Chapter 15

13 2 0
                                    


"Ryuu?! Anong ginagawa mo dito?" Napangiti tuloy ako. What a coincidence. Anong ginagawa niya dito sa taguig? Hinila ko muna siya papasok nang cubicle para doon magusap. Baka makita ako ni Matthew.

"Ikaw, Anong ginagawa mo dito?" Tanong ko sakanya. "May lunch kami dito ni Mama kasama si tita, e ikaw? anong ginagawa mo dito? sino kasama mo?" sagot ni Zoey.

Nakatingin niya saakin, hinahantay yung sagot ko. Sasagot na dapat ako nang bigla siyang natawa. "Dude! What the fuck? don't tell me, you and Matthew Davis are dating"

Nahampas ko agad siya sa balikat. Kahit kailan talaga tong si Zoey apaka judgemental. "Tanga hindi! I don't date with my targets t'ska kumain lang kami, kung hindi lang ako mahihimatay sa gutom di na ako sasama sakanya" pag eexplain ko.

Si Zoey natatawa lang. Gaga talaga tong babaeng to eh. "Okay, sabi mo eh. Musta naman?" masaya niyang tanong.

"Okay lang naman, di ako makahanap nang information sa bahay kaya balak ko sa davis corp maghanap" sabi ko agad. Tumango naman si Zoey.

"Galingan mo tanga, nga pala....buti naalala ko, diba nasaamin yung phone mo? si tita natawag di namin masagot kasi di namin alam sasabihin" oh shit.

"Oo nga pala, Di bale ako nalang tatawag sakanya. Thank you, bye na baka hinahanap na ako ni Matthew" paalam ko kay Zoey sabay yakap. "Sige na, Goodluck panget!"

Paalam ni Zoey bago ako lumabas sa cubicle. Si Mom, anong gagawin ko. Kailangan kong matawagan agad si Mom. Lagot ako doon. Habang palapit ako sa table namin, saktong nakatingin saakin si Matthew.

"Bat ang tangal mo? i almost left you here" bakit ba ganito ugali nito? "Sorry" i just replied. Tumayo na siya at naglakad palabas nang restaurant, at ako? syempre nakabuntot sakanya.

Nakarating na kaming parking at tamang tama nandoon naman na sila Manang at Ate Angge. Binilisan ko agad lakad ko papunta kila Manang Emz para manghiram nang phone. I need to talk to mom na. Wala akong pake kung nandyan si Matthew. Mas takot ako sa nanay ko.

"Manang pwede pong makahiram nang phone?" tanong ko. "Nako Ryuu, nalobat na" sagot naman niya. Napatingin naman ako kay Ate Angge. "Sorry Ryuu, wala akong load eh" sagot naman niya.

"Okay lang po" sabi ko naman. Fuck! Lagot ako kay Mom. Pumasok na kami para makauwi na. Inistart na ni Matthew yung sasakyan at syempre ganoon parin pwesto ko. Nasa passenger seat parin.

"Matthew, uhm... can i borrow your phone?" wala na akong ibang choice. Napalingon siya saakin. "For what?" mahinahon niyang sagot. Palabas na kaming parking lot.

"I need to call my mom" i put my sincerity on my voice and my eyes. I need to call my mom. that's it. Tumahimik lang siya at tumingin sa daanan dahil nag dadrive siya. Akala ko magdadamot sita pero after a few seconds, inabot niya yung phone niya saakin.

"Thank you, i mean it" masaya kong sabi. I really mean it. I quickly dialed the number of my mom. I'm good at memorizing numbers. Habang nag riring yung phone hindi ako mapakali dahil kinakabahan ako kay mom. Ayaw na ayaw pa naman niya na hindi ako sumasagot sa mga tawag niya dahil nagaalala yun.

"Hello? Sino to?" I almost peed my jeans noong sinagot niya yung tawag. Napalunok muna ako at huminga nang malalim bago sumagot. "Uhm..M-mom it's me...Ryuu"

I'm trembling. Now you know kung kanino ako takot. "Ryuu Alexa Villa Fernandez! Bakit hindi mo nanaman sinagot ang tawag ko?" bungad ni Mom. I bet narinig din ni Matthew at nila Manang Emz sa lakas nang sigaw nang nanay ko.

"Sorry Mom, kasi...sira po kasi yung phone ko. Nakitawag lang po ako" sagot ko habang nakatingin kay Matthew. He just glance at me at ibinalik na ulit yung tingin sa kalsada.

"Nag-aalala kami sayo Ryuu, Kumusta ka naman dyan?" tanong niya. Okay naman ako ma, kunyari hindi ako na kidnapped one week ago. "I'm perfectly fine po, don't worry about me" i smiled to myself.

"Ano bang nagyari sa cellphone mo? Nag riring naman yun kahapon" arg! bahala na. "Nabasa po...yung screen, pero baka sa susunod bibili nalang ako" alibi ko. "Okay, kanino ka naman nakitawag?" napalingon tuloy ulit ako kay Matthew bigla.

Tumingin naman din ulit siya saglit. "Sa..ano po..uhm..sa kaibigan ko po"

what a freaking lie. Kaibigan. Matthew? kaibigan ko? no way! kung wala lang talaga akong ganap dito.

"Sige po ma, tatawag nalang po ako kapag okay na yung phone ko" paalam mo. Okay na to. Atleast alam nang nanay ko na buhay ako. "Sige, Ingat palagi. Love you"

"Love you" i said before hanging up the call. "Here, thank you"

Abot ko sa phone ni Matthew at kinuha niya lang to. Di na siya umimik. Sila Manang naman tahimik sa likod, pagod na din kasi ata sila. After a few minutes nakaramdam na din ako nang antok at i decide na umiglip muna.

~

"Hey, We're here" i quickly open my eyes when i heard Matthew. Nandito na pala kami. I look around at pababa na sila Manang nang kotse. "Sa kwarto ka nalang matulog Ryuu, tara na" sabi ni Manang.

Tumango naman ako at bumaba na rin sa kotse. Habang papasok kami nang bahay nagulat ako nang bigla akong tinanong ni Ate Angge. "Kumusta date niyo si Sir Matthew?"

Bigla tuloy nawala yung antok ko. Kinikilig na sabi niya. Nagtaka tuloy ako. "Plinano nyo po ba yun?" tanong ko.

She and Manang just giggled. Dumiretso agad akong umupo sa couch, I need more sleep. I feel so exhausted. Feeling ko sinapak ako ni Wyette, bwiset na yan! "Aakyak na po ako Manang!"

Sigaw ko dahil nasa kitchen dumeretso sila Manang pagkapasok nang bahay dahil mag luluto daw sila. Hindi ko alam kung bakit. Pagkatayo ko saktong kakapasok lang ni Matthew. Nagkatinginan kami saglit pero inawas ko rin dahil aakyat na ako.

Pagka pasok ko sa kwarto i didn't waste any time at humiga na ako at natulog. Di na ako nakapag palit dahil sa sobrang antok. 

~

Nagising yung diwa ko dahil feeling ko may nakatingin saakin. Pagkabukas ko nang mata ko, tumambad si Matthew nakatayo sa gilid ko. He's just staring at me. "Anong ginagawa mo dito?!"

Napa-upo tuloy ako sa kama. Ganoon parin yung pwesto niya. Nakakatakot naman to. "Get dressed we have visitors downstairs"

He said before leaving my space. Tama naman yung narinig ko diba?





> thank you. gosh chapter 15 na siya ;((

A Sudden GlimpseTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon