yolun ortasında dikildiğimi birinin bana çarpmasıyla anlamıştım. Başka çarem olmadığından kütüphaneye yönelik olan adımlarımı devam ettirdim, ve şey, ondan kaçtığımı düşünüp kırılmasını(!) istemedim çünkü beni farkettiği andan beri beni izliyordu.

Kapıdan içeri girerken kulaklığımı çıkarıp, birbirimize günaydın demiştik ve benim şuan için Styles ile olan işim bitmişti.

Bugün aslında okula staj yapacağım yeri öğrenmek için gelmiştim. Ve şimdi de elimde staj yerimi yazan kağıdı tutuyordum. Fazla meraklı olmadığımdan çantama tıkarak yürümeye başladım, aynı zamanda çantamın içinde telefonumu arıyordum. Aniden birşeye çarptım ve gözlerimi sımsıkı kapayıp kendimi yerde bulmaya hazırladım.

Gözlerimi açtığımda yerde falan değildim, çarptığım kişi belimden yakalamış ve düşmemi engellemişti. Bakışlarımı beyaz tişörtten ve tanıdık dövmelerden yukarı kaldırdığımda sırıtan Harry'yi göreceğimi biliyordum. Kısaca teşekkür ettikten sonra kollarını itirdim, kollarını geri çektiğinde az daha yere düşüyordum ama beni takrar yakaladı.

Oh, bugün şans ondan yana olmalıydı. Gün içinde iki kez belimden tutuyordu.

Bu sefer daha dikkatli kollarını ittirdim ve birşey söylemeden hızlı adımlarla uzaklaştım.

Ondan rahatsız oluyordum.